پس از چندسال بالاخره مستند تحسین شده «بانو قدس ایران» به کارگردانی مصطفی رزاق کریمی قرار است اکران شود. مستندی که چند نمایش در جشنواره سینما حقیقت و جشنواره فیلم فجر داشت و پس از آن دیگر کسی موفق به تماشای آن نشد.
پس از چندسال بالاخره مستند تحسین شده «بانو قدس ایران» به کارگردانی مصطفی رزاق کریمی قرار است اکران شود. مستندی که چند نمایش در جشنواره سینما حقیقت و جشنواره فیلم فجر داشت و پس از آن دیگر کسی موفق به تماشای آن نشد.
«بانو قدس ایران» مستندی است درباره همسر امام خمینی(ره) که از سوی منسوبین درجه یک خانواده روایت میشود. کارگردان سراغ تمام نوههای امام رفته و آنها را آزاد گذاشته تا هرچه دوست دارند از همسر امام روایت کنند، البته که برخی از منسوبین درجه یک و نوهها به خاطر مشغله کاری و برخی به دلیل اینکه دوست نداشتند جلوی دوربین بروند، غایبان این مستند هستند.
این مستند روایت صادقانه یک زندگی است که بدون رتوش به نمایش درآمده، روایتی از بانویی موفق، پرابهت و صبور که میتواند مورد توجه جوانان واقع شود.
بر اساس گفتههای عوامل فیلم، دستنوشتههای خانم منبع اصلی برای ساخت نریشن بوده و در آن دخالتی نشده و فقط ظریفکاریهای نگارشی صورت گرفته است. با این تعبیر میتوان به لحن طنازانه نامهنگاریها پی برد، نریشنهای طنزگونهای که بهطور کامل درددلها و حرفهای خانم است و در قالب کتاب «خدیجه دیگر» چاپ شده است.
مستند «بانو قدس ایران» در همان دقایق آغازین مخاطب را جذب و او را با روایتی بکر و دستنخورده مواجه میکند. کارگردان فیلم با وجود تمام خطوط قرمز و محدودیتهای رایج و غیررایج این سوژه، چنان به خوبی روی لبه تیغ راه رفته و روایت بیطرفی از شخصیت همسر امام در مدیوم سینما بیان کرده که در پایان فیلم نکات جدیدی از کودکی تا لحظه مرگ این بانو در تعامل با همسرش امام خمینی(ره) و خانواده به بیننده اضافه میشود؛ نکاتی که تاکنون مطرح نشده بود.