شهروندآنلاین: شنبه شب در حالی که میلیاردها نفر در سراسر جهان منتظر بودند تا حساس ترین بازی باشگاهی میان لیورپول و رئال مادرید در ورزشگاه شهر پاریس آغاز شود، اتفاقاتی رخ داد که باعث شد بازی دو بار تعویق بیفتد و در نهایت با نزدیک به یک ساعت تاخیر آغاز شود.
ماجرا از این قرار بود که هزاران هوادار لیورپول در بیرون ورزشگاه جنجال و درگیری ایجاد کردند و می‌خواستند بدون بلیت وارد ورزشگاه شوند و به همین خاطر پلیس با اسپری فلفل و گاز اشک آور مانع پیشروی هواداران لیورپول شد.
در نهایت بعد از هشدارهای امنیتی و ورود نیروهای ضد شورش موضوع جمع شد و دو تیم بعد از دو بار گرم کردن برای انجام مسابقه وارد زمین شدند.
از این دست اتفاقات در گذشته بارها در فوتبال ایران مشاهده کرده‌ایم؛ اتفاقاتی که در هیچ جای دنیا تایید نمی‌شود اما یکبار دیگر به ما ثابت کرد که فقط در ایران چنین موضوعاتی را نمی‌بینیم.
در استادوفرانس چه شد؟
جزییات ماجرای ورزشگاه استادو فرانس را دیگر همه شنیده‌ایم؛ اینکه بیش از 15 هزار نفر قصد داشتند بدون بلیت وارد ورزشگاه شوند و بسیاری بلیت به دست پشت درهای ورزشگاه استادوفرانس گیر افتادند! از این رو یوفا (اتحادیه فوتبال اروپا) بازی را دو بار به تاخیر انداخت تا بتواند هواداران را وارد ورزشگاه کند ولی قادر به انجام این کار نبود. در نهایت هم بسیاری از هواداران لیورپول با وجود داشتن بلیت پشت در ماندند. برای متفرق کردن این هواداران، پلیس دست به حمله زد و با گاز اشک آور آنها را دور کرد. اتفاقی که با واکنش یوفا نیز همراه شد و کنفدراسیون فوتبال اروپا رسما از هواداران لیورپول عذرخواهی کرد.
روایت یک شاهد عینی از اتفاقات پاریس
یک شاهد عینی که هوادار لیورپول بود و با وجود داشتن بلیت نتوانست وارد ورزشگاه شود، در این خصوص با خبرگزاری گاردین صحبت کرده و گفته است: «تجربه ام را بگویم؟ یقینا وحشتناک‌ترین چیزی بود که تجربه کردم. آنجا در تنگنا قرار گرفتیم و واقعا هیچ فاصله‌ای نبود و داشتیم خفه می‌شدیم. من با پدر زن 82 ساله‌ام در اینجا بودم و واقعا دیوانه‌وار بود. من واقعا متاسفم و هزاران نفر بیرون ورزشگاه ماندند.»
یک هوادار دیگر به دوربین CGTNگفته است: «این چه وضعش است؟ بچه‌ها گیر افتادند، کودکان گریه می‌کنند. مردم در آنجا سعی دارند میله‌ها را از جا بکنند و هیچ کس نیست که آنجا را مدیریت و کمکی به این وضع کند. هیچ چیزی هم در خصوص این مسئله به ما نمی‌گویند. من می‌روم که بازی را از بیرون ببینم.»
فینال پاریس می‌توانست هیلزبرو شود
اتفاقات بازی دیشب رئال مادرید و لیورپول را خیلی ها به ماجرای پیش آمده در نیمه نهایی جام حذفی انگلیس میان لیورپول و ناتینگهام فارست ربط دادند. در سال 1989 این مسابقه به دلیل ضعف مدیریت به جنجال کشیده شد. در آن بازی ورود تماشاگران به داخل زمین باعث شد تا هجمه عجیبی پیش بیاید و در نهایت 97 نفر جان خود را از دست دادند و 766 نفر هم مصدوم شدند.
در بازی شنبه شب هم اگر اقدامات امنیتی صورت نمی‌گرفت، شاید یکبار دیگر بازی لیورپول جنجالی می‌شد و هیلزبروی دیگری رخ می‌داد.
