اینترنت، شاگرد بیانضباط کلاسهای درس
گلایه معلمها از سرعت پایین اینترنت
لیلا مهداد- نیمه شهریور، مدارس باز شدند. پای کلاسهای حضوری و مجازی به میان آمد. شبکه شاد قرار شد برای سال تحصیلی جدید نونوار شود.در همان روزهای ابتدایی سال تحصیلی جدید قرار شد سیمکارتها به دست دانشآموزان برسند تا از تهدیدات فضای مجازی درامان باشند. هرچند سیمکارتها منتفی شدند و قرار شد اینترنت امن در دسترس دانشآموزان قرار بگیرد.نگرانیها تا حدی بود که محمدرضا احمدی سنگری، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نگران سرعت اینترنت و بهروز رسانی سامانه شاد شد. چندهفتهای از شروع مدارس میگذرد و کرونا با آمارهای فوتیاش میان اخبار جولان میدهد و در این میان دانشآموزان و معلمان از سرعت پایین اینترنت گلایه دارند. معلمهایی که نگران وضعیت ناامیدکننده آموزشاند و از سرعت پایین اینترنت کلافه شدهاند. آنها از کلاسهایی میگویند که بیشتر دانشآموزانشان در آن غایباند. از فایلهایی که فرستاده نمیشوند و کلاسهایی که سرعت پایین اینترنت آنها را تعطیل میکند.
دانشآموزان و معلمان کلافه به دنبال امتحان پنلها.«زیرساختهای اینترنت را نداریم.» این را «آزادبخت» یکی از معلمهای مدارس تهران میگوید. معلمی که همین ابتدای سال تحصیلی از قطع و وصل نشدن اینترنت کلافه است.«وارد کلاس میشویم، صدا قطع میشود.»
درس دادن با اعمالشاقه
امتحانات آخر سال با همه حاشیهها و تقلبهایش، برگزار شد. سال تحصیلی به نقطه پایانی خود رسید. کلاس دوازدهمیها ماندند و کلاسهایی که سعی داشتند استرس کنکور را برایشان حداقلی کنند. اینترنت خوب بود. کلاسهای مجازی کمکحال دانشآموزان.
مهر، بازگشایی مدارس را به نیمه شهریور سپرد. وزیر از حضوری بودن کلاسهای درس گفت. ستاد ملی مقابله با کرونا از موج بزرگ کرونا در پاییز. خبرها از آنفولاآنزا هم گفتند. دوهفته اول سال تحصیلی حضوری شد. خانوادهها از مجازی شدن گفتند. دانشآموزان در خانه ماندند. تبلتها و گوشیها شدند کلاس درس.اینترنت شد اسباب اصلی دانشآموزان و معلمها.
اینترنت بیزور
زور اینترنت به آمار بالای کلاسهای درس نرسید. کلاسهای مجازی قطع و وصل شدند. دانشآموزان و معلمان کلافه به دنبال امتحان پنلها.«زیرساختهای اینترنت را نداریم.» این را «آزادبخت» یکی از معلمهای مدارس تهران میگوید. معلمی که همین ابتدای سال تحصیلی از قطع و وصل نشدن اینترنت کلافه است.«وارد کلاس میشویم، صدا قطع میشود.»
هر کلاس یک پنل. 70دقیقه کلاس اول که به پایان میرسد، نوبت به پنل بعدی میرسد و دردسرهایش. اینترنت قطع نشود، زورش به بالا آوردن پنل نمیرسد.«بعد کرونا، گرفتار سرعت پایین اینترنت شدیم.» اینترنت که هوس بالا آمدن نکند، کلاس درس تعطیل است. بعضی کلاسها هم دستوپا شکسته برگزار میشوند. هر معلم روزی سه، چهار کلاس دارد به شرط قفل نشدن اینترنت.«هر کلاس که تمام میشود برای تشکیل کلاس بعدی نیاز به پنل جدید داریم. با این اینترنت یعنی مکافات.»
«حجم نت پایین است و تعداد دانشآموزان بالا.» قرار که بر مجازی شدن مدارس شد مصرف روزانه اینترنت بالا رفت و پهنای باند خجالتزده کلاسهای درس.«نه اینترنت مخابرات جوابگوست نه اینترنت رایگان معلمان.»
