ستاره های کنکور سرخ و سفید می پوشند

به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین؛ 4 سال پیش بود که طرح دادرس در مدارس دخترانه و پسرانه استان چهارمحال‌وبختیاری و شهر بروجن برگزار شد. یک شوروحال خاصی بین بچه‌ها حاکم بود چه پسرهای شرکت‌کننده چه دخترهای شرکت‌کننده همه هیجان این رقابت‌ها را داشتند. البته خیلی‌هایشان تا قبل از اینکه دادرس میهمان مدرسه‌هایشان شود شناختی از هلال‌احمر نداشتند اما همین که به بهانه دادرس، پایشان به جمعیت هلال‌احمر باز شد دیگر عاشق و شیفته هلال‌احمر و فعالیت‌های داوطلبانه‌اش شدند و به خاطر همین تصمیم گرفتند با درس خواندن و تبدیل شدن به یک انسان موثر در جامعه، دست نیازمندان را گرفته و به آدم‌های گرفتار کمک کنند. سبا رضایی بروجنی یکی از این بچه‌های هلال‌احمری است که حالا با کسب رتبه 3 کشوری در رشته علوم تجربی قرار است به یک پزشک حاذق و البته داوطلب تبدیل شود:‌«سالی که ما در مسابقات دادرس شرکت کردیم کمک زیادی به ما کرد تا تجربیات جدیدی را در حوزه روابط اجتماعی کسب کنیم. از یک نوجوان خجالتی و گوشه‌گیر تبدیل شدیم به فردی مستقل و موفق در کار گروهی. آن قدر این حس و حال برای ما خوب بود که انگار با انسان دیگری در وجودمان روبه‌رو شده بودیم و همین مسأله به ما کمک کرد تا مراحل رشدمان را در زندگی با موفقیت دنبال کنیم.»

او حالا رشته پزشکی دانشگاه تهران را انتخاب کرده و می‌گویدیکی از مهم‌ترین اهدافم از انتخاب این رشته و تحصیل در آن کمک به انسان‌های نیازمند است. شاید ما امروز در این صحنه نتوانیم به عنوان یک داوطلب به خوبی وظایف خود را انجام دهیم اما چند صباحی دیگر که یک پزشک شدم می‌توانم فعالیت‌های داوطلبانه خوبی را دنبال کنم.

سبا با وجود اینکه در مدارس سمپاد درس خوانده و حالا هم ربته سوم کنکور تجربی است، معتقد است برخلاف تصور عموم که گمان می‌کنند گروهی از دانش‌آموزان که اهل درس و پیشرفت نیستند خود را با فعالیت‌های هلال‌احمر سرگرم می‌کنند، دانش‌آموزان عضو هلال‌احمر اتفاقا گروهی از بچه درس‌خوان‌های مدرسه‌ها هستند که توانایی اداره انضباط درسی‏ فعالیت‌های داوطلبانه و اجتماعی را هم دارند. از طرفی نتایج کنکور نشان می‌دهد که اغلب رتبه‌ها از میان بچه‌های هلال‌احمر است.

او پدر‏، مادر و برادرهایش را الگوی زندگی خود قرار داده و از تجارب آنها در کنار علائق خودش برایمانمی‌گوید:«برادرم رشته پزشکی درس خوانده و همیشه با تعریف از این رشته مرا تشویق به انتخاب آن می‌کرد. از سوی دیگر وقتی فعالیت‌های داوطلبانه و کمک به نیازمندان را در بین پدر و مادرم می‌دیدم دوست داشتم آینده در رشته‌ای درس بخوانم که هم علاقه خودم باشد هم برای کمک به دیگران دستم حسابی باز باشد که خدارو شکر با این رتبه حالا می‌توانم در رشته پزشکی درس بخوانم و در آینده به یکی از پزشکان داوطلب در مناطق محروم تبدیل شوم.»

