سلام دوباره
نگاهی به کنسرت همایون شجریان در تالار وزارت کشور
عباس سنگدرگاهی
مدتها بود که ساکنان میدان جهاد و بزرگراه شهید گمنام چنین راهبندان و چنین جمعیتی را ندیده بودند. کرونا کنسرتها را تعطیل کرده بود و پس از آغاز دوباره کنسرتها هنوز اتفاقی نتوانسته بود جمعیتی چنین انبوه را به تالار وزارت کشور بکشاند. صفهای دراز شرکتکنندگان از ورودی تالار کشور در بزرگراه شهید گمنام آغاز میشد و پایین میآمد و میرسید به میدان جهاد و پیچ میخورد و وارد خیابان فاطمی میشد و حتی به در اصلی وزارت کشور هم میرسید و از آن نیز میگذشت. خیل جمعیت مشتاق که آرام و فرهیخته در گرمای تیر و مرداد در صفهای طولانی ایستاده بودند میخواستند به شنیدن ضیافت صدای جوان اول موسیقی ایران بروند: همایون شجریان.
اجرای همایون شجریان در حقیقت سلام دوباره او به موسیقی ایران و دوستداران موسیقی ایران است. سلامی که میگوید همایون شجریان هست و راه پدر را ادامه خواهد داد و خیل انبوه دوستداران استادبزرگ آواز ایران میتوانند طنین صدای شجریان را از حنجره فرزند خلف او بشنوند.
همایون شجریان در گنسرت به رنگ صدا مجموعهای از قطعههای آشنا را اجرا کرد از جمله «دود عود» و «سرو چمان» که به یاد پدر اجرا شد و شماری از قطعههای آشنای خود مثل «آسمان ابری» و «یک نفس آرزوی تو» و «هوای زمزمههایت» و «بگذار سر به سینه من» و… اما قطعه پایانی کنسرت پس از رفت و برگشت همایون به صحنه «مرغ سحر» بود که کنسرتهای استاد محمدرضا شجریان را در تالار کشور تداعی میکرد.
شاید بسیاری از دوستداران همایون شجریان دوست میداشتند او در گروهی به رهبری یکی از آهنگسازان بزرگ موسیقی سنتی مثل حسین علیزاده یا کیهان کلهر به صحنه بیاید که بیشتر خاطره پدر را تداعی کند یا دستکم کار را با آهنگسازان و نوازندگان جوانتری مثل برادران پورناظری یا علی قمصری. اما همایون شجریان با ارکستر بزرگ سیاوش به رهبری آرش گوران به صحنه آمد. ارکستری که اگرچه از سازهای سنتی بهره میبرد اما بیشتر به ارکسترهای موسیقی ملی شبیه است. چه دوستداران همایون شجریان که بیشترشان از نسل جواناند نیز احتمالاً چنین ارکسترهایی را بیشتر ترجیح میدهند که از مقدمهها و درآمدها صرف نظر میکند و به جای آواز بیشتر به تصنیف میپردازد و آهنگها شتاب بیشتری دارد و با حال شنوندگان هماهنگتر است.
در اجرای ارکستر سیاوش گاهی وقتها بخشهای نمایشی موسیقی غلبه پیدا میکرد که شاید علاقهمندان حرفهای موسیقی چندان نمیپسندیدند اما معمولاً چنین کارهایی برای عموم تماشاگران جذابیت دارد.
در مجموع دوستداران موسیقی و علاقهمندان همایون شجریان راضی از تالار کشور خارج شدند. نفس برگزاری کنسرت پس از تقریباً سه سال تعطیلی کنسرتها به دلیل شیوع کرونا و شنیدن صدایی که یادآور صدای مهمترین خواننده موسیقی سنتی ایران معاصر است، فارغ از هر چیز، غنیمتی است.
بلوبانک حامی برگزاری کنسرت همایون شجریان بود. در روزگاری که بسیاری از حامیان قدیم میل زیادی به حمایت از کارهای فرهنگی ندارند، ظهور حامیان تازه نیز مغتنم است و دوستداران موسیقی امیدوارند حمایتهای شرکتهای بزرگ و صاحبان سرمایه از اتفاقهای فرهنگی، بهویژه برگزاری کنسرتهای موسیقی و انتشار آلبومها، بیشتر باشد چرا که موسیقی مثل همیشه حامیان قدرتمند نیازمند است.