جهانی که هیچ معلولی در آن عقب نمی‌ماند

راضیه زرگری، شهروند آنلاین: سال 2020 رو به پایان است ؛ سوم دسامبر روز جهانی معلولان در حالی در اروپا جشن گرفته می‌شود که افراد معلول در سراسر قاره سبز امیدوار به تغییر در قوانین حمایتی خود بواسطه یک استراتژی جدید هستند. آنها آماده استقبال از استراتژی جدید اروپا در مورد حقوق معلولیت بعد از سال 2020 بوده و امیدوارند در دهه آینده استراتژی جدید در همه حوزه های سیاست گذاری منعکس شود، در آرزوی جهانی که هیچ معلولی در آن عقب نمی‌ماند . از سیستم های حمایتی و مزایای شغلی و مشمولیت های قانونی گرفته تا استفاده از سیستم حمل و نقل و امکانات شهری.

استلیوس کیمپوروپولوس فعال رسانه ای اهل یونان ، گزارشگر و تحلیلگر استراتژی معلولیت اروپا پس از سال 2020 ، که خودش دارای معلولیت شدید است،  در مجله دپارلیمنت می نویسد:

استراتژی آتی حقوق افراد دارای معلولیت برای جلوگیری از نارسایی ها و واگرایی های موجود در کشورهای عضو اتحادیه اروپا طراحی شده و به منظور دستیابی به این هدف در شناخت متقابل معلولیت در حال ارتقا است.

هدف از استراتژی جدید این است که معلولیت در همه جنبه های زندگی به جریان اصلی تبدیل شود ؛ بنابراین هر شهروند معلول در اتحادیه اروپا از مشارکت کامل در جامعه ای که در آن زندگی می کند برخوردار شود.

مشارکت در اینجا به معنی فرایندی است که در هر کشور عضو دنبال می شود و آنها می توانند برای زندگی خود آن مشارکت خاص را انتخاب کنند؛ که این هدف تا اینجا و بواسطه استراتژی قبلی به دست نیامده است.

اهمیت اشتغال و تحصیل بار دیگر برجسته می شود ، اما این بار به وضوح با تعهدات تعیین شده توسط کنوانسیون حقوق معلولان سازمان ملل و نگاه اجتماعی آن به معلولیت، پیوند خورده است.

 یک توافق عمومی وجود دارد که افراد معلول بیشتر در معرض فقر ، تبعیض ، بی سوادی یا سوءاستفاده قرار دارند. این چالش ها به احتمال زیاد در طی همه‌گیری بدتر شده‌اند

در حال حاضر ، بخشی از بودجه اتحادیه اروپا همچنان به سمت مجموعه های خصوصی و تفکیکی ، از جمله موسساتی اختصاص پیدا می کند که منحصرا به کودکان معلول و فراهم کردن محیط کار برای افراد معلول هدایت می شود.

همه این طرح‌ها برای ما اروپایی های توان‌یاب مفید تلقی می شد ، اما در واقع از مشمولیت حقیقی ما جلوگیری کرده و منجر به تبعیض شده است.

در سال 2020 ، افراد معلول در سراسر اروپا هنوز با عدم دسترسی به امکانات شهری و وسایل حمل و نقل دست و پنجه نرم می کنند.

در حالی که تصور می شد که این مشکلات به راحتی قابل حل است ؛ اما این محرومیت ها هنوز هم به دوری از تحصیل و اشتغال دامن می زند.

و آنها در توانایی ما در برخورد با مسائل پیچیده تر ، مانند عدم استقلال و یا مسائل مربوط به توانایی حقوقی اشخاص ، تردید ایجاد می کنند.

من کاملاً معتقدم که شهروندان معلول اروپایی بسته به اینکه در کدام کشور زندگی می کنند ، تجارب بسیار متفاوتی دارند.

به عنوان مثال ، هنوز کشورهایی عضو اتحادیه اروپا هستند که هیچ قانونی برای زندگی مستقل ندارند ، مانند کشور من ، یونان.

