به خاطر آخرین خواب شیرین، به خاطر خاطرات خوب فوتبال و جام جهانی، تلاش می‌کنیم اولین جام جهانی خاورمیانه‌ای را دوست بداریم!
هر عصر قهرمان‌های خاص خودش را دارد و در هر عصر، قهرمان‌های حاضر، سرنوشت «شاید» نهایی را رقم می‌زنند.
حالا که داریم برای دیدن اولین میزبانی خاورمیانه برای جام جهانی آماده می‌شویم، تاریخ قهرمان‌های خاص خودش را به ما معرفی می‌کند. یکی از این قهرمان‌ها، قطر نام دارد؛ کشوری که در زمان برگزاری اولین دوره جام جهانی اصلا وجود خارجی نداشت، اما حالا قبل از اینکه جام جهانی به صد سالگی برسد، جلوتر از همه خاورمیانه، میزبان این آوردگاه شده است.
اینکه حقوق بشر در این کشور رعایت نشده، اینکه کارگران زیادی بر اثر فشار کار از بین رفته‌اند، اینکه جام جهانی با احتمالا رشوه‌های کلان به قطر رسیده، مواردی قطعا غیرقابل انکار است. اما قطر، بعد از رقم زدن این اتفاقات، خودش را از نو ساخت. شهری را ساخت که قبل از میزبانی جام جهانی وجود خارجی نداشت و حالا چشم در چشم پروپاگاندای تا حدود زیادی نژادپرستانه انگلیس و آمریکا (دو کشوری که در جریان انتخاب میزبانی جام‌های 2018 و 2022 به سیاسی‌بازی بلاتر و دار و دسته‌اش باختند) می‌رود تا درهای جهان را بیش از پیش به روی خودش باز کند.
قطر از زمان انتخاب شدن به عنوان میزبان تا همین الان، به سرعت ساخته و قوی شد و هرچند ناجوانمردانه با کارگران برخورد کرد، اما تایید فیفا را گرفت تا حالا ما برای اولین‌بار در زمستان، جام جهانی را به چشم ببینیم؛ زمستانی که البته قطر نشانه‌هایی از آن را ندارد و آنجا هوا هنوز به استانداردهای ما گرم است! خاورمیانه بلاخیز در یکی از پرآشوب‌ترین دوران همیشه پرآشوبش می‌خواهد با توپ به خواب عمیق خوشبختی برود.
شاید اگر ما هم در این هیپنوتیزم با آنها همراه شویم، به وقت بیدار شدن، فوتبال عزیزمان را در آغوش یک کابوس ببینیم؛ کابوس سیاسی‌بازی گسترده‌تر، کابوس حکومت صرف سرمایه؛ آنچه باعث شده این جام، آخرین جام جهانی واقعی فوتبال باشد. از دوره بعدی، کمیت حرف اول را می‌زند. جام جهانی 48 تیمی، برای کدام تیم حتی متوسط رو به پایین، لذت و تب و تاب شیرین رسیدن یا نرسیدن به این فستیوال بزرگ را به وجود می‌آورد؟ فعلا که خود فیفا هم ساز و کار مرحله گروهی جام 48 تیمی را نمی‌داند!
خاطرات ما از فوتبال زیبای‌مان یک به یک در راه نابودی است، پس به خاطر آخرین خواب شیرین، به خاطر خاطرات خوب فوتبال و جام جهانی، تلاش می‌کنیم اولین جام جهانی خاورمیانه‌ای را دوست بداریم!
**مرتضی یاسری‌نیا
روزنامه نگار
//انتهای پیام