خبرنگار لندن نشین
عرض سلام و ادب و احترام دارم به جای جای مردم عزیز و گرانقدر کشورم که در رفاه و آرامش کامل مشغول گوش دادن به اخبار بد و ناراحت کننده ما از اروپای فرتوت، آمریکای علیل، کانادای یخ زده و استرلیای وامانده هستند. باز هم از قعر چاه بی پایان غرب با محنتی جانکاه و قلبی افسرده در حالی که استیک نهار را در کمال ناراحتی خورده ام، با شما هستم و به همین دلیل پیشاپیش از آروغ هایی که ممکن است در طول گزارش بزنم، از شما عزیزان، پوزش می طلبم.
همان طور که خبر دارید، غرب همچنان بد است و هیچ چیز خوبی اینجا پیدا نمی شود. روز گذشته در اخبار کشور چهار فصل زیبامون ایران، شنیدید که بنا بر آخرین مطالعات وزارت بهداشت در کمال افتخار فقط نزدیک به 30 درصد از مردم ایران از اختلالات روانی رنج می برند. این خبر آنچنان ماله لازم بود که صبح زود سردبیر با من تماس گرفت و ضمن بیدار کردن من از خواب ناز، ازم خواست تا گزارشی از وضعیت بیماران روانی در غرب برایتان آماده کنم تا خبر داخلی را بشورد و ببرد.
خلاصه بگویم و الکی دردسرتان ندهم: اینجا همه دیوانه اند. خیابان ها پر است از خیل دیوانه هایی که راه می روند و با هم حرف میزنند و به کار زندگی شان می رسند. بنا بر آخرین پژوهش هایی که توسط خودم انجام شده نزدیک به 150 درصد از مردم غرب از اسکیزوفرنی، شیزوفرنی، آنسو فاتی، جوزپه تورناتوره و دیگر بیماری های روانی که لیست آن را در ویکی پدیا می توانید پیدا کنید رنج می برند و خوشبختانه یا متاسفانه از این رنج می میرند.
این درصد بی سابقه بیماری در حالی توسط طیف گسترده ای از محققان جهان از جمله سلطان علی پروین مورد تایید قرار گرفته که نشان از بیماری روانی افراد بیش از تعداد انسان های موجود دارد. کار به جایی رسیده که بعضی از مردم غرب برای کاور کردن درصد به دست آمده ما، مجبور شدند چند بیماری را به صورت همزمان داشته باشند که این هم نشان از ضعف و انحطاط غرب و ایادی آنها دارد.
امروز من برای نشان دادن شدت بیماری در اینجا، مصاحبه ای داشتم با چند نفر از مردم عادی کوچه و خیابان و از آنها پرسیدم که آیا شما وقتی قیمت دلار بالا می ره، حمله می کنید به صرافی ها که دلار بیشتر بخرید؟ یا این که برای پیش خرید خودروی نامعلوم با زمان تحویل نامشخص، پول واریز می کنید؟ که متاسفانه اختلالات روانی آنها باعث شد مثل بز اخفش فقط من را نگاه کنند. دیوانگی به حدی در اینجا زیاد است که حتی برای احتکار پوشک و دارو هم کسی اقدام نمی کند.
اما چه چیز باعث رشد چشمگیر بیماران روانی در غرب شده است؟ آیا غیر از سیاست های اقتصادی و لیبرال دموکراسی، اومانیسم، فاشیسم، فتشیسم و لغت هایی از این دست است؟ چطور از جماعتی که شاعرش مرتبط می گوید: «دیوونه، دیوونه، دیونه شو دیوونه» و چند نفر(که الهی من قربانشان بروم) دور و برش حرکات موزون می کنند، انتظار سلامت روان دارید؟
آیا وقت آن نرسیده که غرب از این رفتار اشتباه خود دست بردارد و با گریه و زاری به دامان ما برگردد؟ پاسخ به این سوال را به عهده وجدان های پاک و عقل های سلیم می گذاریم.