دستهای مردد، مرگ یا محبت
ویروس کرونا تماسهای اجتماعی از جمله دست دادن را از بین برده است. چه چیزی را جایگزین آن کنیم؟
«وگر دست محبت سوی کس یازی به اکراه آورد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است…» حالا زمستان کروناست که سرها را در گریبان کرده و دستها را پنهان. در این سرمای کشنده، گرمی محبت به سردی گراییده. نمیدانی دستی که به سویت دراز میشود، دست محبت است یا دست مرگ. دیدار یاران هم بنا بر عادت مألوف میسر نیست که درها بسته است و راه تاریک و لغزان. زمهریر جانسوز همهگیری میان انسانها فاصله انداخته تا روابط اجتماعی جور دیگری تعریف شود.
مترجم: فرشته کیانی- شهروندآنلاین: دستهای مردد، مرگ یا محبت ، دکتر مارک اسکلانسکی، رئیس بخش قلب در بیمارستان کودکان UCLA Matte (واقع در شهر لسآنجلس در ایالت کالیفرنیای آمریکا) همیشه از دستدادن متنفر بوده است. او میگوید: «دستها گرم و مرطوب است و به راحتی بیماری را منتقل میکند.» او سعی میکند از دست دادن اجتناب کند، زیرا میداند بعضی از بیماران به دلایل مذهبی و فرهنگی نمیخواهند دست بدهند، اما وقتی پزشک دستش را جلو میآورد، آنها مجبور به انجام این کار میشوند.
طبق تجزیه و تحلیل فیلمهایی که از بیش از 100 مطب در سال 2007 تهیه شد، دستدادن چنان ریشهای در روابط پزشک و بیمار دارد که در 83 درصد موارد اتفاق میافتد. اما در مقالهای در سال 2014، اسکلانسکی و همکارانش استدلال کردند که دستدادن در مراکز مراقبتهای بهداشتی ممکن است باعث انتشار عوامل بیماریزا و ویروس شود.
پزشکان معتقدند دستندادن بر روابط پزشک و بیمار تأثیر منفی میگذارد. پس بهتر است آنها با یکدیگر دست بدهند، بعد دستها را بشویند! اسکلانسکی میگوید: «بسیاری از مردم به این ایده خندیدند، اما الان دیگر نمیخندند.»
یکی از انواع تماسهای اجتماعی یعنی دستدادن در دوران همهگیری کرونا از بین رفته است. پزشکان میگویند برخی از تماسهای اجتماعی برای همیشه از بین میرود، حتی بعد از اینکه پاندمی از بین برود!
دکتر آنتونی فاسی در مصاحبه با وال استریت ژورنال گفت: «صادقانه بگویم دست دادن از بین رفته است و فکر میکنم هرگز با یکدیگر دست نخواهیم داد.»
اگر همکاری قصد کند با شما دست بدهد یا مادرتان بخواهد شما را در آغوش بگیرد و شما خود را عقب بکشید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اسمیت میگوید: «با شکلگیری نوع جدیدی از روابط، اختلاف بین افراد و اعضای یک خانواده به چشم میخورد.»
اگر خلأ تماسهای اجتماعی موقتی نباشد، درباره جایگزینها، اتفاق نظر وجود ندارد، اما درباره یک چیز میتوان بحث کرد: کنش و واکنشهای اجتماعی غیر عادی و عجیب و غریب شده است.
آروند اسمیت، رواندرمانگر و مربی در دانشگاه رنیسون در کانادا میگوید: «زمانی که از قرنطینه بیرون بیاییم، افرادی را خواهیم دید که مایلند دست بدهند و طرف مقابل نمیخواهد این کار را انجام دهد! بنابراین ممکن است در روابط اجتماعی افراد و اعضای خانواده تضاد و تعارض دیده شود.»
او اضافه میکند: «در دورهای که مردم سعی میکنند یاد بگیرند چگونه با یکدیگر احوالپرسی کنند، چگونه به یکدیگر خوشامد بگویند و چگونه برای اولینبار با کسی ملاقات کنند، نابهنجاریهای بسیاری در رفتار افراد با یکدیگر پیش میآید.» این نابهنجاریها که نتیجه اطمینان نداشتن در برقراری تماسهای اجتماعی است بر روابط تأثیر میگذارد.
اگر همکاری قصد کند با شما دست بدهد یا مادرتان بخواهد شما را در آغوش بگیرد و شما خود را عقب بکشید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اسمیت میگوید: «با شکلگیری نوع جدیدی از روابط، اختلاف بین افراد و اعضای یک خانواده به چشم میخورد.»
تماس اجتماعی، چرا؟
حتی اگر از در آغوش گرفتن خارج از روابط صمیمی متنفر باشید یا از دستدادن رویگردان، از بین رفتن تماسهای اجتماعی به طور کامل -آنگونه که در دوران کرونا رخ داده است- برایتان اتفاقی عادی نخواهد بود.
انسانها روابط اجتماعی خود را با یکدیگر از طریق گفتوگو تقویت میکنند، تماس هم همان کار را انجام میدهد.
