رقابت بنی‌صدر، خلخالی، آیت و… 40 سال از نخستین انتخابات ریاست‌جمهوری ایران گذشت

شهروند آنلاین| نخستین انتخابات ریاست جمهوری در ایران یک سال پس از پیروزی انقلاب در تاریخ 5 بهمن 58 برگزار شد. در این انتخابات 124 نامزد برای رقابت ثبت‌نام کرده بودند که همگی تایید صلاحیت شدند، اما پس از اعلام انصراف تعدادی از نامزدها، عاقبت 96 نفر در روز انتخابات خود را در معرض رای ملت قرار دادند.

ابوالحسن بنی‌صدر، صادق خلخالی، حسن حبیبی، صادق قطب‌زاده، حسن آیت، داریوش فروهر، احمد مدنی، صادق طباطبایی، و… از چهره‌های مشهوری بودند که طی این دوره از انتخابات کنار بسیاری از چهره‌های ناشناس، وارد عرصه انتخابات شدند و در نهایت این بنی‌صدر بود که با کسب 10 میلیون و 753 هزار رای (76 درصد کل آرا) به عنوان نخستین رئیس‌جمهوری تاریخ ایران انتخاب شد.

کل آرای اخذ شده در این انتخابات 14 میلیون و 152 هزار رای بود که مشارکتی 70 درصد را با توجه به افراد واجد شرایط برای رای دادن نشان می‌داد. برگزاری هرچه سریع‌تر انتخابات ریاست جمهوری و تشکیل دولت انقلابی یکی از مهم‌ترین تاکیدات امام خمینی (ره) در بدو ورود به وطن در 12 بهمن 1357 بود. تاکیدی که در نخستین گام با تشکیل دولت موقت به ریاست مهندس مهدی بازرگان در 15 بهمن 57، به منصه ظهور رسید.

دولت موقت اما طی عمر کوتاه خود که نزدیک 9 ماه به طول انجامید، با کشمکش‌های بسیاری در عرصه سیاست داخلی و خارجی مواجه شد که مهم‌ترین آن واقعه تسخیر سفارت آمریکا در تهران بود. اقدامی که استعفای دولت و سپرده شدن زمام امور کشور به «هیئت دولت موقت شورای انقلاب» تحت ریاست سیدمحمد بهشتی را به دنبال داشت. 5 بهمن 1358، با برگزاری نخستین انتخابات ریاست جمهوری تاریخ ایران و روی کار آمدن ابوالحسن بنی‌صدر، گمان می‌رفت فصل مهمی در حل و فصل مشکلات مملکت رقم خورده شده باشد که شوربختانه اینگونه نشد.

بنی‌صدر به عنوان شخصی وفادار به آرمان‌های انقلاب و اندیشه‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی (در ظاهر) پس از تکیه زدن به صندلی قدرت کاملاً تغییر رویه داد. او با شیوه‌ مدیریت خاص خود که بنیان آن بر خودمحوری و لجبازی با نیروهای موثر انقلابی قرار داشت، کشور را که به تازگی مورد هجوم همسایه غربی خود واقع شده بود وارد انبوهی از حاشیه‌های بی‌مورد کرد. روشی ضد ملی و ضد وحدت که سرانجام آن رای مثبت نمایندگان مجلس به طرح عدم کفایت سیاسی رئیس‌جمهوری در 31 خرداد 1360 خورشیدی، و در نهایت فرار بنی‌صدر به پاریس بود.