سقوط دردسرساز از آبشار شیرآباد

آغاز عملیات

مسیر به شدت دشوار بود؛ باران‌های اخیر زمین را تبدیل به گلی لغزنده کرده بود و ریزش‌های کوه، راه را بسته بودند. اما هیچ‌کدام از این موانع نتوانست عزم و اراده امدادگران را متزلزل کند. با تجهیزات کوهستان و روحیه‌ای سرشار از همبستگی، به پیش رفتند. هر قدمی که برمی‌داشتند، یادآور این بود که در دل طبیعت، انسانیت و اراده انسانی می‌تواند بر همه موانع فائق آید. محمد بابا کردی یکی از نجاتگران این حادثه بود.

او در گفت‌وگو با خبرنگار «شهروند» می‌گوید: «ساعت ۱۲ ظهر بود که حادثه پیش آمد و به ما اعلام کردند. ما به عنوان تیم اصلی اعزام شدیم و نیم ساعت بعد به محل حادثه رسیدیم. اورژانس نیز در آنجا حضور داشت. مسیر بسیار صعب‌العبور بود. به همین دلیل ما چهار نفر امدادگر، با بسکت و تجهیزات حرکت کردیم و به بالای سر مصدوم رسیدیم. اقدامات و کمک‌های اولیه را انجام دادیم و مصدوم را روی بسکت فیکس کردیم. یک تیم دیگر نیز به ما ملحق شد و به همراه بچه‌های جمعیت هلال‌ احمر آزادشهر و نیروهای مردمی، چندین کارگاه بستیم تا مصدوم را از آن ارتفاع به پایین انتقال دهیم.»

سقوط به دلیل پوشیدن کفش نامناسب

ریزش سنگ‌ها و بسته شدن برخی مسیرها، کار را برای تیم امداد دشوارتر کرده بود. منطقه دارای دو مسیر اصلی بود؛ یکی از این مسیرها که از سمت چپ آبشار اول عبور می‌کرد، به دلیل ریزش سنگ‌ها مسدود شده بود. بنابراین، امدادگران مجبور شدند از مسیر دوم که باریک و یک‌نفره بود، حرکت کنند. این مسیر به دلیل باریک بودن و لغزندگی زمین، خطرات زیادی داشت و نیازمند دقت و مهارت بالای تیم بود: «شیب مسیر بسیار زیاد بود و ما باید به دقت کار می‌کردیم تا مصدوم سقوط نکند.

در این حین، پای من به سنگ خورد و ضربه دید. گویا مصدوم به ارتفاع رفته بود و پای آبشار نشسته بود، اما کفش مناسب نداشت و ظاهراً سقوط کرده بود. وقتی به او رسیدیم به شدت مصدوم بود، احتمال خونریزی داخلی وجود داشت و لگنش آسیب دیده بود. ستون فقرات و لگن را با کلاه و وسایل فیکس کردیم. چشم راست و بالای ابرویش خونریزی داشت که با باند بستیم تا اذیت نشود.»

چالش‌های مهم مسیر

یکی از چالش‌های مهم در این عملیات، انتقال مصدوم از منطقه‌ای بود که احتمال سقوط مجدد وجود داشت. تیم امداد برای جلوگیری از این خطر، تصمیم گرفتند از مسیری صخره‌ای اما ایمن‌تر استفاده کنند. با استفاده از طناب و ایجاد کارگاه‌های ایمنی، مصدوم را به آرامی و با دقت به پایین منتقل کردند. این فرآیند به دلیل شرایط سخت منطقه و وضعیت جسمانی مصدوم، زمان‌بر و بسیار حساس بود. این نجاتگر پرتلاش ادامه می‌دهد: «مشکل اصلی حمل مصدوم، گل و لای مسیر بود. یکی دیگر از مشکلات نیز این بود که فقط یک نفر می‌توانست از آن مسیر عبور کند و نمی‌توانستیم کنار هم راه برویم.