نمونه های وطنی زیاد داشته ایم
ماجرایی که در فینال بازی لیگ قهرمانان اروپا رخ داد را بارها در ایران مشاهده کرده‌ایم. همین حالا که بازی های لیگ برتر ایران باید با ظرفیت 30 درصد ورزشگاه‌ها برگزار شود، شاهد آن هستیم که بیشتر از ظرفیت اعلام شده هوادار به ورزشگاه می‌رود. در ورزشگاه آزادی در همین هفته های گذشته بارها دیده‌ایم که بیش از 25 هزار نفر به ورزشگاه رفتند، در اصفهان و بازی سپاهان و استقلال این مساله تکرار شد، در فینال جام حذفی در تهران هم حضور هواداران بدون بلیت در ورزشگاه را به کرار مشاهده کردیم.
فینال جام حذفی 3 سال پیش کمی قدیمی‌تر است؛ جایی که قرار بود پرسپولیس و داماش گیلان در ورزشگاه فولاد آره‌نای اهواز به مصاف هم بروند. در آن بازی طبق هماهنگی قرار بود حدود 50 درصد ورزشگاه در اختیار تیم گیلانی قرار بگیرد اما آنقدر هجمه هواداران پرسپولیس در اهواز زیاد بود که تماشاگران داماش پشت در ماندند. در این شرایط تیم داماش حاضر به انجام بازی نشد و همین مساله وقفه‌ای دو ساعته در شروع بازی پیش آورد. یگان ویژه چند سکو را برای هواداران داماش خالی کرد تا آنها وارد ورزشگاه شوند و در این شرایط هیچ کس هم از ورزشگاه بیرون انداخته نشد!
در نهایت کار به جایی رسید که بازی باحدود 10 هزار نفر بیشتر از ظرفیت ورزشگاه برگزار شود و حتی نگرانی هایی درباره فروریختن ورزشگاه اهواز هم وجود داشت!
البته که در ایران سابقه فرو ریختن سکوهای ورزشگاه را نیز داشته‌ایم؛ 16 16 اردیبهشت 1380 تیم‌های پرسپولیس و شموشک در ورزشگاه متقی ساری به دیدار هم رفتند که به دلیل ازدحام بیش از حد تماشاگران، شماری از آنها برای تماشای بازی به بالای سقف سکوها رفتند. در نهایت با افزایش تعدادشان دقیقاً در هنگام آغاز نیمه دوم سقف ورزشگاه فرو ریخت .در آنروز ابتدا سقف ورزشگاه که جنس آن از ایرانیت بوده و با این وجود هزاران نفر روی آن نشسته بودند فرو ریخت و سپس با فروریختن آوار جایگاه‌های زیرین هم که از استحکام کافی برخوردار نبود فروریخته شد و هزاران تن از تماشاچیان در زیر آوار ماندند. این حادثه به قدری سریع اتفاق افتاد که تمام تماشاچیان در یک لحظه به زمین بازی هجوم آوردند و متاسفانه امکانات بهداشتی، کمک‌های اولیه به حدی ضعیف بود که کفاف رسیدگی به مصدومین را نمی‌داد! در این حادثه دلخراش دو نفر جان خود را از دست دادند و دو نفر دیگر قطع نخاع شدند و بیش از 100 نفر مصدوم و مجروح شدند.
خدا را شکر حادثه استادوفرانس در ایران نبود
حال این پرسش پیش می‌آید اگر اتفاقات فینال لیگ قهرمانان اروپا در ایران و در یکی از ورزشگاه‌های داخلی رخ می‌داد، چه می‌شد؟ قطعا هزاران منتقد به ضعف مدیریت اشاره می‌کردند و افراد زیادی در این خصوص مقصر شناخته می‌شدند. اگرچه یوفا و باشگاه لیورپول از هواداران این تیم بابت نبود نظم کافی عذرخواهی کرده‌اند اما مساله مهم این است که هولیگان‌ها در همه جای دنیا حضور دارند و می‌توانند یک بازی فوتبال را برهم بزنند! بازی‌ای که حتی می‌تواند در بالاترین سطح دنیا برگزار شود.
//انتهای پیام