این بیانیه‌بازی را تمام کنید
«شهروند» ماجرای بیانیه‌نویسی تیم‌های مدعی لیگ برتر علیه یکدیگر را بررسی می‌کند
این روزها بیانیه‌های تند باشگاه‌های لیگ برتری علیه یکدیگر از حالت رسمی خارج شده و حوصله مخاطب را هم سر می‌برد.
به گزارش شهروند آنلاین، با گذشت چهار هفته از آغاز لیگ بیست‌وسوم، چیزی که کمتر شاهد آن هستیم افزایش رشد و کیفیت مسابقات است و در مقابل چیزی که به دفعات شاهد آن بوده‌ایم، بیانیه‌نویسی باشگاه‌ها علیه یکدیگر بوده است. در روزهایی که مسابقات در استادیوم آزادی بدون حضور تماشاگران برگزار می‌شود و فوتبال ایران از حضور پرشور هواداران استقلال و پرسپولیس محروم است، تنش‌ها از روی سکوهای آرام آزادی به باشگاه‌ها منتقل شده و سه باشگاه بزرگ پرسپولیس، استقلال و سپاهان از هر فرصتی برای تاختن به یکدیگر نهایت بهره را می‌برند.
یک‌بار برای همیشه، به شعور هواداران احترام بگذارید
سال‌ها قبل، بیل شنکلی، اسطوره سابق لیورپول، در یک جمله عجیب و البته ماندگار در وصف فوتبال گفت: «برخی از مردم گمان می‌کنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. من از چنین طرز فکری ناامید می‌شوم. می‌توانم به شما اطمینان بدهم که [فوتبال] مسئله خیلی خیلی مهم‌تری از مرگ و زندگی است.» این جمله اگرچه برای علاقه‌مندان به فوتبال، جمله دلپذیری بود، اما شاید فاصله زیادی با واقعیت دارد.
اگرچه همه علاقه‌مندان به ورزش و حتی آنهایی که چندان علاقهمند به ورزش نیستند، اذعان دارند که این روزها فوتبال تبدیل به یک بیزینس شده و از طریق این بازی پرتماشاگر می‌شود اقدامات مؤثر بسیاری انجام داد، اما کماکان نباید فراموش کنیم فوتبال یک «بازی» است.
عربستان با جذب ستاره‌هایی چون کریستیانو رونالدو، کریم بنزما، سادیو مانه و… تلاش می‌کند که از طریق فوتبال نگاه‌ها را به خود جلب کند و به وسیله این ستاره‌ها، تصویری زیباتر از آنچه در گذشته از کشورشان در یاد عموم بوده در ذهن مردم به ثبت برساند. چه بسا که این اقدام آنها بسیار کارساز و مؤثر هم بوده است. آنها با یک تیر چندین نشان را هدف گرفته‌اند و علاوه بر ارتقای سطح فوتبال‌شان، حالا در جهان نیز شناخته شده‌اند. اما بعید می‌دانم کماکان با وجود این هزینه‌های میلیارد دلاری، آنها هم فوتبال را فراتر از یک «بازی» بدانند. شاید این بازی برای آنها کمی جدی‌تر باشد که البته از این جدیت هم به نحو خوبی استفاده می‌کنند. اما اینجا، درحالی‌که سال‌هاست فوتبال هیچ افتخارآفرینی در سطح ملی و بین‌المللی برای ایران نداشته است، باشگاه‌ها مدام به جان یکدیگر می‌افتند و هواداران را روبه‌روی یکدیگر قرار می‌دهند. شاید لازم باشد بارها و بارها، هر روز برای مدیران باشگاه‌ها یادآوری کنیم که آقایان! فوتبال یک «مسابقه» و «بازی» بیش نیست. لطفا این‌طور به جان هم نیفتید!
پولش را می‌گیرید، نوش جان‌تان؛ اما از غیرت نگویید!
