این‌ همه طرفدار برای کیپاپ؟

لاله مظاهری کیپاپ kpop  یا موسیقی پاپ کره، سبکی بود که در سال ۱۹۹۲، به وسیله ایجاد تغییراتی در عناصر ژانرهای مختلف موسيقى غربى و ترکیب آن با موسیقی سنتی کره‌ای به وجود آمد. در تضاد با موسیقی پاپ، کیپاپ تنها یک صنعت نیست، بلکه شامل ارزش‌ها، هویت و معنایی است که از جنبه تبلیغاتی آن عبور می‌کند و همواره عناصر فرهنگی کره‌ای در این سبک نمایش داده می‌شوند. از همان ابتدا، کیپاپ با وجود آیدل‌هایی که نمایندگی این سبک را به عهده داشتند، مخاطبان زیادی از نوجوانان تا بزرگسالان را جذب خود کرد و در اوایل دهه ۲۰۰۰ بود که با ورود گروه‌هایی مانندtvxq  وBoa  نسل جدیدی از کیپاپ به وجود آمد که آغاز کسب شهرت کیپاپ در خارج از کره‌جنوبی بود. این پدیده که به نام موج کره‌ای شناخته می‌شود، روند گسترش محبوبیت کیپاپ در نقاط مختلف جهان و عبور آن از آسیای شرقی را نشان می‌دهد.

با وجود اینکه کیپاپ از ابتدای آغاز خود، محبوبیت زیادی داشت، انتشار موزیك gangnam style اثر خواننده‌ای به نام psy  در سال ۲۰۱۲، به عنوان اولین نمایش بزرگ جهانی این سبک شناخته می‌شود. این موزیک ویدیو، اولین ویدیو در یوتیوب بود كه به بیش از یک میلیارید بازدید رسید و این رکوردشکنی، باعث جلب‌توجه بسیاری به سمت کیپاپ بود و این اتفاق، یکی از مهم‌ترین قدم‌هایی بود که باعث شد کیپاپ به شکل امروزی خود در جهان دیده و مورد توجه واقع شود. دومین قدم بزرگ در این عرصه زمانی بود که گروه  BTS در سال ۲۰۱۷، برنده جایزه ‪هنرمند برتر سال در مراسم American Music Awards  شد و این واقعه، کیپاپ را در بازار موسیقی آمریکایی پررنگ تر کرد و سبب گسترش سلسله همکاری‌هایی میان هنرمندان غربی و گروه‌های کیپاپ شد.

برای مثال همکاری بی‌تی‌اس و خواننده محبوب آمریکایی، هالزی، در آهنگ boy with luv  و همکاری گروه بلک پینک و چهره شناخته‌شده موسیقی غربی، سلینا گومز، در آهنگ ice cream. کیپاپ در دهه اخیر، تبدیل به یک پدیده مهم و تاثیرگذار شده است و گرچه که تبلیغات و جنبه‌های اقتصادی در این فراگیری بی‌تاثیر نبوده‌اند، اما علت این توسعه، به لایه‌هایی عمیق‌تر از سطح تجاری و صنعتی آن برمی‌گردد.

کیپاپ از همان ابتدا، علاوه بر یک سبک موسیقی، به شکل نوعی خرده‌فرهنگ ظهور کرد. خواننده‌هایی که در گروه‌های آن هستند، به نام آیدل idol شناخته می‌شوند که در زبان انگلیسی به معنای الگو است و آنچه که آیدل‌ها را از خواننده‌های معمول غربی متمایز می‌کند، شیوه‌ای است که آنها خود را به نمایش می‌گذارند. آیدل‌ها از ابتدای آغاز کار خود به عنوان كارآموز، توسط کمپانی‌ها، با روال خاصی تعلیم می‌بینند و با برنامه مشخصی پیش می‌روند که نه‌تنها در خوانندگی، بلکه در تمام زمینه‌ها بی‌نقص باشند: مانند طراحی رقص، صحنه گردانی، استایل و فشن، رفتار و جلوه اجتماعی و…

می‌توان گفت نقطه تمایز کیپاپ با دیگر سبک‌های موسیقی نیز در همین موضوع است که کیپاپ تنها روی موسیقی تمرکز ندارد و مجموعه‌ای است که جنبه‌های بسیاری را دربردارد. برای مثال هر گروه، علاوه بر سبک موسیقی خاص خود، الگوهای فشن ثابتی دارند، موضوعاتی که درباره آن آهنگ می‌سازند مختص خودشان است و هر کدام به عنوان برند خود شناخته می‌شوند. همین باعث می‌شود افراد زیادی را به خود جذب کنند، زیرا طرفداران هر گروه، متناسب با روحیات شخصی خودشان به آن گروه علاقه‌مند می‌شوند و خود را بخشی از آن جریان به شمار می‌آورند.

دیگر نکته شایان توجه این است که برخلاف هالیوود که اکثریت هنرمندان آن به صورت فردی (solo) فعالیت می‌کنند، هنرمندان کیپاپ، گروه هستند و همین باعث ایجاد نوعی روحیه جمع‌گرایی می‌شود که حس نزدیکی بیشتری را به گروه‌های طرفداری -که اصطلاح به کار رفته برایشان کلمه fandom  است- القا می‌کند. اپلیکیشن‌هایی وجود دارد که مختص هنرمندان کره‌ای است و در آن می‌توانند با طرفداران‌شان از طریق پیام و ویدیو ارتباط برقرار کنند. آنها در هر سری از کنسرت‌های خود، برنامه مخصوصی برای ملاقات با طرفدارهای‌شان از نزدیک دارند و همین فرصت را به طرفدران‌شان می‌دهد که بیشتر در کنارشان باشند و…

برخلاف مرز زبانی‌ای که میان کیپاپ و مردم جهان وجود دارد، ملودی‌ها و ریتم‌هایی که در آهنگ‌های‌شان به کار می‌رود، متفاوت است و باعث می‌شود فارغ از زبانی که آهنگ را به آن می‌خوانند، خود موسیقی آنقدر جذاب باشد که افراد را وادار به شنیدن کند. علاوه بر آن، استفاده‌های مکرر از کلمات و عبارات انگلیسی در آهنگ‌های کیپاپ، باعث می‌شود این اختلاف زبانی کمرنگ‌تر به نظر برسد. امروزه به علت محبوبیت بی‌سابقه کیپاپ، گروه‌های بسیاری آهنگ‌هایی که کامل به انگلیسی است می‌خوانند و منتشر می‌کنند تا هنرشان مورد استقبال سطح گسترده‌تری از افراد باشد.