این روزها مبارزه با سرما، گرسنگی و تلاش برای بقا به یکی از سختترین چالشهای مردم افغانستان بدل شده است.فاجعه زمانی اتفاق افتاد که در ماه اوت 2021 نیروهای نظامی آمریکا و ناتو از این کشور خارج شده و عرصه را برای سلطه طالبان باز گذاشتند. از زمان سقوط کابل این دومین زمستانی است که تحت حاکمیت طالبان فرا میرسد و هنوز حکومت طالبان در سطح بینالمللی به رسمیت شناخته نشده است. کشور در مرز فروپاشی اقتصادی است و هر روز تعداد بیشتری از مردم دچار فقر و گرسنگی میشوند.
این روزها مبارزه با سرما، گرسنگی و تلاش برای بقا به یکی از سختترین چالشهای مردم افغانستان بدل شده است.
وضعیت این کشور که از مشکلات اقتصادی و فقر در بسیاری از مناطق رنج میبرد با شیوع کرونا، تعطیلی برخی از کسب و کارها و کمبود امکانات بدتر نیز شد. اما فاجعه زمانی اتفاق افتاد که در ماه اوت 2021 نیروهای نظامی آمریکا و ناتو از این کشور خارج شده و عرصه را برای سلطه طالبان باز گذاشتند. پس از چندین ماه درگیری داخلی در مناطق مختلف این کشور به ویژه در پنجشیر و با مقاومت نیروهای احمد مسعود، سرانجام طالبان بر سرتاسر افغانستان تسلط یافتند.
با جولان طالبان و جنگ داخلی، بسیاری از افغانها از کار بیکار و یا زندانی شده و یا از خانهها و شهر خود آواره شدند. عدهای به صورت غیرقانونی از کشور خارج شده و به دیگر کشورهای همجوار پناهنده شدند. بسیاری نیز در داخل کشور بی خانه و بی سرپناه شدند.
از زمان سقوط کابل این دومین زمستانی است که تحت حاکمیت طالبان فرا میرسد و هنوز حکومت طالبان در سطح بینالمللی به رسمیت شناخته نشده است. کشور در مرز فروپاشی اقتصادی است و هر روز تعداد بیشتری از مردم دچار فقر و گرسنگی میشوند.
آنها که در داخل کشور آواره شده و در اردوگاهها مستقر شدند وضعیت دردناکی را تجربه میکنند. از سویی کمکهای خارجی تقریبا متوقف شده و تاثیرات شیوع کرونا همچنان عیان است. از سویی دیگر جنگ اوکراین، مسدود شدن بارغلات به ویژه گندم و دانههای روغنی در بنادر این کشور و عدم صادرات آن، باعث افزایش قیمت کالاهای اساسی به خصوص نان که قوت غالب خانوادههاست شده و بر وضعیت اقتصادی افغانستان تاثیر منفی گذاشته است.
تحریم حکومت طالبان و مسدود شدن میلیونها دلار از داراییهای این کشور نیز بیتاثیر نبوده است. کابل برای دسترسی به پولهای خارجی، که پیش از خروج نیروهای آمریکایی و ناتو کمک حال مردم افغانستان بود، با محدودیتهای زیادی روبرو است.
سرمای شدید در این کشور عمدتا کوهستانی نیز زندگی را به ویژه در اردوگاهها سختترو نیاز به کمکهای بشردوستانه را بیشتر کرده است. هر روز تعداد افغانهایی که برای تامین مایحتاج اولیه، وسایل گرمایش و زنده ماندن خود و خانوادههایشان مجبور به فروش داراییها و حتی فرزندانشان میشوند افزایش مییابد.
نمونهای از این افغانهای رانده شده از شهر و خانههایشان در اردوگاههای حومه هرات دیده میشود. پشت هر دیوار که سرک بکشیم قصه سرماست و گرسنگی و رنج.
عدهای میگویند که به فرزندانشان قرصهای خواب یا ضدافسردگی میدهند تا بخوابند و از فرط گرسنگی گریه نکنند. در بازار هر 5 قرص قیمت یک تکه نان است.
عدهای دیگر نیز فرزندان خود را وادار به کار میکنند. نظامالدین میگوید پسر نوجوان خود را برای کار به صورت غیرقانونی به ایران فرستاده است و دو پسر کوچکترش زباله جمع میکنند.
عدهای نیز فرزند خود و اغلب دختران را میفروشند. نظامالدین دختر 5 سالهاش را به 1200 دلار فروخته که بیشتر آن را برای خرید غذا صرف کرده است. حضرتالله، پدر نازیای 4 ساله، یکی از مردانی است که دختر خود را برای ازدواج به پسری از اهالی قندهار فروخته است. زمانی که نازیا 14 ساله شود باید برای زندگی با همسر نادیده خود به قندهار برود. حضرتالله میگوید که بیشتر پول دریافتی را برای خرید غذا و درمان پسر کوچکترش که سوءتغذیه دارد صرف کرده است.
تحریمها یکی از چالشهای جدی در دریافت و ارسال کمکهای بشردوستانه است. اگرچه بسیاری از آنها از تحریمهای کلیدی معاف هستند و صلیبسرخ به فعالیت در افغانستان ادامه میدهد، اما کارها پیچیده شده است.
تاکنون هیچکشوری بطور رسمی حکومت طالبان را به رسمیت نشاخته است؛ هر چند برخی از دولتها بصورت موردی با کابل همکاری میکنند. مسائل حقوق بشری و به ویژه حقوق زنان از جمله پیششرطهای جامعهبینالملل برای به رسمیت شناختن رژیم طالبان است که نه تنها عملی نشده بلکه روز به روز رنگ خشونت بیشتری به خود میگیرد.
برای دیدن این قصههای تلخ نیاز نیست راه دوری برویم. گرسنگی و سرما پشت هر دیواری پنهان شده است.
گوینده و مترجم: مهرناز الماسی
منبع: BBC