جایی برای زندگی میان کهکشان‌ها هست؟

فرشته کیانی- شهروندآنلاین: ناسا می‌گوید حدود 300 میلیون سیاره خارج از منظومه شمسی اما در کهکشان راه شیری وجود دارند که می‌توانند به ‌طور بالقوه لنگرگاه کشتی حیات باشند.

این آژانس فضایی می‌افزاید چهار سیاره از این تعداد حدود 30 سال نوری و نزدیک‌ترین آنها 20 سال نوری با زمین فاصله دارد. محققان بر اساس این فرضیه محتاطانه که 7درصد از ستاره‌های خورشیدمانند فضایی سکونت‌پذیر در قلمرو خود دارند، به رقم 300 میلیون عدد سیاره رسیده‌اند.

محققان بر اساس فرضیه‌ای محتاطانه که 7درصد از ستاره‌های خورشیدمانند را دارای فضایی سکونت ‌پذیرمی‌داند، به رقم 300 میلیون سیاره سکونت‌پذیر رسیده‌اند.

با این حال، آنان می‌گویند درصد واقعی ممکن است به 75 هم برسد که باعث می‌شود رقم 300 میلیون سیاره به حدود سه‌میلیارد برسد!

با این حال، آنان می‌گویند درصد واقعی ممکن است به 75 هم برسد که باعث می‌شود رقم 300 میلیون سیاره به حدود سه‌میلیارد برسد! اطلاعات به‌دست آمده از تلسکوپ فضایی کپلر که اکتبر 2018 از کار افتاد و سرانجام سوخت آن تمام شد، موجب این کشف شد.

مأموریت کپلر ابتدا 3.5 سال در نظر گرفته شده بود اما استفاده دقیق از سوخت باعث شد 9 سال و 7 ماه و 23 روز کار کند. مأموریت کپلر جست‌وجوی آسمان‌های دور و نزدیک برای یافتن سیاره‌هایی بود که به دور دیگر ستاره‌ها می‌چرخند.

کپلر بیش از 2600 جهان فراتر از منظومه شمسی ما را کشف و از نظر آماری ثابت کرد که کهکشان راه شیری تعداد بیشتری سیاره نسبت به ستارگان در خود جای داده است.

داده‌های به ‌دست آمده از کپلر به ‌قدری گسترده است که ستاره‌شناسان تا امروز هنوز در حال جست‌وجوی ذخایر آن هستند و یافته‌‌های جدیدی منتشر می‌کنند. تحقیقات ستاره‌شناسان ناسا در این‌باره اخیرا در The Astronomical Journal منتشر شده است.

استیو برایسون، محقق مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا گفت: «کپلر قبلا به ما گفته بود میلیاردها سیاره وجود دارد، اما اکنون می‌دانیم بسیاری از این سیارات ممکن است سنگی، پر از صخره و زیستنی باشند.»

او ادامه داد: «هر چند این نتیجه از معیار و برآورد نهایی بسیار دور است و آب در سطح سیاره تنها یکی از عوامل لازم برای زندگی است، اما بسیار هیجان‌انگیز است که بر اساس محاسبات این سیارات با اطمینان و دقت بالایی در این مورد مشترک هستند.»

محققان برخی از پارامترها را برای داده‌ها تنظیم و زمینه تحقیق خود را روی سیاره‌هایی به اندازه کره زمین محدود کردند.

با این کار، اطمینان حاصل خواهد شد که سیارات مشاهده‌شده سنگی‌اند، زیرا سیارات بسیار بزرگ‌تر تمایل به حالت گازی دارند، دقیقا مانند مشتری و زحل در منظومه شمسی. (غول‌های گازی یا سیارات مشتری‌سان سیاراتی بزرگ و گازی هستند که عمدتا ازسنگ یا مواد جامد دیگر تشکیل نشده‌اند. دو غول گازی در منظومه شمسی وجود دارد: مشتری و زحل. علاوه بر این، غول‌های گازی فراخورشیدی بسیاری تا کنون شناخته شده‌اند که اطراف ستاره‌های دیگر در حال گردش‌اند.)

آنان در جست‌وجوی «Goldilock’s Zone» بودند، جایی برای زندگی. (Goldilock’s Zone به منطقه قابل سکونت در اطراف یک ستاره گفته می شود.)

یکی از پیش‌نیازهای این مسأله این است که ستاره به خورشید شباهت داشته باشد، بنابراین محققان به دنبال ستاره‌های دوردست هستند که از نظر سن و دما شبیه آن باشند.

محققان اذعان می‌کنند این روش ساده هیچ تضمینی برای امکان زندگی نیست و فرضیه‌های بسیاری وجود دارد، بنابراین ستاره‌شناسان این داده‌ها را به داده‌های تلسکوپ ESA’s Gaia  ارجاع می‌دهند.

Gaia میزان انرژی تولیدی ستارگان را اندازه‌گیری می‌کند.

راوی کوپاراپو، نویسنده این تحقیق و دانشمند ناسا گفت: «ما می‌دانستیم سکونت‌پذیری فقط بر اساس فاصله فیزیکی سیاره از ستاره تعیین می‌شود، به‌ طوری که خیلی گرم یا سرد نباشد که ما را با فرضیه‌های بسیاری رو‌به‌رو می‌کند.»

داده‌های Gaia در مورد ستارگان به ما اجازه داد تا نگاه کاملا جدیدی به این سیارات و ستارگان آنها داشته باشیم. Gaia به ستاره‌شناسان اجازه داد دریابند جو و فضای اطراف یک سیاره چگونه روی قابلیت سکونت آن تأثیر می‌گذارد.

این تجزیه و تحلیل همچنین به این نتیجه منجر شد که 50درصد از ستاره‌های خورشیدمانند سیارات سکونت‌پذیر دارند. تخمینی محتاطانه این رقم را تا 7درصد پایین می‌آورد، در حالی که یک ارزیابی خوش‌بینانه آن را تا 75درصد بالا می‌برد.

منبع: دیلی میل

برای خواندن مطلب اصلی اینجا کلیک کنید.