به رغم جایگاه صعودی زنان در سینماهایی چون چین و هنر و آفریقا و حتی سینمای مستقل آمریکا و اروپا که آلترناتیو هالیوود به شمار می‌آیند، اما، جایگاه زنان در سینمای ایران با هر متر و معیاری نه تنها گام‌ها از دیگر سینماهای مهم دنیا جلوتر است، که با توجه به آمار فعالان و شاغلان این حیطه می‌توان به سهولت گفت که این روند در سال‌های آتی هم ادامه خواهد داشت.
به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین؛ درخشش و حضور پررنگ زنان در سینمای ایران در قامت کارگردان که چندین و چند دهه است که آغاز شده و موقعیت غبطه‌برانگیزی به زنان داده؛ اگر چه یک روند تدریجی تاریخی است که حتی می‌توان نقطه آغازش را تا «مرجان» شهلا ریاحی و «خانه سیاه است» فروغ فرخزاد نیز عقب برد؛ اما در نگاهی واقع‌بینانه از اواسط دهه شصت و با سردمداری پوران درخشنده، رخشان بنی‌اعتماد و تهمینه میلانی آغاز شده است. سه فیلمسازی که آن‌ها را می‌توان سه ضلع مثلث زنان کارگردان ایران در ٢٠ سال اول سینمای بعد از انقلاب دانست.
این سه زن اما خیلی زود با جلوس زنانی دیگر بر صندلی کارگردانی درگیر رقابتی دشوار برای تثبیت حضورشان در سینمای ایران شدند. رقابتی که وجود نام‌هایی چون منیژه حکمت، فریال بهزاد، یاسمین ملک‌نصر، مرضیه مشکینی، سمیرا مخملباف، نیکی کریمی، آیدا پناهنده، انسیه شاه‌حسینی، پریسا بخت‌آور، نرگس آبیار، نگار آذربایجانی، مونا زندی حقیقی، منیر قیدی و… نشان‌دهنده دشواری کار زنان سینماگر برای حضوری مداوم و مستمر در سینمای ایران می‌تواند باشد- که البته این دشواری در نهایت به حضور تثبیت‌شده اغلب سینماگران زن در دایره فعالین و چهره‌های مطرح و برجسته سینمای این سرزمین انجامیده است…
//انتهای پیام