پایگاهی میان دو گردنه مرگ
پایگاه شهید جعفری در 20 سال اخیر به مسافران خروجی از مشهد امدادرسانی کرده است
پایگاه امدادونجات شهید جعفری در خراسان رضوی یکی از پایگاههای امدادی فعال در شرق کشور است که دو دهه از عمرش میگذرد. امدادگران این پایگاه در طول این سالها شاهد خاطرات تلخ و شیرینهای زیادی در محور خروجی مشهد به سمت تهران بودهاند. قرار گرفتن این پایگاه در میان دو گردنه حادثهخیز «شریفآباد» و «رباطسفید» و تردد مستمر خودروهای ترانزیتی از این محورها باعث شده تا نیروهای امدادی پایگاه شهید جعفری یا باغچه ملکآباد همواره در مأموریتهای سخت و طاقتفرسا باشند. شروع فصل بارشهای پاییزی باعث شده تا امدادگران این پایگاه بیش از گذشته در حالت آمادهباش قرار گرفته و خود را برای ارایه خدمات امدادی به مسافران در راه مانده و حادثهدیدگان تصادفات آماده کنند.
«بیست سال پیش که خبری از ساختمان و بنایی به عنوان پایگاه امداد جادهای در این نقطه وجود نداشت، امدادگران و داوطلبان جمعیت هلالاحمر زیر سقف یک چادر ساده جمع میشدند و از آنجا به مأموریت میرفتند. تابستانها مشکلی نبود، اما امان از زمستانهای سرد و بادهایی که چادر را از جا میکَند.
در چادر از امکانات رفاهی هیچ خبری نبود. اما وقتی رسالت، کمک به جان انسانها باشد، جای گلایهای نمیماند.» اینها را علی سالاری، مسئول پایگاه شهید جعفری میگوید. کسی که فعالیتهای امدادی خود را در قالب یک داوطلب جوان از همین پایگاه و چادر سادهاش شروع کرد؛ فعالیتهایی که تا امروز ادامه دارد: «آن سالها که مجبور بودیم در چادر مستقر شویم، خیلی سخت بود.
مخصوصا در شیفتهای 24 ساعته نه حمام داشتیم، نه سرویس بهداشتی!» استقرار پایگاه امدادونجات در این نقطه آنقدر مهم و ارزشمند بود که کمکم این چادر تبدیل به کانکس شد: «بعد از اینکه چادر به کانکس تبدیل شد، کمی از مشکلات حل شد، اما حجم بالای حوادثهایی که در منطقه رخ میداد، آنقدر زیاد بود که این کانکس هم پاسخگوی نیاز ما نبود. محوری که ما در آن مستقر هستیم، یکی از محورهای حادثهخیز و پرتردد جادهای است. روزی نیست که در این محور تریلی، کامیون یا خاوری واژگون نشود.»
کمک روستاییان به پایگاه
آن روزها که پایگاه امدادونجات شهید جعفری در کانکس فعالیتهای خود را دنبال میکرد، ملکآباد هنوز شهر نشده بود. مردم روستا ارتباط خوبی با امدادگران داشتند و گهگاهی آنها را در عملیات امدادی کمک میکردند.
خیلی از روستاییان خانههایشان را در شبهای سرد زمستانی در اختیار درراهماندگان قرار میدادند، چراکه همه میدانند هیچکس طاقت سرمای سخت گردنه شریفآباد و رباطسفید را ندارد. البته بعد از تبدیل روستا به شهر هم مردم همان مردم ماندند و هر زمان که لازم باشد کنار امدادگران برای کمک به درراهماندگان حاضر میشوند.
چشم، چشم را نمیبیند
پایگاه امدادونجات شهید جعفری درست در میان دو گردنه خطرناک و حادثهخیز قرار دارد.
هر کدام حدود 60کیلومتری با پایگاه فاصله دارند: «همین که بارش برف در مشهد آغاز شود، در گردنه شریفآباد دیگر چشم، چشم را نمیبیند و بستهبودن این گردنه درپی بوران و مه شدید یکی از اخبار ثابت و همیشگی این گردنه است.
متأسفانه همیشه شاهد حوادث تلخ زیادی در این گردنه هستیم.»
به گفته سالاری در میان این دو گردنه، روستاهایی هستند که در زمستان به خاطر برفگیری و مسدودشدن نیازمند امدادرسانی پایگاه هلالاحمر هستند، روستاهایی که در پی بارش برف مسدودمیشوند و دسترسی مردم آن به امکانات محدود میشود.
وجود همین دو گردنه و تصادفات سخت و سنگین پیوسته در آن باعث میشود تا پایگاه امدادی شهید جعفری نیروهای مورد نیازش را از میان داوطلبان مسلط به راهسازی و نجات انتخاب کند.
افزایش سفرها از خروجی مشهد- تهران، مشهد – کرمان و مشهد – سیستانوبلوچستان و … و افزایش حجم مأموریتهای پایگاه امدادونجات شهید جعفری باعث میشود تا ساختمان پایگاه امدادونجات از سوی جمعیت هلالاحمر ساخته شود، هر چند هنوز با گذشت هفت سال از ساخت این بنا، امدادگران به علت تأمیننشدن گاز ساختمان مجبورند سرمای سخت منطقه را به جان بخرند.
نجات مسافران در راه مانده
زمستان سال پیش یکی از آن زمستانهایی بود که حدفاصل دو گردنه شریفآباد و رباطسفید شاهد توقف یکی از اتوبوسهای مسافربری بودند.
خبر که به پایگاه میرسد، امدادگران سراسیمه خود را به نقطهای که اتوبوس در آن گرفتار شده بود، میرسانند، در اتوبوس حدود 40مسافر گرفتار شده بودند و ما مجبور شدیم همه این مسافران را برای اسکان موقت به سمت روستاهای اطراف برسانیم.
ساعت از نیمهشب گذشته بود و مسافران درراهمانده میان برف و بوران سخت باورشان نمیشد از آن مهلکه نجات پیدا کنند.
وقتی نیروهای امدادی را کنار خود دیدند، چشم همه از خوشحالی برق میزد.
اهالی روستا به یاری امدادگران آمدند و برای مسافرانی که در مسجد روستا اطراق کرده بودند، غذای گرم آوردند. فردای آن روز بعد از تعمیر اتوبوس سفر را دوباره از سر گرفتند و راهی کرمان شدند.
امداد به تریلی حادثهدیده
به واسطه تردد خودروهای سنگین و ترانزیتی از شرق کشور به سمت مرکز و جنوب کشور حجم مأموریتهای این پایگاه در بخش امدادرسانی به خودروهای سانحهدیده در این بخش بیش از هر حادثه دیگری است.
سالاری میگوید همین هفته پیش بود که به یک تریلی امدادرسانی کردند: «ساعت 8 شب بود. یک تریلی که از تربت حیدریه به سمت مشهد در حرکت بود، بعد از برخورد به تابلوی اعلانات کنار جاده از محور خارج و واژگون شده بود.
به محض اطلاع از این وضعیت در محل حاضر شدیم. تمام مرغها در میانه جاده پراکنده شده بودند.راننده در شرایط خیلی بدی داخل ماشین گیر کرده بود. با همکاری امدادگران موفق شدیم راننده را از این شرایط با حداقل آسیب خارج کنیم. مدت زمان زیادی طول کشید تا بار تریلی را از میانه جاده جمعآوری کردیم.»