شاید پذیرفتن این حقیقت برای هواداران تیفوس استقلال، پرسپولیس، سپاهان، تراکتور، ملوان و هر باشگاه ریشه‌دار دیگری سخت باشد، اما امروز بازیکنان و مربیان اول برای پول و موفقیت خودشان تلاش می‌کنند و دلایل بعدی آنها نیز موضوعاتی چون خانواده، شهرت و… است. تعصب به یک تیم و رنگ شاید بعد از اولویت دهم بازیکنان باشد و همین الان بسیاری از بازیکنانی که در گذشته تمایل به رنگ دیگری داشتند، پیراهن یک تیم دیگر را می‌پوشند و به آن بوسه می‌زنند. برای این موضوع اصلا نمی‌توان به بازیکنان و مربیان خرده گرفت. همان‌طور که پیشتر گفتیم این روزها فوتبال تبدیل به یک صنعت شده و جامعه فوتبال (بازیکنان، کادر فنی، مدیران و…) از این راه ارتزاق می‌کنند. جامعه فوتبال به درستی اشاره می‌کنند که شاید بسیاری از آنها نان‌آور چند خانواده باشند. پس در این شرایط، هوادار یک تیم به جای انتظار تعصب و غیرت، باید انتظار یک عملکرد فنی مطلوب را از ستاره تیمش داشته باشد و نه جان‌فشانی‌های افسانه‌ای.
اما از سوی مقابل، بازیکنان و اهالی ذی‌نفع در فوتبال هم نباید از تعصب افراطی فوتبال در میان هواداران سوءاستفاده کنند. در طول این سال‌ها بارها شاهد بوده‌ایم که بازیکنان در میکسدزون به این موضوع اشاره می‌کنند که ما به‌علت عشق به پیراهن و تعصب به هواداران بازی می‌کنیم. اما به همان اندازه هم شاهد اعتصاب آنها بعد از به تعویق افتادن دریافت‌هایشان هستیم.
فوتبال فراتر از زندگی نیست؛ این یک «بازی» است
زمانی که هواداران دو تیم در استادیوم با فحاشی یکدیگر را مورد خطاب قرار می‌دهند، احساس می‌کنند این فوتبال و تقابل رنگ‌ها بسیار فراتر از یک مسابقه است و با چشم‌های بسته رکیک‌ترین کلمات را به یکدیگر نسبت می‌دهند. آن هم در شرایطی که با یک نگاه سطحی می‌توان متوجه شد که این الفاظ مانند یک «تف سر بالا» می‌ماند. همه ما در میان اطرافیان و آشنایان، کسانی را داریم که طرفدار تیم مقابل هستند. گاهی در یک خانه برخی طرفدار استقلال و برخی دیگر طرفدار پرسپولیس هستند. شاید همین یک دلیل برای توهین نکردن به طرفداران تیم مقابل کافی باشد.
اما فضای طرفداری در ایران طوری متشنج است که در بسیاری از لحظات فراموش می‌کنیم که درحال نسبت دادن این الفاظ به عزیزان خودمان هستیم!
بیانیه‌بازی را تمام کنید
در روزهای اخیر شاهد بیانیه‌های پی‌درپی استقلال، پرسپولیس و سپاهان علیه یکدیگر هستیم. به‌رغم تهدیدهای کمیته انضباطی مبنی محرومیت تیم‌ها، این سه باشگاه به تندترین شکل ممکن علیه یکدیگر بیانیه می‌دهند. بیانیه‌نویسی استقلال و پرسپولیس در روزهای اخیر سمت و سوی عجیب و غیرمنطقی به خود گرفته است و با خواندن بیانیه‌های این دو باشگاه علیه یکدیگر احساس می‌کنید که دو هوادار تیفوسی مشغول کُری‌خواندن برای یکدیگر هستند.
بعد از حضور علی خطیر در برنامه فوتبال برتر، باشگاه پرسپولیس بیانیه تندی بعد از صحبت‌های خطیر در این برنامه منتشر کرد. در بخشی از این بیانیه آمده است: باشگاه پرسپولیس در قبال تعهدات خود توانست رضایت حامیان خود را، هم درخصوص باشگاه و تیم و هم در زمینه اجرای تعهدات متقابل کسب نماید و اصلا قرار نیست باشگاه استقلال سهامدار تلاش‌ها و فعالیت‌های شبانه‌روزی باشگاه دیگر باشد. این چه استدلال اشتباهی است که در پیش گرفته‌اید؟ چه برنامه و راهکاری برای برون‌رفت از این شرایط داشته و دارید که به جای فعالیت در این عرصه‌های موجود، این و آن را مقصر قلمداد می‌کنید؟ اگر از این شرایط خبر نداشته‌اید و مدیریت را قبول کرده‌اید، کلا اشتباه کرده و اشتباهی آمده‌اید و اگر خبر داشتید و برنامه‌ای نداشتید، باز هم اشتباهی آمده‌اید. پاسخ به هواداران مطلع و منطقی، مقصر نمودن این و آن نیست.
