حال این کودکان با «ترنم» خوش است
روایتی از فعالیت خیریه دانشجویی تعالی راه نیکی و مهر، حامی کودکان مبتلا به بیماری خاص
بیش از ۹سال است که تعدادی جوان خوش‌فکر و پرانرژی دور هم جمع شده‌اند و هرکاری می‌کنند تا حال دل این بچه‌های بیمار و خانواده‌هایشان را خوب کنند
گرچه این روزها دغدغه‌ها بسیار است اما هنوز هم مصداق این بیت از شیخ اجل سعدی که می‌گفت «دوست آن باشد که گیرد دست دوست/ در پریشان حالی و درماندگی» را می‌توان به وفور در این شهر پیدا کرد.
به گزارش همشهری، نمونه آن «خیریه دانشجویی تعالی راه نیکی و مهر(ترنم)» است که رسالتش نشاندن لبخند بر لبان کودکان بیمار و نیازمند است. بیش از ۹سال است که تعدادی جوان خوش‌فکر و پرانرژی دور هم جمع شده‌اند و هرکاری می‌کنند تا حال دل این بچه‌های بیمار و خانواده‌هایشان را خوب کنند؛ ترنمی که هم حکم مرهم را داشته و هم امیدبخش ادامه زندگی برای روزهای پیش روی آنهاست. در این گزارش با حال و هوای ترنمی‌ها بیشتر آشنا می‌شویم.
از یک ایده دانشجویی تا ثبت خیریه
دوری از نزدیک‌ترین بستگان و دوستان، استرس بیماری، ماندن در خانه و دوری از محیط اجتماع و… احساس مشترک کودکان بیمار مبتلا به سرطان است؛ کودکانی که به‌دلیل بیماری‌شان، روزها، ماه‌ها و شاید چندین سال در قرنطینه زندگی می‌کنند و روزشان را با این احساسات و دلتنگی‌ها به شب می‌رسانند. سال۱۳۹۱ در یکی از روزهای خدا تعدادی از دانشجویان ترم اولی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات که ۱۸سال سن بیشتر نداشتند باهم قرار گذاشتند با پول توجیبی‌های اندک‌شان اسباب‌بازی بخرند و به دیدار بچه‌های بیمارستان محک بروند. می‌خواستند برای هرچند زمانی کوتاه هم که شده این کودکان درد و رنجشان را فراموش کنند اما طبق قوانین نمی‌توانستند وارد محیط درمان کودکان شوند. همین موضوع دلیلی شد تا آنها راهی بیمارستان شریعتی شوند.
همین دیدار اول کافی بود تا جرقه‌‌ای باشد برای برپایی ماهانه این حال و هوای خوش. هردفعه دیدار تعداد اعضا بیشتر شد و کم‌کم زمزمه‌های راه‌اندازی خیریه دانشجویی در دانشگاه آزاد واحد علوم‌و‌تحقیقات پیچید. هر روز دانشجوهای علاقه‌مند بیشتری در این خیریه عضو می‌شدند و با حمایت‌هایشان از مرحله بستری شدن کودکان گرفته تا ترخیص از بیمارستان و مراقبت‌های پس از آن، به نوعی به همنوعان‌شان یاری می‌رساندند. در نهایت سال۹۶ به پیشنهاد استاد دانشجویان، این خیریه دانشجویی شکل رسمی به‌خود گرفت و ثبت شد اما از آنجا که قوانینی مانند سن بیش از ۲۳سال و داشتن کارت پایان خدمت لازمه انتخاب هیات‌مدیره و مدیرعامل بود، این‌بار پدران و مادران این بچه‌ها و حتی استادان دانشگاه مسئولیت را بر گردن گرفتند تا ترنم محکم‌تر کنار کودکان بیمار و خانواده‌هایشان بایستد. اساسنامه خیریه ترنم به آنها اجازه می‌دهد تا کارهای خیریه کاملاً متنوعی انجام دهند اما جامعه هدف این خیریه ارائه خدمات به کودکان زیر ۱۴ساله‌ای است که به بیماری خاص مبتلا هستند. این خیریه از بررسی‌های اولیه تا بستری شدن در بیمارستان، هزینه‌های ترخیص، دارو و اسکان و همچنین مراقبت‌های لازم تا بهبودی کامل همراه این کودکان است.
بچه‌های بیمار مدت زمان طولانی را باید در قرنطینه‌های ایزوله بگذرانند تا پیوند مغز استخوانی‌شان کامل انجام شود و برایشان مشکلی ایجاد نشود. محمدحسین کلهر، مدیر مالی مؤسسه خیریه ترنم که یکی از اولین‌های ترنم و پدرش هم هیات‌مدیره این خیریه است درباره این کودکان می‌گوید:«هر شخصی وقتی عضو ترنم می‌شود برای خودش اهدافی ترسیم می‌کند؛ یکی می‌خواهد حال و احوالش خوب باشد و دیگری به‌دنبال کسب تجربه است. در نهایت ترنم ۲رسالت حیاتی و مهم دارد که نخستین هدف آن کمک به کودکان بیمار و خانواده آنها در شرایط سخت بیماری است و ۵۰درصد دیگر هم به‌خودمان برمی‌گردد و آن حس سرخوشی و به‌دست آوردن تجارب مختلف برای جوانی ۱۸ساله است که می‌خواهد وارد جامعه‌‌ای بزرگ شود».
