سلام فوتبال به پول‌های زیرمیزی

سقف قرارداد، پاداش‌های پشت پرده را در لیگ برتر احیا خواهد کرد

سازمان لیگ قصد دارد سقف قرارداد را برای باشگاه‌های فوتبال در نظر بگیرد؛ این سقف قطعا زیرمیزی و پاداش‌های عجیب و غریب را رواج می‌دهد.

به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین، افزایش عجیب رقم پیشنهادی و پرداختی به بازیکنان فوتبال بحث روز این رشته پرمخاطب در ایران است. دستمزد بازیکنان و مربیان در نقل و انتقالات لیگ برتر تا حدی مورد انتقاد واقع شده که سازمان لیگ فوتبال هم به ماجرا ورود و به تیم‌های متمول اعلام کرده باید یک نظام واحد و مشخص را در این‌باره به کار بگیرند.

سازمان لیگ فوتبال پیشنهادهای باشگاه‌های لیگ برتری را در این‌باره دریافت کرده و قرار است این پیشنهادها در هیات رئیسه مورد بحث واقع شوند و در نهایت مصوبه‌ای تعیین و اجرایی شود؛ مصوبه‌ای که از همین حالا می‌توان حدس زد به گذاشتن سقف قرارداد منجر می‌شود؛ به این شکل که سازمان لیگ به باشگاه‌ها اعلام خواهد کرد قراردادهای بالاتر از سقف مجاز را ثبت نخواهد کرد و به بازیکنان مذکور مجوز بازی نمی‌دهد. اما قانون سقف قرارداد چه معایبی دارد؟

تکلیف قراردادهای امضاشده چیست؟

اولین مشکلی که قانون سقف قرارداد ایجاد خواهد کرد، درباره قراردادهایی است که باشگاه‌ها تاکنون امضا کرده‌اند. بسیاری از باشگاه‌ها بر سر مبالغ بالایی با برخی بازیکنان توافق کرده‌ و قرارداد داخلی نیز به امضا رسانده‌اند. حال فرض کنید قانون سقف قرارداد مصوب و اجرایی شود و بازیکنی بالای سقف با یک باشگاه قرارداد داخلی امضا کرده باشد؛ آن وقت تکلیف او چه خواهد شد؟‌ چنین بازیکنی یا باید مبلغ قراردادش را پایین بیاورد یا اینکه متوسل به امور دیگر و گرفتن مبالغ زیرمیزی در قالب پاداش و … شود. این مساله برای تعداد زیادی از باشگاه‌ها و بازیکنان پیش خواهد آمد و باید سازمان لیگ راهکاری در این‌باره ارائه دهد.

تجربه قبلی قانون سقف قرارداد

قانونی مشابه، حدود ۱۵ سال قبل در فوتبال ایران اجرا شد و سازمان لیگ سقف ۳۵۰ میلیون تومان را برای قرارداد فوتبالی‌ها وضع کرد که تبعات سنگین‌تری برای فوتبال به دنبال داشت و صدای اهالی فوتبال را درآورد، چرا که قراردادهای پشت پرده مانند اهدای خودرو یا ساختمان در کنار قراردادهای رسمی رواج پیدا کرده بود. از طرفی، برخی از باشگاه‌ها زیر قول خود می‌زدند که صدای اعتراض بازیکنان و مربیان را درآورده بود و آنها هم نمی‌دانستند حقوق خود را از کجا دنبال کنند، چرا که اهدای خودرو و ساختمان خارج از چارچوب قرارداد بازیکنان و باشگاه بود و سازمان لیگ و کمیته‌های انضباطی هیچ مسئولیتی در قبال پیگیری مطالبات خارج از قرارداد فوتبالی‌ها نداشتند.

از سوی دیگر، این مساله باعث به‌ هم ریختن قیمت‌ها شده بود، چرا که بعد از دوره کوتاهی، همه بازیکنان سقف قرارداد را مطالبه می‌کردند و باز هم بی‌نظمی مالی بر تیم‌های فوتبال ایران حکم‌فرما شده بود.

از مشکلات دیگر، به‌ هم ریختگی مالیاتی بود که به علت پرداخت‌های خارج از قرارداد، مشخص نبود هر تیمی در پایان یک سال مالی چه میزان تعهد مالیاتی خواهد داشت.