* در بخش دیگری از صحبت‌ها و ادعای مدیرعامل استقلال آمده است که چه فرقی بین دو باشگاه است؟! آیا واقعا نمی‌دانید بین تیمی که چندین عنوان قهرمانی و نایب قهرمانی آسیا و قهرمانی سه جام در یک فصل را در کارنامه دارد و یک تیم با ادعای خودتان با هزینه‌کرد ۸۰۰ میلیارد تومانی و عدم‌کسب عنوان قهرمانی، چه فرقی وجود دارد؟!
قطعا حامیان مالی مشتاق هستند با تیم‌های قهرمان و پرهوادار و خوش‌حساب همکاری داشته باشند، چرا که سود و موفقیت آنها نیز در گرو این همکاری دو سویه است. نه تیمی که به‌دلیل مشکلات مدیریتی طی چند سال گذشته بارها مسئله‌ساز بوده و با بدعهدی‌های خود، توپ را به زمین دیگری انداخته است.
بعد از این بیانیه تند باشگاه پرسپولیس، بیانیه‌نویس باشگاه استقلال به‌مراتب با لحن تندتری، جواب پرسپولیس را داد. بیانیه‌ای که به واقع تیفوسی‌ترین هواداران استقلال را نیز شوکه کرد. در متن این بیانیه آمده است: در راستای اطلاعیه امروز باشگاه پرسپولیس (که احتمالا بیانیه‌نویس این باشگاه، سطری یا کلمه‌ای با این باشگاه قرارداد دارد که این متن طولانی را نوشته است)، ذکر چند نکته ضروری به‌نظر می‌رسد.
باشگاه استقلال به این دلیل که با گذشت نزدیک به سه ساعت از انتشار بیانیه غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی باشگاه پرسپولیس، هنوز ارکان قضائی فدراسیون هیچ واکنشی به این باشگاه نشان نداده‌اند، جهت تنویر افکار عمومی اقدام به انتشار این جوابیه کرده است.
باور اینکه بازیکنان تیم فوتبال پرسپولیس تنها به عشق پیراهن این تیم قرارداد می‌بندند، شاید برای برخی هواداران محترم این تیم قابل‌قبول باشد، ولی ما یادمان نرفته دروازه‌بان‌شان به عشق پیراهن پرسپولیس، پاشنه در باشگاه استقلال را کنده بود. این هم جالب است که هروقت بحث اعتراض به تبعیض می‌شود، صدای این باشگاه شنیده می‌شود.
اینکه در بیانیه گفته شده فرق دو باشگاه در قهرمانی سال‌های اخیر است و مسائلی از این دست، هم در نوع خود جالب است. چون علاقه‌مندان به فوتبال، به خوبی به یاد دارند ویترین کدام باشگاه قبلا محل نگهداری بطری آب معدنی و گلدان بود. البته که ما شبیه هم نیستیم به هزار و یک دلیل که برای ما باعث افتخار است. صد البته آنکه باید حسرت جام را بخورد، کسان دیگری هستند که شعارهای استادیومی افتخار در آسیا، برای آنها شاید ابدی باشد. آسیا به یاد دارد؛ جام‌هایی که برای استقلال خاطره است، برای پرسپولیس آرزوست!
کپی بودن برخی مدارک دو باشگاه در ماجرای حرفه‌ای‌سازی، واقعیت است و خود مسئولان مجوز حرفه‌ای‌سازی پرسپولیس به خوبی از این قضیه خبر دارند. بهتر است این عزیزان به آقای درویش یادآوری کنند استقلال دو سال پیش پاسوز آنها شد.
درباره اشتیاق اسپانسرها هم بهتر است صادق باشیم. دو فصل گذشته و بعد از رایزنی مدیران وقت استقلال، دولت از برخی بنگاه‌ها مثل اپراتورها خواست به دو باشگاه کمک کنند و هیچ تلاشی از سوی آن باشگاه در این خصوص نشد و صرفا آنها منتفع شدند، بدون اینکه تلاشی کنند. خط و نشان کشیدن برای اسپانسری که با دستور دولت جذب شده و فریاد اینکه ما خیلی کارمان درست است و همه خواهان ما هستند، عجیب است.
نکته پایانی هم اینکه شما راست می‌گویید و ما بهانه‌گیر هستیم. چون ما بودیم که سال گذشته می‌گفتیم تا ما هستیم، خبری از جام نخواهد بود.
سوال این است که در شرایط حال حاضر انتشار این بیانیه‌های تند علیه یکدیگر، چه دردی از فوتبال ایران دوا می‌کند جز اینکه آتش تفرقه را در میان هواداران دو تیم شعله‌ور کند.
//اتمام پیام