گزارش تصویری/ صلیبسرخ جهانی در سال 2021
هم جنگ گسترش یافته و قحطیوگرسنگی بیشتر شده، هم ورزشکاران معلول درخشیدند و خانوادههای جداافتاده دوباره به هم رسیدند
راضیه زرگری- صلیبسرخ جهانی در سال 2021 شاهد ناامیدی، آشوب، نگرانی از همهگیری کووید-19 بود اما در کنارش بهانهای هم برای لبخند داشت.
در سال میلادی که در روزهای پایانیاش قرار داریم، کمیته بینالمللی صلیبسرخ با چالشها و سختیهای زیادی روبهرو بود. از یک طرف افزایش مخاصمات در اتیوپی و فعالیت آتشفشانی در جمهوری دموکراتیک کنگو باعث افزایش دردورنج شد و از سوی دیگر مردم سوریه دنبال مسیرهای پیشبردن زندگی بودند. در این میان حکومت و دولت جدید در افغانستان همچنان گرسنگی گسترده و نیازهای درمانی با خود به ارمغان آورده است. در سال 2021 اما امیدولبخند هم جای خود را داشتند. ورزشکارانی که روی سکوها رفتند به ما یادآوری کردند که آثار جنگ میتواند در تمام زندگی یکنفر همراهش باشد در حالیکه همهگیری کووید-19 مانعی جدید برای سلامتی خانوادههای ساکن در مناطق درگیر مخاصمات مسلحانه بود.
رویدادهای امیدوارکننده در میان همه سختیها و چالشها، به ما میگوید برای صلحوآرامش باید مبارزه کرد و زندگی ارزش مبارزه کردن را دارد. مثل زنی در کامرون که فرزندش را به کمر بست؛ شغل ظرفشویی را با خرده تجارت خود عوض کرد و در آن درخشید تا دوباره به زندگی امیدوار شود.
با تغییر سریع خطوط مقدم در تیگرای، آمهارا و آفار طی سال گذشته میلادی، کمیته بینالمللی صلیبسرخ میبایست مرتب عملیات خود را در این فضای پرچالش تطبیق میداد و در مذاکره با مسئولان محلی و منطقهای راه خود را برای کمکهای بشردوستانه باز نگه میداشت. دو نگرانی اصلی این سازمان: دسترسی به افراد نیازمند و تضمین امنیت کارکنان صلیبسرخ بود.
رنگ امید
در سال 2021 میلادی سوریه وارد یازدهمین سال مخاصمه شد و این یعنی بیش از یک دهه آشوب و درد و از دستدادنها برای مردم سراسر این کشور. برخلاف آسیبهای روانی، اندوه و عدم قطعیت شرایط، سوریها تلاش دارند تا زندگی خود را از نو بسازند.
سبک زندگی در حال زوال
محمدو عثمان، کشاورز است. او در حومه شهر تیمبوکتو مالی زندگی میکند و تجربه دست اولی از عوارض وحشتناک تغییرات اقلیمی دارد. او میگوید: «زمینهای کشاورزی تا جایی که چشم کار میکرد گسترده شده بود. ما حتی ماهی داشتیم اما الان ماهیگیران بهخاطر خشکسالی از اینجا رفتهاند و قایقهاشان تبدیل به هیزم شده است.» کشت کشاورزان بهبار نمینشیند. مرتعداران بهسختی تلاش میکنند تا گلههایشان زنده بمانند. حتی یک روز هم بدون درگیری بین مرتعداران و کشاورزان نمیگذرد. فضای زیادی وجود ندارد و هر کس میخواهد سهمی از آن داشته باشد.
فعالیت برای و همراه با جوامع
مخاصمات میان نیروهای مسلح کشور و گروههای مسلح در منطقه، مردم محلی را وادار کرده برای یافتن جانپناه به روستاهای دوردست بروند و این در حالیاست که زیرساختهای آن روستاها شاید کافی نباشد. برخلاف عدم امنیت، آوارگان برای برداشت محصول یا تهیه غذا به زمینهای خود باز میگردند.
زندگی پای آتشفشان
مردم از ترس طغیان دوباره آتشفشان و پس از، از دسترفتن خانهها و مزارعشان بهدلیل گدازههای آتشفشانی بارها جابهجا شدهاند. این بحران نیازهای بشردوستانه را شدیدا بیشتر کرده است؛ نیازهایی که حاصل مخاصمات مسلحانه و دیگر شرایط اضطراری ناشی از همهگیری کووید-19 و ویروس ابولا در این منطقه بوده است.
