اینجا همه‌‌چیز درهم است!

به گزارش شهروند آنلاین، با گذشت حدود یک هفته از شهرآورد شماره صد، همچنان حواشی این مسابقه به اتمام نرسیده است. یکی از اتفاق‌های عجیب و حاشیه‌برانگیز درخصوص شهرآورد صدم پایتخت، حضور تماشاگران در این مسابقه بود. حاشیه‌ای که از روزها قبل آغاز شده و تا لحظه نگارش این گزارش هم ادامه داشته است. حواشی مربوط به فروش تنها 15هزار بلیت برای این مسابقه بزرگ و حضور 40هزار نفر روی سکوها. گزارشی مختص به این حواشی تهیه کردیم که در ادامه آن را می‌خوانید.

چه کسی تصمیم‌گیرنده ‌فروش بلیت در مسابقات است؟

در تمام جهان مسئولیت برگزاری مسابقه به‌عهده میزبان است. مواردی چون تعیین قیمت بلیت برگزاری مسابقه و… را باشگاه میزبان بر عهده دارد و مسئولیت برپایی امنیت نیز به‌عهده شورای تامین و نیروی انتظامی است. با آگاهی از این موضوع، سهیل مهدی، رئیس سازمان لیگ ایران، که متولی برگزاری مسابقات لیگ برتر است، تنها چهار روز پیش از دربی شماره صد اعلام کرد برای این شهرآورد تنها 15هزار بلیت به فروش می‌رسد! چرا!؟ به ‌علت تعمیر سکوهای ورزشگاه آزادی و تامین امنیت تماشاگران. اینکه چرا بیش از سه سال است ورزشگاه آزادی تعمیر نشده، سوال مهمی است که باید به آن پرداخت. اما سوال اصلی این است که این 15هزار نفر را چه‌ کسی تایید کرده است؟ چرا 10هزار نفر نه؟ یا حتی 20هزار نفر؟ و اگر شخص تعیین‌کننده، صلاحیت داشته است، چرا پیش از بازی و در طول مسابقه، دستور او نقض شد؟ اگر حضور بیش از 15هزار نفر ممکن بود جان تماشاگران را به خطر بیندازد، چرا تصمیم گرفته شد بیش از 40هزار نفر وارد استادیوم شوند و تصمیم دوم را چه ‌کسی گرفته است؟

میزبانی در دربی معنا ندارد

دربی تهران، واقعا دربی عجیبی است. سال‌هاست که این مسابقه برگزار می‌شود و این دیدار تبدیل به نخستین مسابقه تاریخ فوتبال ایران شد که از مرز صد مسابقه عبور می‌کند و تعداد برگزاری آن سه رقمی شده است. اما هنوز هم وضعیت میزبانی و میهمانی در این مسابقه مشخص نیست. در تمام جهان و حتی ایران، تیم میزبان 90درصد از ظرفیت ورزشگاه را به‌عهده داشته و تیم میهمان هم حق استفاده از 10درصد را دارد، اما گویا این مسابقه از جایی خارج از جهان فوتبال ظهور کرده است. برادری میان این دو تیم موج می‌زند و درحالی‌که هواداران دو تیم با کری‌های عجیب، شبیه هولیگان‌ها عمل می‌کنند، اما ورزشگاهِ میزبانی دو تیم مشترک است و در حساس‌ترین مسابقه فصل نیز استفاده از حضور تماشاگران را به‌طور یکسان با هم سهیم می‌شوند.

پیش از شهرآورد یکصدم، پرسپولیس به‌عنوان میزبان مسابقه نامه‌ای به سازمان لیگ ارسال و به‌طور شفاف درخواست می‌کند ظرفیت حضور تماشاگران برای این مسابقه حساس افزایش یابد، اما نه‌تنها با این نامه موافقت نمی‌شود، بلکه مخالفت هم نمی‌شود. به‌گفته مسئولان این باشگاه، سازمان لیگ پاسخی به درخواست این تیم نمی‌دهد. حال با توجه به اینکه بخشی از درآمد باشگاه‌ها در ایران از بلیت‌فروشی است، با احتساب 30هزار نفری که بدون بلیت وارد استادیوم شدند، مبلغی افزون‌بر 6میلیارد تومان از درآمدزایی تیم پرسپولیس از بین رفته است، آن هم در شرایطی که در ایران نه خبری از حق پخش تلویزیونی است و نه تیم‌ها بابت فروش البسه و اقلام ورزشی حق درآمد دارند. در این شرایط، آب باریکه فروش بلیت نیز اینطور حیف و میل می‌شود.