همچنین، شیب زیادی به سمت پایین داشت و سنگ‌های زیادی در مسیر وجود داشت. وقتی به پایین رسیدیم، هوا تاریک شده بود و گرگ و میش بود. ولی در نهایت توانسته بودیم که موفق شویم. من از سال ۸۲ به عنوان نیروی داوطلب فعالیت می‌کنم و اکنون یک سال است که جذب شده‌ایم. این ماموریت‌ها را تجربه کرده‌ام و به شخصه خیلی دوست دارم. اگر علاقه نداشتم، نمی‌توانستم دوام بیاورم. کار سختی است، اما لذت‌بخش است که وقتی به یک نفر کمک می‌کنیم، هیچ چیزی قابل مقایسه با آن نیست.»

علاقه و تعهد به نجات جان انسان‌ها

با تلاش بی‌وقفه و هماهنگی دقیق تیم امداد و نجات، این عملیات با موفقیت به پایان رسید و مصدوم به مراکز درمانی منتقل شد. این حادثه بار دیگر اهمیت و نقش حیاتی امدادگران در شرایط بحرانی را نشان داد. همچنین یادآوری کرد که رعایت نکات ایمنی در مناطق کوهستانی و ارتفاعات می‌تواند از وقوع چنین حوادثی جلوگیری کند. امیر تاجی، یکی دیگر از اعضای تیم امداد و نجات است که از سال ۱۳۹۰ در جمعیت هلال‌احمر فعالیت می‌کند.

او نیز درباره این عملیات به «شهروند» می‌گوید: «شرایط سخت برای من و دیگر امدادگران اهمیتی ندارد. ما این کار را به دلیل علاقه و تعهدی که به نجات جان انسان‌ها داریم، انجام می‌دهیم. این علاقه و انگیزه است که ما را در مواجهه با چنین شرایط دشواری مصمم‌تر می‌کند. درخصوص این حادثه نیز، ظهر بود که به ما اعلام شد سقوطی از ارتفاع در نزدیکی آبشار سوم رخ داده است. اما وقتی به محل رسیدیم، متوجه شدیم که حادثه بالاتر از آبشار سوم اتفاق افتاده است.

مسافرانی از مشهد بودند، که برای تفریح به این منطقه رفته بودند. من به همراه چند نفر از پایگاه به سمت محل حادثه حرکت کردیم. در طول مسیر، با مشکلات زیادی مواجه شدیم؛ زمین پر از گل و لای بود و مسیرها به خاطر ریزش کوه بسته شده بودند. دو مسیر وجود داشت. یکی از سمت چپ که از بالای آبشار اول می‌گذشت و به ما گفته بودند که درآنجا کوه ریزش کرده است، بنابراین از مسیر دوم که باریک و یک‌نفره بود، عبور کردیم. باران باریده بود و زمین بسیار لغزنده بود.»

از تجهیزات مناسب استفاده کنید

این امدادگر در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «ما تجهیزات کوهستان و بسکت را به همراه داشتیم و پس از دو ساعت به مصدوم رسیدیم. پیرمرد ۶۰ ساله از ارتفاعی حدود ۲۰ تا ۳۰ متر سقوط کرده است. او دچار ترومای سر، خونریزی داخلی و شکستگی لگن شده بود. برای جلوگیری از سقوط مجدد مصدوم، تصمیم گرفتیم از یک مسیر دیگر که صحرایی بود و احتمال سقوط کمتری داشت، عبور کنیم.

با استفاده از طناب و بستن 15 کارگاه، مصدوم را به سمت پایین انتقال دادیم. بچه‌های اورژانس ۱۱۵ نیز در آنجا حضور داشتند و سرم را به مصدوم وصل کردند و سپس او را به مرکز درمانی انتقال دادند. این حادثه تلخ، هشداری جدی برای تمامی افرادی است که قصد سفر به مناطق کوهستانی و طبیعت‌گردی دارند. بارندگی، لغزندگی زمین و عدم آشنایی کافی با مسیرها می‌تواند خطرات جدی ایجاد کند. بنابراین، توصیه می‌شود که گردشگران قبل از حرکت، اطلاعات کافی درباره مسیر و شرایط جغرافیایی منطقه کسب کرده و از تجهیزات مناسب استفاده کنند.»/