حضور چهره‌ها در مهمانی لبخندها
ترنمی‌ها کارشان را با اجرای برنامه‌های شاد و سرگرم‌کننده برای تقویت روحیه کودکان و تحت نظارت روانشناسان کودک شروع کردند. اجرای موسیقی و نمایش، عروسک‌گردانی، تهیه اسباب‌بازی و لوازم‌التحریر و لباس همه و همه تنها بخشی از فعالیت‌های ترنمی‌ها بود. طولی نکشید که سایر نیازهای ضروری این فرشته‌ها نیز شناسایی و با همت خیّران و تلاش گروه ترنم تأمین شد. این کودکان بیمار در مدت قرنطینه داخل اتاقی محبوس هستند و تنها روزنه امید آنها شیشه‌‌ای است که از آن می‌توانند عیادت‌کننده‌هایشان را در راهروی بیمارستان ببینند و از طریق آیفون با آنها حرف بزنند. هرچند که اغلب آنها از شهرستان‌هایی می‌آیند که فرسنگ‌ها با پایتخت فاصله دارد و عیادت‌کننده‌‌ای ندارند. به همین‌خاطر کنج این اتاق دلگیر تنها هستند. کلهر می‌گوید: «اعضای گروه به بهانه‌های مختلف در قالب گروه‌های نمایش یا موسیقی و… به سراغ کودکان اتاق‌های ایزوله یا بخش‌های بستری می‌روند و لبخند را بر چهره‌شان می‌نشانند. همچنین این کودکان بعد از ترخیص از بیمارستان هم با توجه به شرایط بدنی و درمانی‌شان در قرنطینه خانگی قرار می‌گیرند که مدت آن هم از یک سال تا مدت نامعلومی متغیر است. آنها حتی از رفت‌وآمد با خواهر و برادرشان هم کاملاً محدود و محروم هستند. به همین دلیل سعی کردیم برای روحیه بخشیدن به آنها از چهره‌های سرشناش و افراد معروف مانند «علی فروتن»، «سپند امیرسلیمانی»، «سردار آزمون»، «مهدی پاکدل»، «احسان کرمی»، «آرش برهانی» و «نیلوفر رجایی‌فر» که سفیر مهربانی این مؤسسه است، فیلم‌های نشاط‌آور و انگیزشی تهیه و برایشان پخش کنیم».
سرپناهم را بساز
بعد از راه‌اندازی گروه خیریه ترنم، بخش قرنطینه کودکان بیمار رنگ‌وبوی تازه‌ای گرفته است؛ هر ماه با همان پول توجیبی‌ها و کمک خیّران دیوارها با عکس و نقاشی رنگین شدند، اتاق‌ها با لوازم گرمایشی و مبل تخت‌خواب‌تا‌شو و تلویزیون تجهیز و خلاصه موجی از نور و امید مهمان دل بیماران شد. گام مهم بعدی تأمین هزینه‌های درمان کودکان بود. این‌بار هم با حمایت یاوران ترنم، هزینه‌های ترخیص بیمارستان، آزمایش‌های تخصصی و داروهای کودکان فراهم شد؛ هزینه‌هایی که همیشگی است و روزبه‌روز افزایش پیدا می‌کند. محمدحسین کلهر، از آینده روشن و اساس فعالیت‌های ترنم می‌گوید: «یکی از مراحل درمان این کودکان، پیوند است و این بچه‌ها با این عمل درمان می‌شوند اما داستان آنها تازه از اینجا آغاز می‌شود؛ زیرا کمک‌های خیریه‌ها، وزارت بهداشت و دولت تا مرحله بیمارستانی است و کمک‌هزینه‌ها در این بخش می‌گنجد اما این بچه‌ها زمانی که از بیمارستان ترخیص می‌شوند در یک‌ماه اول یک روز درمیان باید به بیمارستان بروند و بررسی شوند. بعد هم خرد‌خرد این بررسی‌ها کم می‌شود اما آنها تا آخر عمرشان باید مستمر به بیمارستان مراجعه کنند، فقط تعداد دفعاتش کم می‌شود. همچنین باید از این کودکان تا یک‌سال بعد از پیوند در شرایط ایزوله مراقبت شود و به‌خاطر معاینه مداوم باید در تهران سکونت داشته باشند. ۹۵درصد خانواده‌های این کودکان بیمار کاملاً کم‌بضاعت هستند و از شهرستان‌های خیلی دور می‌آیند. آنها در تهران سرپناهی ندارند و معمولاً خانه‌هایی را برای این مدت اجاره می‌کنند. این خانه‌ها هم از نظر ایزوله‌شدن و بهداشت شرایط مساعدی ندارند. در همین راستا یکی از مهم‌ترین هدف‌های ما بعد از انجام عمل پیوند محقق می‌شود و آن اسکان این بچه‌ها و خانواده‌هایشان در شهر تهران است».