خوش به حال دلال‌ها؛ بفرمایید بازار سیاه

فرمول پیچیده‌ای ندارد؛ با چند کارت ملی، از طریق سایت مرجع، بلیت تهیه می‌کنی و در این شرایط نامطلوب و درحالی‌که حساس‌ترین بازی یک دهه اخیر دو تیم قرار است برگزار شود و فقط 15هزار بلیت به فروش می‌رسد، بازار سیاه راه می‌اندازی. 200هزار تومان می‌پردازی، 2میلیون تومان می‌فروشی، آن هم با منت! پاسخ رئیس سازمان لیگ هم به این دلالی در نوع خودش جالب توجه است. «این نشان می‌دهد مردم چقدر به فوتبال علاقه‌مند هستند.»

با آنکه موقع تهیه بلیت با کلیک‌کردن روی یک نقطه، بهای حضور روی آن صندلی را می‌پردازید، اما حتما شما هم با من موافقید که تقریبا محال است در استادیوم آزادی سر جای خودتان بنشینید. بسیاری از صندلی‌ها اصلا شماره ندارند که با بلیت شما تطبیق داشته یا نداشته باشند. این چیزی نیست که فقط در کشورهای اروپایی جا افتاده باشد، سازوکار درست بلیت‌فروشی در سینماها و کنسرت‌های کشور خودمان هم به‌درستی در حال انجام است. گویا ایراد از فوتبال است یا شاید هم مسئولان فوتبالی!

بلیت دارم اما بیرون ماندم! اینجا بازی سال برگزار می‌شود؟!

اگر فکر می‌کنید تنها مشکل دربی پایتخت، حضور افراد بدون بلیت در ورزشگاه بود، سخت در اشتباه هستید. در پشت در‌های بسته استادیوم آزادی، افرادی بیرون ماندند که بلیت خریده بودند. آنها وقتی به استادیوم رجوع کردند، با در بسته مواجه شدند. این درحالی است که اساسا بلیت‌فروشی الکترونیکی به این معناست که صندلی مذکور برای شخص خریدار محفوظ بماند، حتی اگر او پس از شروع مسابقه به استادیوم رجوع کند.

چیزی که امروز درحال انجام است، مثال نقض چیزی است که به‌خاطر آن به بلیت‌فروشی الکترونیکی روی آوردیم! سال‌های قبل، زمانی که تاریخ شهرآورد تهران اعلام می‌شد، از اقصا نقاط ایران مردم برای تماشای این دیدار برنامه‌ریزی می‌کردند و گاهی حتی دو شب پیش از شروع مسابقه خود را به استادیوم آزادی می‌رساندند که بلیت کاغذی تهیه کنند. در آن زمان سازوکار فروش بلیت الکترونیکی مهیا نشده بود و خبری از گیت‌های هوشمند ورودی هم نبود. مردم در صف می‌ایستادند و در واقع هرکسی زودتر در صف قرار می‌گرفت، می‌توانست بلیت را تهیه کند.

دیدن همین صحنه‌ها از اشتیاق مردم برای تماشای دربی بزرگ پایتخت، مسئولان را به فکر واداشت برای ادای احترام به علاقه‌مندان فوتبال، سازوکار بلیت‌فروشی الکترونیکی را راه بیندازند. اما حالا همین مردم که سال‌ها پیش برای تماشای دربی پشت در استادیوم می‌خوابیدند، می‌گویند آن دوران وضعیت به‌مراتب بهتر از الان بود. عده‌ای بلیت دارند، اما بیرون هستند، عده‌ای بلیت ندارند، اما با بی‌احترامی به داخل هدایت می‌شوند، از طبقه اول به طبقه دوم می‌روند و دقایقی بعد دوباره به طبقه اول بازمی‌گردند. عده‌ای مدت‌ها منتظر باز شدن سایت برای خرید بلیت بودند، اما دلال‌ها مجال ندادند و…

بدسلیقگی بیداد می‌کند؛ اینجا به کسی خوش نمی‌گذرد

صدمین داربی تهران، بزرگ‌ترین بازی سال، حساس‌ترین بازی یک دهه اخیر دو تیم که در کورس قهرمانی هستند، ساعت 4 بعدازظهر روز یکشنبه زیر آفتاب برگزار می‌شود که حتی مخاطبان تلویزیونی هم تصویر باکیفیتی را تماشا نکنند. در ابتدا اعلام می‌شود این مسابقه ساعت 19 برگزار خواهد شد، اما یک روز بعد، مسابقه به ساعت 17 و پس از آن به ساعت 16 تغییر پیدا می‌کند. به مانند سایر موارد دیگر، این بار هم مشخص نیست که چه‌ کسی و به چه دلیلی ساعت این بازی بزرگ را تغییر می‌دهد.

یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس، هم در نشست خبری این دیدار که یک روز قبل از مسابقه انجام شد، به درستی به این نکته اشاره کرد که بدسلیقگی در برگزاری این مسابقه از سوی مسئولان ذی‌ربط موج می‌زند. گویا قرار نیست نه به تماشاگران داخل استادیوم خوش بگذرد و نه بینندگان تلویزیونی از تماشای این دیدار لذت ببرند.

//اتمام پیام