بررسی پژوهشی درباره کودکان کار در تهران نشان می‌دهد که بیش از ۷۷درصد از کودکان کار، تجربه سوءاستفاده در محل کار را دارند و سوءاستفاده عاطفی و بی‌توجهی شایع‌ترین انواع سوءاستفاده از آنان بوده است.
به گزارش ایسنا، کار کردن کودکان باعث استثمار آنها می‌شود، برای آنها مضر است و فرصت‌های زندگی سالم را از آنها سلب می‌کند، ولی با این حال کار کودکان، در سراسر جهان رایج است. هر نوع کاری که توسط کودکان انجام می‌شود و آنها را از توانایی، شأن و رشد فردی محروم می‌کند، همچنین برای سلامت جسمی و روانی آنها مضر است، به عنوان کار کودکان تعریف می‌شود.
هیچ آمار معتبر بین‌المللی در مورد کار کودکان وجود ندارد. با این حال، آخرین برآورد سازمان بین‌المللی کار نشان می‌دهد که ۱۵۲میلیون کودک در سراسر جهان، کودک کار هستند که تقریبا برابر با یک کودک از هر ۱۰ کودک در سراسر جهان است. طبق بررسی‌ها، بیش از ۹۵درصد از این کودکان، در کشورهای درحال‌توسعه هستند.
در ایران، مطالعات مختلفی به بررسی کار کودکان در زمینه‌های مدیریت خشم، اعتماد اجتماعی، وضعیت تغذیه، سوءمصرف مواد و رشد کودکان کار پرداخته‌اند، ولی با این وجود هیچ یک از این مطالعات، موضوع سوءاستفاده از آنها در محیط کار، به‌ویژه شیوع آن و عوامل مرتبط با آن را بررسی نکرده‌اند.
به همین دلیل پژوهشگران با انجام یک مطالعه مقطعی در شهریورماه ۱۳۹۷ تا اردیبهشت ۱۳۹۸، ۲۵۰ کودک را در هفت مرکز حمایت از کودکان کار شهر تهران مورد بررسی قرار دادند و شیوع سوءاستفاده از کودکان در محیط کار و عوامل مرتبط با آن را ارزیابی کردند.
براساس بررسی‌های این مطالعه، تعداد قابل توجهی از کودکان (۷۷.۶درصد) حداقل یک نوع بدرفتاری را تجربه کردند و سوءاستفاده عاطفی (حدود ۷۰درصد) و بی‌توجهی (۵۲درصد) شایع‌ترین نوع بدرفتاری بوده است. در این مطالعه عنوان شده است که آزار جسمی به میزان حدود ۶درصد و آزار جنسی حدود ۳.۵درصد شیوع داشته است.
همچنین یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که زندگی‌کردن کودکان به تنهایی یا با یک والد مجرد، می‌تواند به عنوان عوامل خطر بدرفتاری با کودکان باشند. در حالی که کودکانی که در مشاغل خانگی کار می‌کردند، پسرها و آنهایی که سن بیشتری داشتند، آزارهای کمتری را در محل کار تجربه کرده بودند.
به گفته پژوهشگران این مطالعه، با توجه به شیوع بالای کودک‌آزاری در محیط‌های کاری، آموزش کارفرمایان در مورد رفتارهای آزاردهنده، عواقب قانونی و حقوق کودکان برای بهبود درک آنها از مسئولیت‌های خود و در نتیجه پیشگیری از بدرفتاری با کودکان ضروری است.
این محققان معتقدند که دولت باید راهبردهای پیشگیری از سوءاستفاده در محل کار؛ مانند بازرسی‌های منظم را ایجاد و اجرا کند تا کارفرمایان را پاسخگو نگه دارد. همچنین لازم است سازمان‌های غیردولتی، داوطلبان و فعالان اجتماعی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با کودکان کار، کار می‌کنند، از سوءاستفاده‌های احتمالی تجربه‌شده در محیط‌های کاری و عوامل خطر آن آگاه باشند. این امر به ارایه خدمات موثرتری برای پیشگیری، درمان و حمایت از کودکان کار کمک می‌کند. برای مثال، سازمان‌های غیردولتی که با این کودکان، کار می‌کنند با اولویت‌بندی خدمات خود، می‌توانند منابع بیشتری را برای توانمندسازی آموزشی کارگران دختر، کودکان کوچک‌تر، کودکانی که در مشاغل خارج از خانه کار می‌کنند و کسانی که به تنهایی یا با یکی از والدین زندگی می‌کنند، اختصاص دهند.
در انجام این تحقیق سعیده جلیلی مؤید، سیدحسین محققی کمال، حمیرا سجادی، مروئه وامقی و غلامرضا قائدامینی هارونی؛ پژوهشگران دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، به همراه سارا مکی علمداری از دانشگاه A&M تگزاس غربی ایالات متحده آمریکا با یکدیگر مشارکت داشتند.
یافته‌های این مطالعه شهریور ماه سال‌جاری، به صورت مقاله علمی با عنوان «کار کودکان در تهران، ایران: سوءاستفاده‌های تجربه‌شده در محیط‌های کاری» در نشریه کودک‌آزاری و بی‌توجهی ( Child Abuse & Neglect) منتشر شده است.