خطر مرگ زودرس ناشی از چربی شکمی حتی در افراد کم‌وزن
هر پنج سانتی‌متر افزایش دور ران با کاهش ۱۸درصدی خطر مرگ زودرس مرتبط است.
متخصصان کانادایی در تحقیقی روی دو‌میلیون نفر به این نتیجه رسیدند که چربی‌های دور شکم می‌تواند عاملی برای مرگ زودرس باشد.
محققان هشدار می‌دهند که حتی اگر سایر اندام‌های بدن در وضع خوبی قرار داشته باشند، با شروع تجمع چربی در ناحیه شکم، خطر مرگ زودرس افزایش می‌یابد.
مردم بیش از آنکه فقط روی وزن کلی یا شاخص توده بدنی تمرکز کنند، باید نگران انباشت چربی در ناحیه شکم و دور کمر باشند.
شاخص توده بدنی یا BMI مدت مدیدی است که استاندارد طلایی برای ارزیابی وضع وزن فرد محسوب می‌شود، اما مشکل اینجاست که BMI دقیق نیست و دقیقا مشخص نمی‌کند که چربی اضافی در کدام قسمت بدن قرار دارد. همچنین این شاخص تمایزی بین عضله و چربی ایجاد نمی‌کند.
به گفته محققان هر ۱۰ سانتی‌متر افزایش دور کمر، خطر مرگ زودرس را ۱۱درصد افزایش می‌دهد. در عین حال اندازه ران با کاهش خطر مرگ ارتباط دارد.
به طور مشخص هر پنج سانتی‌متر افزایش دور ران با کاهش ۱۸درصدی خطر مرگ زودرس مرتبط است، زیرا اندازه ران شاخصی برای میزان عضله‌ای است که فرد حمل می‌کند، نه چربی.
در مقابل، چربی شکم که در اطراف اندام‌های شکم ذخیره‌می‌شود، ترکیبات التهابی تولید می‌کند که خطر مقاومت به انسولین، دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.