تیفانی فیلد، مدیر موسسه تحقیقات تماسهای اجتماعی در دانشکده پزشکی دانشگاه میامی میگوید: «لمس کردن خشونت و پرخاشگری را در افراد کاهش میدهد. وقتی فردی را از نظر اجتماعی لمس میکنید، پرخاشگری نسبت به او بسیار سخت است. اگر دو میمون را از یکدیگر جدا کنید، بهگونهای که بتوانند یکدیگر را ببینند، صدای هم را بشنوند و بوی یکدیگر را استشمام کنند، اما نتوانند یکدیگر را لمس کنند، به محض اینکه پلاکسی گلاس یا همان حایل میان آن دو را بردارید، آنها عملا یکدیگر را میکشند.»
فیلد میگوید لمس کردن در جامعه آمریکا بهشدت کاهش یافته است. حدود یک سال پیش او و شاگردانش در فرودگاه تحقیقی انجام دادند. آنها افراد را زیر نظر گرفتند تا میزان تماسهای اجتماعی را ثبت کنند. او انتظار داشت مسافرانی را ببیند که صمیمانه با یکدیگر دست میدهند یا یکدیگر را در آغوش میگیرند.
آروند اسمیت، رواندرمانگر و مربی در دانشگاه رنیسون در کانادا میگوید: «زمانی که از قرنطینه بیرون بیاییم، افرادی را خواهیم دید که مایلند دست بدهند و طرف مقابل نمیخواهد این کار را انجام دهد! بنابراین ممکن است در روابط اجتماعی افراد و اعضای خانواده تضاد و تعارض دیده شود.»
فیلد اضافه میکند: «ما هیچ تماسی بین افراد ندیدیم، حتی بین زوجها و خانوادههایی که با هم سفر میکردند. سرها در گوشیهای همراه بود، یا جستوجو میکردند، یا پیام میدادند یا بازی میکردند.»
فیلد معتقد است تماسهای اجتماعی به حالت اول خود بازنمیگردد، اما امیدوار است در میان خانوادههایی که مدت طولانی در قرنطینه بودهاند، دوباره دیده شود.
تماسهای اجتماعی برای سلامتی مفید است، استرس را کاهش میدهد و باعث آزادسازی اکسی توسین میشود. این هورمون روابط عاطفی و پیوندهای اجتماعی بین انسانها را تقویت میکند.
کلمه جای تماس را خواهد گرفت؟
دستدادن احتمالا رایجترین شکل تماس اجتماعی در ایالات متحده است و تصور میشود قرنها پیش برای اطمینان از حملنکردن سلاح در بین افراد باب شده است.
ساندا دولکوس که به همراه همسرش، فلورین دولکوس، آزمایشگاه علم عصبشناسی را در دانشگاه ایلینویز اداره میکند، میگوید: «دستدادن نشانه اعتماد و همراهی است. مطالعات عصبشناسی نشان داده مراکز مربوط به پاداش مغز، هنگام دست دادن افراد فعال میشوند.»
تحقیقات آنها نشان داده است که حتی دیدن دستدادن افراد نیز برای افزایش فعالیت در مراکز پاداش مغز کافی است.
برخی از محققان معتقدند که عادت دستدادن تغییر خواهد کرد. مردم ممکن است دست دادن و در آغوش گرفتن را به دایره نزدیکان خود محدود کنند و روشهای جدید را که در آن تماس پوستی وجود ندارد برای سایر افراد به کار بگیرند.
جایگزینهای دست دادن بسیار است: استفاده از آرنجها یا پاها، خمشدن به حالت تعظیم، تکان دادن سر، اشاره، قرار دادن دست روی قلب و …
تحقیقات همچنین نشان داده است جایگزینهایی برای تماسهای اجتماعی وجود دارد. مدتهاست که پزشکان با دستدادن، به سرعت با بیماران خود ارتباط برقرار میکنند، اما اکنون باید به فکر ارتباط بدون تماس بود؛ نه تنها به دلیل همهگیری، بلکه به دلیل رواج پزشکی از راه دور.
گریگوری ماکول، بنیانگذار و مدیر عامل شرکتی که به سازمانهای سلامتمحور در برقراری ارتباط با بیماران کمک میکند، میگوید: «نمیخواهیم به سمت نوعی دستدادن دیجیتالی برویم. کلمات در این میان کارسازند. ما نیاز به نوعی مکالمه برای برقراری ارتباط میان افراد داریم.»
آینده تماسهای اجتماعی
اگر فکر میکنید ایجاد ارتباط هنگام مکالمه با شخصی در فاصله 6 فوت (واحد اندازهگیری طول، معادل 30.48 سانتیمتر) یا از طریق صفحه نمایش، دشوار است، این فقط مشکل شما نیست.
سوویلهتو، محقق در دانشگاه Linköping سوئد میگوید: «اگر بخواهید آنچه را معمولا با تماس اجتماعی نشان میدهید، به زبان بیاورید، باید از انبوهی از کلمات استفاده کنید. اما ممکن است گزینه دیگری هم وجود داشته باشد و آن اینکه مردم اصلا دیگر احساساتشان را ابراز نکنند.»
اسکلانسکی میگوید: «وقتی مردم دستشان را دراز میکنند، من فقط میگویم گوش کن، ترجیح میدهم دست ندهم. به نظرم به دلایل مختلف ایده خوبی نیست. مردم لبخند میزنند و فکر میکنند شوخی میکنم، اما احتمالا با گذر زمان، در آینده آنان هم همین کار انجام دهند.»
منبع: TIME
برای خواندن مطلب اصلی اینجا کلیک کنید.