دیگران هم تقریباً هیچ کاری برای نهادینه سازی انجام نداده اند؛ کشورهایی که افراد دارای معلولیت، حتی کودکان ، در موسساتی نگهداری می شوند که نه تنها از حقوقشان محروم هستند ، بلکه مورد سو استفاده هم قرار می گیرند.

کشورهایی هستند که در آن افراد معلول نمی توانند از زیرساخت های حمل و نقل عمومی استفاده کنند ، نمی توانند به هیچ موسسه آموزشی ، شغلی یا حتی خانه هایشان دسترسی داشته باشند و تنها گزینه جایگزین برایشان تنظیمات تفکیک شده معلولیت است.

امیدوارم استراتژی جدید سرانجام به تمام موارد بالا پایان دهد.

استراتژی آتی حقوق افراد دارای معلولیت برای جلوگیری از نارسایی ها و واگرایی های موجود در کشورهای عضو اتحادیه اروپا طراحی شده و به منظور دستیابی به این هدف در شناخت متقابل معلولیت در حال ارتقا است

بنابراین اولین قدم ایجاد درک مشترک از معلولیت ، زندگی مستقل ، نهادینه سازی ، دسترسی و مشمولیت در سراسر اروپا است.

در این حقیقت که افراد معلول بیشتر در معرض فقر ، تبعیض ، بی سوادی یا سوءاستفاده قرار دارند اتفاق نظر کلی وجود دارد. این چالش ها به احتمال زیاد در طی همه گیری بدتر شده است.

علاوه بر این ، باید توجه داشته باشیم که زنان معلول در این میان به نسبت بیشتری با بیکاری و  تهدید خشونت روبرو هستند.

امیدوارم که استراتژی جدید ، درسهای گرفته شده از همه گیری را در نظر بگیرد و کشورهای عضو اتحادیه اروپا را به اتخاذ اقدامات لازم برای مقابله با چالش ها تشویق کند.

من همچنین در مورد تأثیر کووید19 بر کسانی که در موسسات بزرگ ، کوچک یا خانه های گروهی از هر نوع ساکن هستند، بسیار نگرانم. زندگی های گروهی و نزدیک به هم معلولان خطر انتقال عفونت و مرگ را افزایش می دهند ؛مسئله ای که به طرز چشمگیری در جریان موج اول بیماری اثبات شد.

در نتیجه ، در حال حاضر نیاز به نهاد‌سازمانی بیش از هر زمان دیگری ضروری است. در یونان ، دولت ما ابتکار عمل جایگزینی نهادسازی با زندگی مستقل را در جامعه پیاده کرده است.

 همیشه به یاد داشته باشیم که ما در دوره ای زندگی می کنیم که شیوه زندگی بسیار پیچیده و به سرعت در حال تغییر است.

و به واسطه همه گیری ، تصمیم گیری‌ها در حال حاضر از طریق کنفرانس های ویدئویی و اینترنتی در حال انجام است  که امکان حضور فعال برای افراد معلولیت شدید ، حتی کسانی که در یک موسسه هستند را برای افزایش داده است. با این حال در کشوری با هیچگونه کمک شخصی برای معلولان و دسترسی های ناکافی ،موضوع مهم برگزاری جلسات حضوری  یا مجازی نیست.

در کشوری که هیچ قانونی برای ارائه کمک های شخصی ندارد ، اجرای یک کارزار انتخاباتی و کسب کرسی در میان سایر افراد غیرِمعلول امکان پذیر نیست.

اما حالا ،من با وجود معلولیت با تلاش و حمایت پارلمان اروپا ، می توانم در اینجا باشم و به طور فعال قوانین اتحادیه اروپا را به سود همه شهروندان معلول اروپایی تغییر دهم.

همیشه به یاد داشته باشیم که ما در دوره ای زندگی می کنیم که شیوه زندگی بسیار پیچیده و به سرعت در حال تغییر است.

با این وجود ، ما باید خود را برای آینده آماده کنیم و اطمینان حاصل کنیم که هیچ معلولی عقب نمی ماند. این چیزی است که من از صمیم قلب آرزویش را دارم و در اولویت های اصلی من قرار دارد.

من صادقانه امیدوارم که همه ما در این شرایط دشوار ایمن بمانیم و اتحادیه اروپا قویتر شود.