جشنواره سینمایی ونیز از همان ابتدا، یعنی از همان سال 1932 که برای اولین بار برگزار شد، جایگاه مهمی در سینمای جهان داشت. این جایگاه البته در سالهای اخیر با توجه به اینکه در سالهای اخیر فیلمهای برنده فستیوال ونیز موقعیت خوبی در اسکار همان سال داشتهاند، بهتر هم شده و همین هم این فستیوال را معروف کرده به سکوی پرتاب اسکار. حالا تحلیلهای منتقدان سینمایی حکایت از این دارد که احتمالا این روند امسال هم ادامه خواهد داشت. درواقع حاضران در بخش رقابتی ونیز میدانند که موفقیت در ونیز شانس آنها را برای به دست آوردن اسکار بالا خواهد برد…
ایران در جشنواره ونیز
امسال با احتساب چهار فیلم ایرانی که در فستیوال ونیز حضور دارند میتوان گفت که سینمای ایران صدوهشتمین حضورش را در این فستیوال میگذراند. حضوری که از این میان 25 فیلم محصول دیگر کشورها و بقیه محصول خود ایران بوده است.
اولین حضور ایران در ونیز بهسال 1337 با فیلم کوتاه «مینیاتورهای ایرانی» ساخته مصطفی فرزانه بوده و اولین جایزه ایران از این فستیوال هم بهسال 1340 و فیلم «یک آتش» ابراهیم گلستان برمیگردد.
بعد از آن ایران بارهاوبارها در فستیوال ونیز حضور یافته و با فیلمهایی چون «گاو» داریوش مهرجویی، «دت یعنی دختر» ابوالفضل جلیلی، «سکوت» محسن مخملباف، «باد ما را خواهد برد» و «شیرین» عباس کیارستمی، «روزی که زن شدم» مرضیه مشکینی، «رأی مخفی» بابک پیامی، «ماهی و گربه» شهرام مکری، «قصهها» رخشان بنیاعتماد و «بدون تاریخ، بدون امضا» وحید جلیلوند جوایز مهمی را دریافت کردهاند، اما در این بین بیراه نیست اگر بگوییم دو جایزه اهمیتی فراتر داشتهاند: یکی دایره جعفر پناهی است که تنها برنده ایرانی شیر طلایی بهترین فیلم تا به امروز بوده؛ و دیگری هم «زنان بدون مردان» شیرین نشاط که شیر نقرهای بهترین کارگردانی را بهدست آورده است. «خورشید» مجید مجیدی را هم در این فستیوال نمیتوان نادیده گرفت.