۴۰ ساعت ماموریت خطرناک در دره
پنج درهنورد در تنگ زندان پس از تلاش تیمهای امدادی در مناطق صعب العبور نجات یافتند
سیما فراهانی| 40 ساعت سخت را گذراندند. برای نجات یک درهنورد زخمی، ساعتها پیادهروی کردند. از درههای سخت عبور کردند. بسکت و تجهیزات دیگرشان را به دوش کشیدند و از مناطق صعبالعبور گذر کردند تا اینکه به مصدوم و همراهانش دسترسی پیدا کردند. بعد از آن تازه عملیات خطرناک شروع شده بود. درهنورد زخمی را روی بسکت گذاشتند و از همان مناطق صعبالعبور، این بار با سختی بیشتر او را حمل کردند. به تاریکی شب خوردند و مجبور شدند، اقدامات درمانی و پیش بیمارستانی را در آن منطقه انجام دهند تا هوا روشن شود. نجاتگران خستگیناپذیر هلالاحمر بروجن باز هم راهشان را ادامه دادند و پس از 40 ساعت توانستند مصدوم را با سختی زیاد به بالا و بیمارستان برسانند.
این ماموریت ساعت 11 صبح روز 21 شهریورماه آغاز شد و تا ساعت سه و نیم صبح روز 23 شهریور ادامه داشت. زمانیکه پنج درهنورد برای تفریح و ورزش به آبشار تنگ زندان رفتند دچار حادثه شدند. ایرج کیانی رئیس جمعیت هلالاحمر شهرستان بروجن در خصوص جزئیات این اتفاق به خبرنگار “شهروند” میگوید: «با اطلاع مرکز eoc جمعیت استان چهارمحال و بختیاری، مبنی بر گرفتارشدن پنج نفر در آبشار تنگ زندان، بلافاصله تیم عملیاتی پایگاه امدادونجات کوهستان کلار به همراه تیم پایگاه نگین و یک تیم اضطرار متشکل از کوهنوردان تیم کوهستان به محل حادثه اعزام شدند. پس ارزیابی صحنه حادثه و پس از ساعتها جستجو در درهها و مناطق صعبالعبور موفق به مشاهده پنج فرد گرفتار شدند. آنها پس از دسترسی به درهنوردان، متوجه شدند که یکی از افراد از ناحیه زانو، ساق و مچ پای راست دچار ترما و شکستگی شده بود و قادر به حرکت نبود. پس از انجام اقدامات پیش بیمارستانی توسط نجاتگران و با استفاده از تجهیزات کوهستان بوسیله بسکت و حیوان عشایری پس از ساعتها کوهپیمایی و عبور از صخرهها به محل امن انتقال داده شدند. مصدوم توسط آمبولانس و خودروهای امدادی هلالاحمربه مرکز درمانی بروجن انتقال داده شد. در این تلاش ۴۰ ساعته نجاتگران جمعیت هلالاحمر دو نجاتگر کادر ، 12 نجاتگر داوطلب تخصصی کوهستان، یک آمبولانس و دو خودرو کمکدار بکار گرفته شد.»
کار بسکتکشی بسیار کار سختی بود
او در ادامه صحبتهایش میگوید: « وقتی این اتفاق میافتد، این افراد دیگر ادامه نمیدهند و از جمعیت هلالاحمر درخواست کمک میکنند. در این منطقه بالگرد نمیتوانست پرواز کند و راهش صعبالعبور بود. بلافاصله ماشین عملیات امدادونجات کوهستان به محل اعزام کردیم. دو ساعت با ماشین ر فتند و بقیه راه را پیادهروی کردند. از درهها و صخرهها عبور کردند. البته مسیر رفت، کمی راحتتر بود. چون سرازیری بود. امدادگران وقتی گرفتارشدگان را پیدا کردند، به تاریکی شب خوردند. برای همین امکان جابهجایی وجود نداشت. اقدامات اولیه و پیش بیمارستانی انجام شد و تیم سوم ساعت 11 شب به آنها رسید. آنها در نهایت مصدوم را بسکتکشی کردند. بعد از آن از طریق قاطر مصدوم را به بالا انتقال دادند. در این ماموریت، کار بسکتکشی بسیار کار سختی بود. بسکت خودش سنگین است. هم آوردنش به پایین و هم انتقال به بالا خیلی سخت بود.»
یکی از سختترین ماموریتهایم بود
جلیل حاتمی یکی از امدادگرانی است که در این ماموریت حضور یافت. او که این عملیات را یکی از سختترین ماموریتهایش میداند، به خبرنگار “شهروند” میگوید: «من خودم به صورت تخصصی درهنوردی هستم. زمانیکه این حادثه رخ داد و به ما اعلام کردند، در ابتدا یک تیم از امدادگران کوهستان به منطقه اعزام شد. من آن زمان در بروجن حضور نداشتم. تیمی که اعزام شد، کمکهای اولیه و ابتدایی را انجام دادند. منطقه تنگ زندان همانطور که از اسمش مشخص است، مثل زندان میماند. یعنی دسترسی به آن خیلی سخت است. با قاطر ده الی 12 ساعت راه است. با پای پیاده به صورت کوهنوردی و درهنوردی نیز حدود ا 9 ساعت راه است. ولی فرد باید حتما کوهنورد یا درهنورد حرفهای باشد. منطقه جوری است که بالگرد هم نمیتواند در آنجا فرود بیاید. با توجه به شرایط مصدوم، ما به عنوان تیم دوم عصر همان روز به منطقه اعزام شدیم. اقدامات اولیه را انجام دادیم که هوا تاریک شد. با توجه به هماهنگیهایی که شد و از تهران تماس گرفتند، مجبور بودیم مصدوم را قبل از ساعت دو یا سه شب، به منطقهای برسانیم که بالگرد بتواند در آنجا فرود بیاید. ولی این امکانپذیر نبود. برای همین قرار شد خودمان انتقال دهیم. از ساعت هفت صبح تا پنج بعدازظهر با سختی زیاد، مصدوم را بسکتکشی کردیم. بعد به قاطر رسیدیم. محلیها کمک کردند و قاطر در اختیارمان قرار دادند. مصدوم را حمل کردیم. تا دو صبح با قاطر او را حمل کردیم. این منطقه خیلی بکر است و همه کوهنوردان خودشان را به چالش میکشند که بیایند و منطقه را ببیند. پارسال همین گروه به آن منطقه رفته بودند. ولی طبق گفته خودشان، عکسهایشان گم شده بود. چون منطقه زیبا است آمده بودند که دوباره از آنجا عکس داشته باشند که چنین اتفاقی رخ داد. معمولا در فصل تابستان آب که کم میشود، درهنوردان وارد این منطقه میشوند. این فرد مصدوم نیز روی طناب دستش سر میخورد و از ارتفاع چند متر سقوط میکند. به نظر من باید اقدامات اولیه انجام شود تا امکان حضور بالگرد در آنجا وجود داشته باشد. چون این منطقه بسیار حادثهخیز است. این یکی از سختترین ماموریتهایم بود. اینجا چون منطقه کوهستانی است حوادث کوهستانی زیاد اتفاق میافتد. ولی یکی از سختترینشان بود.»