به گزارش شهروندآنلاین؛ محمود پاکنیت که هم در سریالی مانند «شهرزاد» در شبکه نمایش خانگی خوش درخشیده و هم در سریالهای تلویزیونی محبوب و ماندگاری چون «پس از باران»، «روزی روزگاری» و «شب دهم» درباره تفاوتهای کار در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی حرفهای زیادی برای گفتن دارد.
–محمود پاکنیت عزیز؛ برای شما که با سریال «شهرزاد» و البته سریالهای «پس از باران»، «روزی روزگاری» و «شب دهم» چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی اوج را تجربه کردهاید؛ کدام فضای کاری جذابتر و محبوبتر است و حداقل اینکه در شرایط حاضر کدام را ترجیح میدهید؟
این را واقعا و از ته دل میگویم که برای من تلویزیون و شبکه نمایش خانگی فرق چندانی با هم ندارند. حتی از جوانبی میتوانم بگویم که سینما هم تفاوت چندانی با این عرصهها ندارد و من در هر سه این مدیومها کار کردهام و بد و خوبشان را دیدهام که در یک راستا و مشابه هم هستند و نمیتوان از هم تفکیکشان کرد.
-یعنی اینگونه نیست که در مواردی که همزمان دو کار پیشنهاد میشود، پیش از شروع کار بخواهید یکی را به آن دیگری -با این توجیه که مثلا این یک فیلم سینمایی است- ترجیح دهید؟
چرا شاید این اتفاق صورت بگیرد. ولی قطعا فقط به این دلیل نیست که یکی از کارها سینمایی است و آن دیگری سریال یا نمایش خانگی. در واقع انتخاب یک کار با فاکتورهای مختلف و متفاوتی صورت میگیرد که علاوه بر اینکه آن کار قرار است برای نمایش در چه مدیومی تولید شود، مسائلی مانند متن فیلمنامه، نقش پیشنهادی، نویسنده و کارگردان آن اثر، بازیگرانی که قرار است در کنار شما در آن کار حضور داشته باشند، تعداد و روزهای فیلمبرداری و شرایط کاری و البته دستمزد پیشنهادی هم در آن نقش و تاثیر دارند.
–جز این چه؟
جز این مسأله دیگری نمیماند و مهم کیفیت کار است. شما اول باید کارت را خوب انجام داده باشی تا مورد پذیرش قرار گیرد. بقیه چیزها دیگر اهمیتی ندارد. یعنی قطعا اینگونه نیست که چون این کار در شبکه نمایش خانگی بوده، کار شما بهتر از سریال تلویزیونی دیده خواهد شد. نه اصلا. این قاعده حتی در سینما هم مصداق ندارد که تازه همیشه در قیاس با سریال شرایط تولیدی بهتری داشته. در واقع بارها دیدهایم که بعضی از کارهای شبکه نمایش خانگی با همان عجله سریالهای تلویزیونی و حتی شاید بدتر و عجولانهتر از آنها ساخته میشوند. کارهایی که تحت فشار تهیهکننده از روزهای فیلمبرداریاش کاسته میشود تا کار زودتر تمام شود. به هرحال کسانی که در این سریالها کار میکنند برحسب روزهای قراردادشان پول میگیرند و طبیعی است که هرچه روزهای کاری کمتر باشد، دستمزد کمتری پرداخت خواهد شد و این به نفع تهیهکننده است.
-اما کتمان نمیتوان کرد که در شبکه نمایش خانگی کارهای بیشتری مورد توجه قرار گرفتهاند. این را قبول دارید؟
نه. البته رد هم نمیکنم. بلکه منظورم این است که این امر به مسائل دیگری ارتباط دارد. مثلا به اینکه چون کار قرار بوده برای شبکه نمایش خانگی تولید شود، با فراغ بال و آزادی بیشتر قصه بهتر و جسورانهتری برای کار انتخاب شده و نتیجه این موضوع بهتر را در کار میبینیم. یا به دلیل فراغتی و آرامشی که از نظر اقتصادی و مالی بر کار حاکم بوده، زمان و پول بیشتری به نویسنده داده شده که باز هم تاثیرش را در نتیجه کلی کار میتوان دید. به خصوص در قیاس با سریالهای تلویزیون که کمترین اهمیتی برای فیلمنامه قائل نیستند و با سهلانگاری به آن نگاه میکنند. انگار نه انگار که مهمترین نقش را در موفقیت یک سریال یا فیلم فیلمنامه و داستان آن دارد.
-یعنی شما این را به دلیل محدودیتهای صداوسیما نسبت به شبکه نمایشخانگی نمیدانید؟
نه. برای من که در همه اینها کار کردهام، این محدودیتها کمتر یا بیشتر از هم نیستند و هر کدام هم با توجه به طرز فکر مدیران قابل توجیهاند. مثلا صداوسیما در این زمینه عقیده دارد که عامتر و عمومیتر است و چون در همه جا، حتی دورافتادهترین روستاهای کشور هم پخش میشود، بنابراین باید هوای مخاطبان مذهبیتر و سنتیتر را هم داشته باشد. در حالی که مخاطبان شبکه نمایش خانگی و سینما این محدودیت را ندارند و اگر چیزی مورد علاقهشان نباشد، اصلا نمیروند آن را ببینند. محدودیتهای صداوسیما به خاطر این موضوع است.