با دادرس خودم را شناختم

مهدی غریب‌شاهی هم یکی از آن دانش‌آموزان است که 4 سال پیش در مسابقات دادرس هلال‌احمرچهارمحال‌وبختیاری شرکت کرد و حالا یکی از رتبه‌های دو رقمی کنکور سال 1401 است. کسی که به گفته خودش در همین مسابقات دادرس توانست خودش ‏، توانایی‌ها و استعدادهایش را بشناسد و مسیرزندگی‌اش عوض شد:«شاید خیلی از بچه‌هایی که تجربه شرکت در مسابقات سمپاد را دارند کارگروهی، دوستی و نوعدوستی را دستاورد دادرس‌ها عنوان کنند اما من معتقدم دادرس به بچه‌هایاد داد تا خودشان را بشناسند و با باور این توانایی‌ها مسیر تعالی زندگی را طی کنند. من در واقع بعد از شرکت در این دوره فهمیدم توانایی‌هایی دارم که اگر کمی برای تقویت‌شان قدم بردارم مرا به انسان موفق و صاحب‌نامی تبدیل خواهند کرد.»

مهدی از مدال‌آوران مسابقات دادرس هم هست و موفق شده با کسب دو مدال در رشته‌های مختلف نام خود را در این رقابت‌ها به ثبت برساند:«شایدباورتان نشود اما از میان دختران و پسرانی که سال 97 در رقابت‌های دادرس شرکت کردند تعداد زیادی صاحب رتبه‌های عالی در کنکور شده‌اند؛ بنابراین همین یک نشانه کافی‌ است تا همه بدانند مشارکت در فعالیت‌های داوطلبانه نیاز به شرایط خاص، بیکاری و وقت آزاد دارد. اگر برنامه‌ریز خوبی باشیم،می‌توانیم با بهره‌گیری از زمان درست قدم‌های اساسی در این جهت برداریم. اینبرنامه‌ریزی‌ها و اولویت‌بندی‌هارا در طرح دادرس به ما کامل آموختند.»

پدر و مادر مهدی کمی بیمارند و او همیشه از این موضوع ناراحت است و دوست دارد کمک حال دیگران باشد:«من همیشه وقتی پدر و مادر خود را می‌بینم دوست دارم اول به آنها و بعد به سایر بیمار نیازمند کمک کنم. هرچند حالا با توجه به ادامه تحصیلم در رشته مهندسی نتوانم مانندیک پزشک خدمت کنم اما دین خود را ادا خواهم کرد.»

دادرس ما را مستقل کرد

ساغرخدیوی، داوطلب کنکوری و هلال‌احمری دیگر بروجن است که با کسب رتبه 66 تجربی قرار است در رشته دندانپزشکی درس بخواند. او هم یکی از دانش‌آموزانی بود که در طرح دادرس سال 97 همراه دیگر دوستانش کلی تجربه کسب کرد و لحظات به یادماندنی در خاطره‌اش ثبت شد:«برای اولین بار بود که به‌دور از پدر و مادر سفر می‌کردم. کمی ترس داشتم اما بعد از مسابقه دادرس متوجه شدم این استقلال چقدر برای نوجوانان و جوانان نیاز است. ما برای اولین بار آنجا درک کردیم که هرکدام‌مان توانایی انجام چه کارهایی را داریم و این تجربه در مراحل بعدی زندگی حسابی به ما کمک کرد.»

پدر و مادر ساغر هر دو فرهنگی هستند و یکی از درس‌هایشان در زندگی به بچه‌ها دستگیری از نیازمندان بوده است:«در خانه ما یکاصل است که حتما بخشی از هزینه‌های زندگی صرف کمک به نیازمندان شود. در واقع پدر و مادرم هرماه بخشی از حقوق خود را به این امر اختصاص می‌دهند و همیشه به ما تاکیدمی‌کنند که در کمک به همنوعان‌مان از هیچ تلاشی کوتاهی نکنیم.»

او هم از همان کودکی با تقسیم داشته‌های خود سعی می‌کرد به همنوعانش کمک کند:«یادم می‌آید بچه که بودم دوچرخه‌ام را به همه همسن‌وسال‌هایم می‌دادم و از این کار لذت می‌بردم. حالا هم که قرار است در رشته دندان‌پزشکی درس بخوانم امیدوارم در آینده فرصت خدمت به نیازمندان فراهم شود.»