نقطه عطفی شوم
در خردادماه گذشته برزیل از مرز تاسفانگیز 500 هزار مورد مرگ بهخاطر بیماری کووید-19 عبور کرد. هر مرگ به معنی این است که یک پدر یا مادر، یک پدر یا مادربزرگ، یک فرزند، یک خواهر یا برادر، یا یک عزیز از دست رفته است.
تو میتوانی
در 15 سال گذشته این باریکه شدیدا متراکم شاهد 4 عملیات نظامی بزرگ و تعداد بیشماری رخداد خشونت و ناآرامی بوده است. آخرین عملیات نظامی بزرگ در این منطقه در اردیبهشتماه سال گذشته باعث حملات هوایی بدون توقف به غزه و شلیک راکت بهسوی شهرهای بزرگ اسراییل شد.
مینها، بمبها و مهمات عمل نکرده خطری مرگبار را بهدنبال دارند. در سه سال گذشته هر ماه حداقل یک مورد حادثه ناشی از مواد منفجره باقیمانده از جنگ در غزه گزارش شده است.
کودکان بهشدت آسیبپذیر
زندان برای بزرگسالان میتواند خطرناک و پراسترس باشد. برای کودکان، این شرایط حتی بدتر است. هنگام بازدید از بازداشتگاهها در سراسر جهان، کمیته بینالمللی صلیبسرخ توجه خاصی به سلامت افراد کمسنوسال دارد بهویژه مراقب این است که این افراد با بزرگسالان در یک محل نگهداری نشوند.
زنده ماندن در میان همه مخاطرات
پس از 7 سال مخاصمه، نظام درمانی یمن به زانو درآمده است. خیلی از بیمارستانها و مراکز درمانی دچار کمبود نیرو، دارو و مواد موردنیاز هستند و این موضوع این مراکز را برای درمان مجروحان مخاصمات یا حتی برآوردن نیازهای درمانی اولیه دچار مشکل نموده است.
بالاخره در کنار هم
دو نوجوان از ساحل عاج دوباره به خانوادههای خود پیوستند و این کار مدیون تلاش مشترک صلیبسرخ ایتالیا، مسئولان ساحل عاج و صلیبسرخ جهانی بود. در سال 1394، این بچهها هنگامی که والدینشان مجبور به فرار از ساحل عاج شدند از پدر و مادرشان جدا افتادند.
کمک به بازپیوند خانوادهها یکی از شیرینترین کارهایی است که کمیته بینالمللی صلیبسرخ انجام میدهد.
ما میمانیم
در افغانستان قیمت غذا، سوخت و دارو در سال گذشته میلادی افزایش یافته و این موضوع دسترسی به خدمات ضروری را دچار مشکل کرده است. کمک، عملا متوقف شده است و حقوق کارمندان پرداخت نمیشود. بانکها دچار چالش جدی شدهاند. این شرایط در حالی رخ داده که یک دهه مخاصمه، ماهها خشکسالی و همهگیری کووید-19 پسزمینه این شرایط بوده است. همزمان با نزدیک شدن زمستان، تقریبا نیمی از افغانستانیها دچار گرسنگی شدید هستند. زمان برای میلیونها افغانستانی تغییر میکند اما نیازهای آنها همچنان باقی است.
کرامت احیاشده
مایرامو سولیه 35 سال دارد. او از سال 1393 در منطقه ماروآ در کامرون اقامت کرده است. او روستای خود، آمچیده، در نزدیکی مرز نیجریه را ترک کرده و هیچوقت به آنجا بازنگشته است. او هیچ انتخابی جز فرار از درگیریهایی که هنوز در منطقه دریاچه چاد ادامه دارد، نداشت.
او میگوید: «من هیچکس را در ماروآ نمیشناختم. با فرزندم نزدیک یک پمپ گاز میخوابیدم. روزها دخترم را به پشتم میبستم و در یک رستوران ظرف میشستم.» او اکنون پیراشکی و سیبزمینی سرخکرده میفروشد. به لطف کمک مالی کمیته بینالمللی صلیبسرخ برای پروژه کسبوکارهای کوچک، او کسبوکار خودش را راه انداخته است.
بهطور کلی سال 2021 میلادی شاهد ناامیدی، آشوب، نگرانی از همهگیری و در کنار آن، دلایلی برای لبخند بود.