شغلی عجیب برای یک نویسنده/ کار در دمای بالای 40 درجه!
گفت‌وگو با رکسانا ایور که در کنار نویسندگی، مدیریت HSE در پروژه‌های نفتی را هم عهده‌دار است
رکسانا ایور: وقتی اولین‌بار به‌عنوان یک خانم وارد چنین محیط‌هایی می‌شوید، مشکل‌ترین کار شما و مهم‌ترین چالشی که پیش رو دارید، این است که باید خودتان را ثابت کنید. چون تصور پیش‌فرض متاسفانه این است که وقتی شما به‌عنوان یک زن وارد این حرفه شده‌اید، چندان حرفه‌ای نیستید. به‌خاطر همین شما حق هیچ خطایی ندارید. باید تمام رفتار و گفتارتان کاملا حساب‌شده باشد. بعد که شما را پذیرفتند و قبول کردند، دیگر از این مسائل گذر می‌کنند و پیش‌فرض‌شان نسبت به شما از بین می‌رود.
ابتدا درباره شغل‌تان بفرمایید.
من مدیر HSE در یک شرکت نفتی هستم. HSE یعنی ایمنی، بهداشت و محیط‌زیست. در واقع مدیریت کردن این سه حوزه در پروژه‌های نفتی کار من است.
رشته تحصیلی‌تان چه بوده؟
کارشناسی‌ام محیط‌زیست است، کارشناسی ارشدم مدیریت HSE.
پس در یک فضای کاملا مردانه کار می‌کنید. درست است؟
دقیقا. مخصوصا که اکثر پروژه‌های نفتی در جنوب کشور هستند؛ مناطقی مثل عسلویه، ماهشهر و… بنابراین من هم به این مناطق رفت‌وآمد دارم و سروکارم با فضاهای مردانه است.
زمان انتخاب رشته‌تان فکر می‌کردید قرار است وارد چنین فضایی از کار بشوید؟
نه، اصلا. زمانی که مهندسی محیط‌زیست می‌خواندم، هیچ دورنمایی نداشتم. در واقع فکر می‌کنم خیلی اتفاقی وارد این حوزه شدم. البته خیلی خوشحالم و فکر می‌کنم از خوش‌شانسی من بوده.
چرا؟
به‌خاطر اینکه رشته‌ای بسیار زیبا و همه‌جانبه‌نگر است. یعنی شما با موارد متعددی کار دارید و همین تنوع باعث می‌شود کار هیچ‌وقت برایتان یکنواخت نشود. یعنی شما مثلا دغدغه محیط‌زیست دارید، دغدغه آلودگی دارید و در عین‌حال مثلا باید نسبت به داربست‌بندی هم آگاهی داشته باشید. بعد وارد حوزه معاینات ادواری و سلامت پرسنل هم می‌شوید. آیتم‌های بسیار متفاوت‌ومتنوعی دارد و این برای من خیلی اقناع‌کننده است.
پس در فضاهایی هستید و در رشته‌ای تحصیل کرده‌اید که سوژه‌های خاصی هم برای نوشتن به شما می‌دهد؛ به‌خصوص به‌عنوان یک نویسنده زن.
بله، به‌خاطر اینکه شما فضایی را تجربه می‌کنید که در زندگی عادی و زندگی شهری، امکان تجربه‌اش خیلی کم است؛ مثل قرار گرفتن در محیط اجرایی در عسلویه که کارکنان مختلف از اقصی‌نقاط کشور در آن هستند. در این‌گونه فضاها، گاهی حتی ممکن است شما با افراد به زبان مشترک نرسید. گاهی اصلا حتی ممکن است متوجه نشوید چه می‌گویند. ارتباط برقرار کردن هم گاهی خیلی سخت می‌شود. مسأله آب‌وهوا هم که خودش موضوع دیگری است.
در دمای چند درجه کار کرده‌اید؟
دمای بالای 40 درجه در عسلویه آن هم به شکل شرجی. کار در چنین فضاهایی طاقت‌فرسا و دشوار است اما همان‌طور که گفتید تجربه‌هایی هستند که هرکسی در جریان آن قرار نمی‌گیرد.
پس باید خیلی بیشتر از یک کتاب کار می‌کردید.
فشار کار واقعا زیاد است و این در حالی است که نوشتن، یک شغل تمام‌وقت است. در عین‌حال وقتی شما یک کار فنی دارید و آن‌هم شغلی تمام‌وقت است، هیچ انرژی‌ای باقی نمی‌ماند.
متوجهم. مقصودم این بود دوست دارم به‌عنوان مخاطب نوشته‌های یک خانم را از چنین تجربه‌هایی در فضای کارتان بخوانم. قطعا مخاطبان دیگر هم دوست خواهند داشت، اما به‌عنوان حرف آخر، نمونه‌ای از سختی کارتان به‌عنوان زن را در فضای حرفه‌تان می‌گویید؟
وقتی اولین‌بار به‌عنوان یک خانم وارد چنین محیط‌هایی می‌شوید، مشکل‌ترین کار شما و مهم‌ترین چالشی که پیش رو دارید، این است که باید خودتان را ثابت کنید. چون تصور پیش‌فرض متاسفانه این است که وقتی شما به‌عنوان یک زن وارد این حرفه شده‌اید، چندان حرفه‌ای نیستید. به‌خاطر همین شما حق هیچ خطایی ندارید. باید تمام رفتار و گفتارتان کاملا حساب‌شده باشد. بعد که شما را پذیرفتند و قبول کردند، دیگر از این مسائل گذر می‌کنند و پیش‌فرض‌شان نسبت به شما از بین می‌رود.
احسنت…. 👌🏻👌🏻🌼