این قانون در اواسط دهه ۹۰ به طور کلی برچیده شد و باز هم تیم‌ها به سمت بازار آزاد رفتند، اما این بازار هم در نبود ساز و کارهای اقتصادی مناسب، منجر به افزایش افسارگسیخته قیمت‌ها در پنجره نقل و انتقالات شده است و هیچ تیمی طبق ضوابط و قواعد مالی عمل نمی‌کند.

قانون سقف قرارداد چه مزیت‌هایی دارد؟

قانون مذکور به تیم‌هایی کمک خواهد کرد که از نظر مالی و اقتصادی بسیار منضبط هستند و در نتیجه می‌توانند با بهبود کیفیت و نتایج خود، قراردادهای بهتری را از آن خود کنند و در پی افزایش درآمد، با خریدها و دستمزدهای بیشتر، نتایج تیم خود را بهبود بخشند. در واقع این اتفاق باعث می‌شود که تیم‌ها هنگام عقد قرارداد مربیان و بازیکنان و حتی جذب آنها همه جوانب را در نظر بگیرند تا خریدی که انجام می‌دهند، آورده مناسب برای آنها داشته باشد و هزینه‌هایشان بی‌ثمر نباشد.

اما در فوتبال ایران نشانی از این ساز و کارهای مالی و اقتصادی نیست و تیم‌های متمول و عمدتا صنعتی به اضافه تیم‌های استقلال و پرسپولیس در این رقابت بدون توجه به اینکه چقدر درآمد داشته‌اند، سر کیسه را برای جذب بازیکنان شل می‌کنند و هیچ‌گونه کارشناسی و آینده‌نگری در ارتباط با خرید خود ندارند؛ به طور مثال در تیم‌های اروپایی هیچ‌گاه با بازیکنان بالای ۳۲ سال قراردادهای بلندمدت سه و چهار سال منعقد نمی‌شود، چرا که هر آن، امکان مصدومیت و افت این بازیکنان وجود دارد، اما در ایران بدون توجه به تبعات مالی چنین اتفاقی، قراردادهای هنگفت از آنِ بازیکنان باتجربه است که در حال افت فنی هستند.

راهکار سازمان لیگ چیست؟

افزایش بی‌حساب و کتاب رقم‌ها منجر به اقدام فوری سازمان لیگ برای پیمودن راه غلط گذشته شده و آنها در حال وضع قانون سقف قرارداد هستند تا جلوی ریخت و پاش برخی از تیم‌ها را بگیرند، اما این قانون همان‌طور که پیش از این هم نشان داده شد، نمی‌تواند راه حلی همیشگی برای جلوگیری از این موارد باشد.

احتمال می‌رود باز هم تیم‌ها برای وسوسه بازیکنان و رقابت در بازار آزاد، پاداش‌های خارج از چارچوب قرارداد را احیا کنند که منجر به آشفتگی مالی در بلندمدت می‌شود. فوتبال ایران نشان داده که وضع قوانین محدودکننده بدون اجرای کارشناسی، مانند جلوگیری از ورود بازیکنان خارجی که منجر به افزایش بی‌سابقه قرارداد ایرانی‌ها شد یا جلوگیری از جذب دروازه‌بان خارجی که معمولی‌ترین دروازه‌بان‌های ایرانی را هم در حد یک ستاره بالا برده بود، می‌تواند با تبعات بدتری همراه شود.

سابقه اجرای این قانون در سال‌های گذشته این سوال را مطرح می‌کند که آیا محدودیت دستمزد، راه حل و درمان قطعی برای کنترل بازار است؟ آیا جز این است که این قبیل راهکارها فقط مُسکن‌های مقطعی هستند که در بلندمدت تبعات سنگین‌تری به دنبال دارند؟

باید منتظر ماند و دید سازمان لیگ فوتبال در نهایت چگونه این ماجرا را حل و فصل می‌کند. آیا در قانونی که قرار است اجرا شود، همه جوانب در نظر گرفته شده است؟ این را باید مدیران فوتبال پاسخ دهند.

//انتهای پیام

ممکن است به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید
ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از اینکه دیدگاه خود رو با ما در میان گذاشتید، خرسندیم.