دغدغه های مربوط به بیمه امدادگران و نجاتگران هلال احمر، نقل امروز و دیروز نبوده و سال هاست که جمعیت هلال احمر، امدادگران و داوطلبان آن را پیگیری می کنند. خبر بیمه 22 هزار امدادگر و نجاتگر، بخشی از بار مشکلات هلال احمر در این زمینه را کم کرده است. کم نبوده تعداد نجاتگران و امدادگران آموزش دیده ای که در سال های گذشته آموزش های تخصصی هلال احمر را پشت سر گذاشته بودند اما به دلیل مشکلات معیشتی و نداشتن امنیت شغلی و حرفه ای، ناچار به جدا شدن از جمعیت هلال احمر بودند. تحقق وعده بیمه شدن 22 هزار نجاتگر و امدادگر جمعیت هلال احمر در این روزها، امدادگران را به ادامه راه برای کمک به افراد متاثر از حوادث مصمم تر کرده است؛ گرچه هنوز تا رسیدن به شرایط ایده آل فاصله زیادی دارند.
مرضیه موسوی- شهروند آنلاین؛ 19 آذر 1400 بود که «مهدی یوسف وند» در حین عملیات کوهستان در کرمانشاه دچار مصدومیت شد و با مچ دست و زانویی آسیب دیده به خانه برگشت. خودش می گوید شانس آوردم که نمردم، شانس آوردم که خودم بیمه کارگری داشتم و توانستم هزینه های بستری، عکس برداری و ام آر آی و دیگر پروسه های درمان را پرداخت کنم.
حالا که بیمه 22 هزار امدادگر و نجاتگر محقق شده، به آینده جوانانی که با انگیزه پا به جمعیت هلال احمر می گذراند امیدوارتر است.
او میگوید :«بعد از حادثه ای که برای من رخ داد، تا چند وقت امکان کار کردن نداشتم. از طرفی هزینه های بیمارستان و درمان هم بود. گرچه مسئولان هلال احمر کرمانشاه برای عیادت و دلجویی به سراغم آمدند، اما کاری از دست جمعیت برای بهتر شدن شرایط من بر نمی آمد. یادم است که از آن حادثه به بعد، بچه های دیگر که در پایگاه کوهستان امدادگر داوطلب بودند انگیزه شان کمتر شده بود. نه اینکه دلسوز نباشند و با جان و دل برای نجات جان افراد حادثه دیده تلاش نکنند! نه! اما همیشه راجع به این موضوع حرف می زدند که بیمه ای ندارند و اگر اتفاق مشابهی برای آن ها رخ دهد، نمی دانند باید چه کنند؟»
9 ماه از آن روزها گذشته و او تازه توانسته برخی از هزینه های عکسبرداری و ام آرآی را با استفاده از بیمه مسئولیت هلال احمر زنده کند. او به خنده می گوید :«در این مدت آنقدر رفتم و آمدم و پول کپی دادم که هزینه ای که دریافت کرده ام با هزینه هایی که برای زنده کردن پولم از بیمه متحمل شده ام برابری میکند.»
برطرف کردن مشکلات طرح بیمه امدادگران
ماجرای بیمه شدن امدادگران و نجاتگران هلال احمر تنها مساله تامین هزینه های درمان نیست؛ قدمی است برای جبران وقتی که ان ها داوطلبانه در اختیار کارهای بشردوستانه می گذارند و چه بسا بارها به خاطر آن جان خود را هم از دست داده باشند.
یوسف وند که بیش از 10 سال از حضورش در امداد کوهستان می گذرد می گوید :«از زمانی که یک داوطلب آموزش های عمومی و بعد تخصصی را در جمعیت هلال احمر آغاز می کند، سرمایه انسانی ای به شمار می رود که روز به روز با دانش و تجربه ای که به دست می آورد برای جمعیت ارزشمند تر می شود. با این حال بارها شاهد این بودیم که امدادگران به دلیل گرفتار شدن در مشکلات معیشتی مجبور به ترک جمعیت شده اند. خیلی از جاهایی که برای کار به آن مراجعه می کنیم ممکن است قبول نکنند که ما چند روز در هفته غیبت داشته باشیم و به شیفت های پایگاه امدادی برویم یا در هنگام حوادث بزرگ، ناگهان به ماموریت فراخوانده شویم. برای همین موقعیت های شغلی مختلفی را به خاطر هلال احمر از دست می دهیم. اما بیمه شدن نیروهای امدادی و نجاتگران می تواند نقطه امیدی برای آن ها باشد و تعهد آن ها را نسبت به جمعیت هلال احمر بیشتر کند.»
