سیما فراهانی| 17 سال عاشقانه در جمعیت خدمت کرده است. زمانی که دانشآموز بود، صحنههای دردناک زلزله بم، او را به سمت هلالاحمری شدن، سوق داد. مریم گویا درحال حاضر در واحد امداد، مسئول شیفت Erc شهرستان آشتیان استان مرکزی است.
او در گفتوگو با خبرنگار «شهروند» میگوید: «از سال ۱۳۷۸ با عضویت در کانون دانشآموزی جمعیت هلال احمر مدرسه، اولین آموزشها را در این جمعیت دیدم و کارت عضویتم را گرفتم. در این مدت تقریبا تمام دورههای هلالاحمر را گذراندم. از دورههای مقدماتی گرفته تا تکمیلی و تخصصی و مربیگری. درواقع از کودکی به عضویت جمعیت درآمدم، ولی فعالیت اصلی به صورت داوطلبانه را از سال ۸۶ شروع کردم. درحال حاضر 17 سال داوطلبانه در جمعیت مشغول به ارائه خدمت هستم.
طی حضورم در این سالها درجمعیت، توانستم در سال ۹۶ بعنوان جوان برتر در حوزه فعالیتهای بشردوستانه و عامالمنفعه انتخاب شوم. در این مدت در کنار دیگر دوستانم در زلزله کرمانشاه و خیلی از برنامههای دیگر در قالب تیمهای حمایت روانی حضور داشتم. در واقع علاقهمندی من به هلالاحمر از کودکی نشات گرفته است. هروقت آلبوم پدری را ورق میزدم و کارت عضویت پدرم را که آرم شیرو خورشید داشت را میدیدم، دوست داشتم یک روزی من هم عضو هلالاحمر شوم.
ما کل اعضای خانواده عضو جمعیت هستیم، پدرم از قدیم عضو بود. از سالها پیش خاطرهای دارم که بیشتر باعث شد به جمعیت علاقهمند شوم. صحنهای که بعد از این همه سال هنوز در ذهن من باقی مانده است. یادم میآید، صبح روزی بود که زلزله بم آمد. آن زمان من کلاس دوم راهنمایی بودم. بیدار شده بودم که به مدرسه بروم. در تلویزیون دیدم، صحنههایی از بم را نشان میدهد که ویران شده است. خیلی غصه میخوردم. فردای آن روز سر صف نوبت من بود که بریده جراید را بخوام. یادم است که یک متن در مورد حادثه بم با اشک خواندم. هنوز هم بریده آن روزنامه را دارم. از آن زمان تصمیم گرفتم که در جمعیت هلالاحمر تمام آموزشها را ببینم تا بتوانم در حوادث مختلف برای مردم سرزمینم مفید باشم.»