جای خالی زنان در فولاد‌آرنا و نقش‌جهان

یادداشت/

نیلوفر اردلان، سرمربی سابق تیم‌ملی فوتبال زنان

بازگشایی درهای ورزشگاه به روی دختران کشورم اتفاقی است که هرگاه به آن فکر می‌کنم ناخودآگاه لبخند روی لبانم می‌نشیند. اینکه تعدادی هرچند اندک از هم‌جنس‌های من توانسته‌اند بلیت بخرند و مثل مردان وارد ورزشگاه شوند، موضوعی مهم و جهشی بزرگ در امر فرهنگ‌سازی در فوتبال محسوب می‌شود. من در گذشته به صورت گزینشی به ورزشگاه رفته بودم، اما هرگز از این حضور راضی نبودم. حالا که ورود زنان به ورزشگاه‌ به‌طور رسمی در کشور عزیزم کلید خورده،‌ انگیزه بیشتری برای کار در فوتبال یا فوتسال ایران پیدا خواهم کرد.

طی دو، سه روز گذشته اخبار مربوط به حضور زنان را در ورزشگاه آزادی خواندم؛ تصاویری که ثبت شد بی‌نظیر بود و از ته قلب آرزو می‌کنم این مساله گسترده‌تر شود و همه ورزشگاه‌های فوتبال در ایران را در بر بگیرد؛ اگرچه می‌دانم بسیاری از ورزشگاه‌های حال حاضر توان و ظرفیت میزبانی از زنان را ندارند.

چه بخواهیم و چه نخواهیم، ما در ایران با مشکلات زیرساختی مواجه هستیم و در این شرایط در تعداد زیادی از ورزشگاه‌ها به خاطر نبود ورودی‌های پرتعداد و مسائل بهداشتی و امنیتی مجزا روی سکوها، امکان حضور زنان وجود ندارد. با این حال، فکر می‌کنم اتفاقی که روز پنجشنبه در ورزشگاه آزادی رخ داد بسیار ارزشمند بود و چه خوب است آن را به برخی شهرهای بزرگ مثل اهواز و اصفهان تعمیم بدهیم.

دو ورزشگاه نقش‌جهان اصفهان و فولادآرنا از ورزشگاه آزادی تهران چیزی کم ندارند و حتی شاید بتوانیم بگوییم امکانات اضافه‌تری نیز در خود جای داده‌اند. پس چه فرصتی از این بهتر که زنان ایران بتوانند از هفته‌های آینده در اصفهان و اهواز هم به ورزشگاه بروند و رفته‌رفته این موضوع به سایر ورزشگاه‌های کشور برسد.

//انتهای پیام

ممکن است به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید
ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از اینکه دیدگاه خود رو با ما در میان گذاشتید، خرسندیم.