سردرگمی
حجم پایین اینترنت و پهانی باندی که از پس کلاسهای مجازی بر نمیآید سردرگمی جدید معلمهاست.«پنلهای مختلف را امتحان کردهایم، با این اینترنت بیفایده است.» اول شاد امتحان شد برای ادامه حیات آموزش. فام و اسکایرُم هم بود. پنلهای داخلی و خارجی محک زده شدند.اینترنت پایین همه را در میدان عمل از کار انداخت تا معلمها کلافه از کلاسهای درس نصفه و نیمه باشند.«حجم نت پایین است و تعداد دانشآموزان بالا.» قرار که بر مجازی شدن مدارس شد مصرف روزانه اینترنت بالا رفت و پهنای باند خجالتزده کلاسهای درس.«نه اینترنت مخابرات جوابگوست نه اینترنت رایگان معلمان.»
غایبان
اینترنت ضعیف استرسی شده به جان بچهها. دانشآموزانی که نمیدانند با این شیوه درس خواندن قرار است چه عایدی داشته باشند از این سال تحصیلی.«امسال مدرسه نبود چه اشکالی داشت؟ این کلاسهای دست و پا شکسته واقعا کلافهکننده است.» کلاس درس که شروع میشود هر 30 دانشآموز پای گوشیهایشان هستند برای حاضر زدن.میانه کلاس اینترنت ضعیف بعضیها را از کلاس حذف میکند. نوبت به مطالب آخر کلاس که میرسد تنها 10-15 نفر سرکلاس حاضرند؛ در خوشبینانهترین حالت.«خود سیستم میاندازد بیرون. به خاطر سرعت پایین نت.» دانشآموزان حذف شده تلاش میکنند برای برگشت به کلاس؛ موفقیت برای برگشت یعنی از دست دادن بخشی از مطالب درس آن روز.
«ما امسال یک دانشآموز بیانضباط مانع درس دادن ما است به نام اینترنت.» پمدارس غیرانتفاعی اما شرایط بهتری ندارند. مدارسی که تمام زیرساختها را یکجا جمع کردهاند«یکی از مدارس غیرانتفاعی منطقه 12 همه زیرساختها را مهیا کرده اما اینترنت ضعیف است.»
وضعیت آموزش امیدوارکننده نیست
«وضعیت هر روز بدتر میشود.» این را «جوانی» معلم یکی از مدارس تهران میگوید. کلاسهای حضوری که ممنوع شد. یکسری بچهها روزهای زوج سر کلاس حاضر شدند و گروهی روزهای فرد. بودند عدهای که از خانه درسها را دنبال میکنند.«درس مستقیم برای آنهایی که خانهاند پخش میشود.»
اسفند پای کلاسهای مجازی به آموزش باز شد. فصلهای باقی مانده تدریس شدند و سال به پایان رسید.«با اینکه تجربه اول بود بهتر از سال جدید پیش رفت.» کلاس درس که شروع میشود صدای آقا معلم قطع و وصل میشود. عکسها و فایلها به دست دانشآموزان نمیرسند. زور اینترنت به جابهجایی این همه داده نمیرسد.«همه گروهها هستند و از کلاسهای مجازی استفاده میکنند.»
در تقسیمبندی کلاسهای مجازی قرار بر این شده، ابتداییها به شیفت بعدازظهر بروند شاید اینترنت بتواند سر تمام کلاسهای مجازی حاضر باشد.«گویا این تصمیم در حد حرف است و هنوز قطعی مشخص نیست اجرایی شود.» معلمها اجرایی شدن این تصمیم را راهکاری هرچند کوتاهمدت برای بهبود شرایط اینترنت میدانند.«با این تصمیم حدود یکسوم دانشآموزان به شیفت بعدازظهر میروند، این یعنی شرایط بهتر اینترنت.»
تاکید بر حضوری بودن کلاسها شاید به دلیل غیبت زیرساختهای مجازی بود؛ کلاسهای مجازی که 97درصد معلمان جهان برای اولینبار آن را تجربه میکنند.«نه اینترنت رایگان افاقه میکند نه اینترنت مخابرات.هر دو سرعتشان پایین است.» عکسها، فایلهای صوتی و پیدیافها جای تخته سیاه را گرفتهاند برای ادامه حیات آموزش.هرچند خیلی اوقات نه عکسی باز میشود نه فایل صوتیای فرستاده میشود تا سرفصلهای ابتدایی کتابهای درسی به اتمام برسند برای ادامه آموزش.«ما امسال یک دانشآموز بیانضباط مانع درس دادن ما است به نام اینترنت.» مدارس غیرانتفاعی اما شرایط بهتری ندارند. مدارسی که تمام زیرساختها را یکجا جمع کردهاند برای کلاسهای مجازی بهطوری که بچهها خانه بنشینند و با خیال آسوده درس بخوانند اما این اینترنت است که وقفه در کارشان میاندازد تا زیرساختهای مهیا شده بیمعنا باشند.«یکی از مدارس غیرانتفاعی منقطه 12 همه زیرساختها را مهیا کرده اما اینترنت ضعیف است.»