عملیات خطرناک برای نجات گردشگران در پلنگان/ منطقه امنیت نداشت

نجاتگران کامیارانی 10 گردشگر گمشده را نجات دادند

حدفاصل روستای تنگی‌ور و پلنگان در شهرستان کامیاران استان کردستان را منطقه‌ای کوهستانی با آبشارهای زیبا و رودخانه‌های روان تشکیل می‌دهد که همواره موردتوجه گردشگران، کوهنوردان و آب‌نوردهای عاشق طبیعت است. البته خیلی از این طبیعتگران و ورزشکاران به‌خاطر عدم آشنایی به منطقه دچار حادثه‌های مختلفی می‌شوند. مانند 10 آب‌نوردی که چند روز گذشته در این منطقه گم شدند و بعد از مصدوم شدن یکی از اعضای تیم چاره‌ای جز کمک گرفتن از هلال‌احمر نداشتند. این تیم بعد از 12 ساعت توسط 11 نجاتگر هلال‌احمر نجات پیدا کردند و به محل امنی منتقل شدند.

فاطمه عسگری‌نیا|ساعت 11 صبح تیم 10 نفره آب‌نوردان کرمانشاهی همراه با یک راهنما مسیر پیاده‌روی در آب را در پیش گرفتند. بنابر گفته راهنمای گروه، مسیری که قرار بود یک‌ساعته طی شود به‌خاطر ناآشنایی آنها حدود 8 ساعت ‌طول کشید. هرچه می‌رفتند نمی‌توانستند مسیر درست را از میان شاخه‌های منشعب‌شده از رودخانه تشخیص دهند. خستگی و کاهش توان‌جسمی گروه باعث شد تا یکی از اعضا به‌دنبال لیزخوردگی روی یک تخته سنگ دچار مصدومیت از ناحیه مچ پا شود. این فرد که حدود 130 کیلوگرم هم وزن داشت بعد از آسیب‌دیدگی، سرعت حرکت تیم را تحت‌تاثیر قرار داد.

دسترسی سخت بود

هوا کم‌کم رو به تاریکی می‌رفت. از میان تمام گوشی‌های تلفن همراهی که در اختیار داشتند تنها یک گوشی آنتن داشت و با کمک آن تماس اولیه را با مرکز Eoc برقرار کردند. به گفته رئیس شعبه هلال‌احمر کامیاران بعد از دریافت این تماس اولین گروه چهار نفره امدادونجات از پایگاه گردنه مروارید (شهیدکوهسار فاتحی) به منطقه اعزام شدند: «از آنجا که این افراد نمی‌توانستند به‌خاطر نداشتن آنتن، لوکیشن محل دقیق‌شان را برای ما ارسال کنند تیم امدادونجات اعزامی موفق نشد بعد از 6 ساعت تلاش، آنها را پیدا کند.»

اعزام تیم دوم امدادی

در حالی که امدادگران تلاش می‌کردند خود را به این افراد برسانند یکی از اعضای تیم با طی مسیر رودخانه به تنهایی خود را به روستای پلنگان می‌رساند و از مردم بومی منطقه کمک می‌خواهد. اهالی روستا مجدد با Eoc تماس گرفته و درخواست کمک دوباره کردند. بعد از این تماس تیم دوم، سریعا خود را به روستای پلنگان رساندند. صباح دوست محمدی، نجاتگر پایگاه شهید فتحی یا همان گردنه مروارید سابق همراه با سه تن دیگر از دوستانش در قالب تیم دوم به منطقه اعزام شدند: «وقتی به روستا رسیدیم ساعت حدود 9 شب بود. اهالی روستا اعلام کردند طی مسیر از رودخانه زمان بیشتری از ما می‌گیرد؛ بنابراین راه کوهستانی را در پیش گرفتیم و در شناسایی مسیر صحیح، بومی‌های منطقه کمک کردند. مسیر را تا زمان گریوه با خودرو ادامه دادیم اما بعد از این مسیر امکان تردد خودرو وجود نداشت و مجبور شدیم حدود 6 ساعت را از مسیرهای سخت و صعب‌العبور رودخانه بگذریم.»

منطقه امنیت نداشت

منطقه‌ای که این افراد در آن گرفتار شده بودند از امنیت کافی برخوردار نبود به‌خاطر همین، امدادگران عملیات شبانه را با جدیت دنبال کردند: «به‌خاطر وجود حیوانات‌وحشی و همچنین احتمال حمله گروهک‌های تروریستی همه سعی خود را به کار گرفتیم تا قبل از وقوع هر حادثه‌ای آنها را از این مهلکه نجات دهیم.»

آسمان به‌شدت تاریک بود و تنها نوری که جلوی پای امدادگران را روشن می‌کرد نور چراغ‌قوه همراه آنها بود: «با توجه به شرایط خاص منطقه برای پیشگیری از هرخطری مرکز EOC نسبت به اعزام تیم سوم هم به منطقه عملیاتی ما اقدام کرد. تمام طول شب را با پای پیاده این افراد را جست‌وجو کردیم و در نهایت موفق شدیم دم‌دمای صبح ساعت 6 آنها را در حاشیه رودخانه و در حالیکه آتش بزرگی روشن کرده بودند، پیدا کنیم.»

نجاتگران به محض رسیدن به این افراد وضعیت فرد مصدوم را چک کردند و متوجه شدند به‌دلیل دیابت دچار افت شدید فشار خون شده و این مشکل در کنار پیچیدگی مچ پا و درد شدید توان راه‌رفتن را از او گرفته بود: «ابتدا نسبت به بستن مچ پای مصدوم اقدام و بعد با تغذیه مناسب او را ریکاوری کردیم. مسیر سختی را باید طی می‌کردیم تا به محل خودروهای امدادی برسیم اما مصدوم که وضعیت بهتری نسبت به ساعت‌های اولیه صبح داشت با کمک امدادگران این مسیر را طی کرد.»

//انتهای پیام

ممکن است به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید
ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از اینکه دیدگاه خود رو با ما در میان گذاشتید، خرسندیم.