مرگ موسولینی، پایان کار فاشیست‌ها در ایتالیا
77 سال پیش، برابر 28 آوریل 1945، بنیتو موسولینی، رهبر ایتالیا طی جنگ جهانی دوم، اعدام شد
او یک روز قبل، هنگام فرار به سمت مرز سوئیس توسط پارتیزان‌های ایتالیایی بازداشت و پس از محاکمه صحرایی به اعدام محکوم شده بود.
شهرند آنلاین| اجرای حکم اعدام رهبر ایتالیا و همراهان او که تماما از مقامات دولت فاشیستی بودند به روز بعد یعنی سحرگاه 28 آوریل موکول شد، اما در لحظه اجرای مراسم اعدام و قبل از تشکیل جوخه آتش، تعدادی از مردم خشمگین با سلاح سرد به موسولینی حمله کرده و او را به قتل رساندند.
پس از پایان کار موسولینی، تعداد زیادی از همراهان او که اغلب‌شان را سران حزب فاشیست تشکیل می‌دادند، به علاوه نامزدش کلارا پتاچی توسط پارتیزان‌ها تیرباران شدند و اجساد همه آنها از سقف پمپ بنزینی در شهر میلان به شکل وارونه آویزان شد.
پارتیزان‌ها این حرکت را که بعدها از سوی برخی به آن انتقاد شد، در تلافی عمل مشابه فاشیست‌ها بعد از به قتل رساندن طرفداران حزب کمونیست و توهین آنها به اجساد مقتولان قلمداد کردند. نمایش جسد موسولینی و سران حزب فاشیست ته دل طرفداران آنها را خالی کرد و فاشیست‌ها را از دست بردن به اسلحه و غرق شدن ایتالیا در ورطه جنگ داخلی بازداشت.
موسولینی سال 1922 میلادی با اتکا به شعارهای میهن‌پرستانه که در فضای پس از جنگ بین‌الملل اول هواخواه داشت، پست نخست‌وزیری ایتالیا را به دست آورد. تحقق اهداف بلندپروازانه این روزنامه‌نگار تندرو به زمانی بیش از یک یا دو دوره ریاست بر دولت نیاز داشت، پس او با کمک پلیس مخفی خود طی مدت 5 سال نظامی تک‌حزبی را در کشور بنیان گذاشت تا همه ارکان ایتالیا زیر سیطره فاشیست‌ها قرار گیرد.
موسولینی در سیاست خارجی نیز هیچگاه تمایل خود برای رهبری اروپا را پنهان نکرد، تا جایی که برای جلوگیری از آغاز جنگ جهانی دوم حتی مقابل آدولف هیتلر – متحد آینده خود – ایستاد تا چهره‌ای مقتدر از خود به نمایش بگذارد.
در تاریخ همواره از بنیتو موسولینی به‌عنوان متحد هیتلر و سگ دست‌آموز نازی‌ها یاد شده است، اما واقعیت این است که او سال‌ها قبل از پیشوای آلمان نازی ترویج افکار نژادپرستانه را در دستور کار خود قرار داده بود تا جایی که برخی ازموسولینی به‌عنوان الهام‌بخش آدولف هیتلر و حزب نازی یاد می‌کنند.
ایتالیای موسولینی در جنگ جهانی دوم متحد آلمان نازی بود، اما در عمل نتوانست کمک چندانی به نیروهای محور بکند. ارتش ایتالیا فاقد تجربه و بضاعت انسانی ارتش آلمان بود و در طول جنگ تنها توانست آلبانی را به اشغال خود درآورد.
موسولینی در طول دوران حکمرانی خود فکر احیای امپراتوری روم باستان را در سر می‌پروراند و با همین خیال کشورش را در ورطه خانمانسوز جنگ جهانی دوم گرفتار کرد.