حالا که این وعده مهم در جمعیت هلال احمر محقق شده و 22 هزار امدادگر و نجاتگر جمعیت از بیمه تامین اجتماعی بهره مند شده اند، او امیدوار است که کیفیت اجرای این طرح هر روز بهتر هم شود.
یوسف وند می گوید :«در حال حاضر حق بیمه ها به صورت ساعتی پرداخت می شود و به ازای هر 24 ساعت حضور امدادگران در شیفت ها و عملیات ها، 3 روز بیمه برای آن ها رد می شود. ایراد این مساله در این است که در پایگاه هایی که تعداد امدادگران بیشتر است و شیفت های کمتری در ماه به هر نفر تعلق میگیرد، ساعات بیمه کمتری هم برای این افراد رد می شود. یعنی این بیمه همچنان برای اینکه امدادگران به عنوان تکیه ای برای بازنشستگی روی آن حساب کنند، کارآمد نیست. امیدوارم این مشکل هم به زودی برطرف شود و امدادگران از این حقوق بهره مند شوند.»
انتخاب مسیر شغلی
امدادگران تازه وارد و کم سن و سال، امیدشان به حضور در جمعیت هلال احمر بیشتر شده است. همینکه احتمالی به عنوان بیمه تامین اجتماعی برای آن ها فراهم شده، باعث می شود به ماندن در جمعیت هلال احمر بیش از پیش فکر کنند.
«محمدحسین رضایی» امدادگر 22 ساله استان مرکزی است که کمتر از 5 سال از پیوستنش به هلال احمر می گذرد. او از رضایتمندی خانواده ها و تاثیر حمایت های آن ها در روحیه امدادگران می گوید :«همیشه بحث بیمه نبودن امدادگران در بین داوطلبان و اعضای هلال احمر مطرح بوده. این صحبت ها حتی به سمت خانواده ها هم کشیده می شود و آن ها معمولا نگران این هستند که با وقت گذاشتن برای کارهای داوطلبانه، فرصت ساختن آینده را از خودمان بگیریم. افراد زیادی را دیده ام که بعد از تشکیل خانواده به دلیل اینکه نمی توانستند شغل مناسبی به صورت پاره وقت پیدا کنند، مجبور به ترک پایگاه های امدادی شدند. پرداخت حقوق، بیمه کردن و اتفاقاتی نظیر این نمی تواند روی عشق و علاقه امدادگران به کار داوطلبانه تاثیر بگذارد. برای همین هم تا به حال هر امدادگری را دیده ام که در عملیاتی حضور داشته، با جان و دل به دیگران کمک کرده و دست از تلاش نکشیده است. اما اغلب افراد بالاخره روزی مجبور به انتخاب مسیر شغلی و حرفه ای خود می شوند و مشکلات معیشتی تاثیر مستقیمی در انتخاب آن ها میگذارد.»
او یکی از امدادگران با سابقه هلال احمر اراک را مثال می زند که همه زندگی اش را پای کار داوطلبانه گذاشته و با گذشت 17 سال از فعالیتش در جمعیت، هنوز هم امدادگر داوطلب است.
رضایی می گوید :«هلال احمر برای حضور در عمالیات ها، مبلغی اندک به عنوان حق عیاب و ذهاب به امدادگران داوطلب پرداخت می کند. یکی از اعضای هلال احمر را می شناسم که به دلیل علاقه ای که به این کار دارد، حتی شغل دیگری هم اختیار نکرده و همه زندگی اش از همین راه تامین می شود. همیشه برایم عجیب بوده که چرا او و امثال او نباید بیمه شوند؟ شاید وجود بیمه به عنوان مزایای حرفه و شغل، برای بسیاری از خانواده ها احساس امنیت و آرامش روانی به همراه دارد و به فرد هم کمک می کند تا با ارامش خاطر بیشتری به خدمت بپردازد.»