عمو اسکندر در محله استاد معین

ملیحه محمودخواه، شهروند آنلاین: کسی روی حرف عمو اسکندر حرف نمی زند زیرا حضور او در کوچه پس کوچه خیابان استاد معین از خیلی ها بیشتر بوده است، عمو اسکندر به دل های مردم جارو می کشد .

شاهد به دنیا امدن بچه هایی بوده است که حالا بچه هایشان در خیابان او را عمو اسکندر صدا می کنند. می خواهد شهر جای بهتری برای زندگی مردم به شمار برود کنار باغچه‌ها، میان معابر، حاشیه جدول‌ها و پای هر درخت را تمیز می‌روبد . این سهم او است اما مطمئن نیست که همه مردم سهم خودشان را انجام دهند.

قدم به قدم  آشنایی دست بلند می کند و به او سلام می کند  و او با همه وفاداری ذاتی‌اش به مهربانی، پاسخ می‌دهد.

معتمد محله است. نشان به آن نشان که اگر کسی بخواهد به سفر برود سراغ عمو اسکندر می رود و کلید خانه اش را به او می دهد تا گل‌ها و باغچه‌های حیاطش را آب دهد. او در 29 سال خدمتش نشان داده است که اعتماد مردم برایش مهمترین سرمایه است . نشان به آن نشان که هر بار کیف پول، چک، و گوشی همراه پیدا کرده ساعت ها به دنبال صاحب آن گشته تا آنها را به صاحبانش تحویل دهد نشان به آن نشان که یک شب تا صبح برای صاحب چکی که پیدا کرده بود نگران بود و صبح خیلی زود به بانک محل رفته بود که صاحب چک 20 میلیون تومانی را پیدا کند.

سرزندگی یک محل با تلاش عمو اسکندر

عمو اسکندر ۵۹ ساله با اصالت تبریزی و پاکبان نمونه هر روز صبح ساعت 5 صبح از خواب بیدار می شود تا خودش را به خیابان استاد معین برساند . ساعت 7 که اهالی تازه برای شروع به کار از خانه بیرون می زنند اولین سلام را از عمو اسکندر می شنوند که چوب بلندش را به روی زمین می کشد. مردم کوچه پس کوچه های جنوب غرب پایتخت به صدای جاروی او عادت کرده اندخودش می گوید : محله استاد معین، خانه دوم است و اهالی هم مثل خانواده ام .

مردم محل هوای عمو اسکندر را دارند

اگر یک روز عمو اسکندر نباشد آن وقت است که صدای موبایل عمو اسکندر بارها و بارها شنیده می شود زیرا مردم محل دوست دارند دوباره در کوچه‌ها صدای جارویش را که‌گویی از روی نتی گوش‌نواز می‌نوازد، بشنوند.

5 فرزند دارد که حالا نوه هایش هم همه بزرگ شده اند و با افتخار می گوید نوه هایم هم درس خوانده اند .

همانطور که حرف می زند با دقت خیابان هاشمی را به سمت خیابان آزادی جارو می‌زند و از سال‌های دور گذشته، می‌گوید: بچه بودیم که پدرم تصمیم گرفت از تبریز به تهران بیاید. یادم می آید که اوایل پدرم کمی سخت دنبال کار گشت اما بخت با او یار شد و همان زمان به عنوان کارگر در شهرداری مشغول به کار شد.

آن روزی که پاکبان شدم

بزرگتر که شدم پدرم دستم را گرفت به شهرداری برد. آن هم برای نظافت خیابان ها. من هم خیلی زود شدم کارگری که اولش نارنجی‌پوش بودیم با جاروهای چوبی و بعد لباس سبز و طوسی به تن‌مان کردند و جاروهای پلاستیکی دستمان دادند.

خیابان و کوچه ها محل کارم شدم و سر کارم به سطل زباله و جوی های محل افتاد.

او از این کار گله ندارد ، شکایت ندارد و ناراضی نیست این را می شد از این فهمید که معتقد است اگر صد بار دیگر هم به دنیا بیاید همین کار را انتخاب می کند زیرا به اعتقاد او همه شغل ها برای یک شهر لازم است و او هم شغلش را در این دنیا پیدا کرده است.

از همان ابتدا هم در خیابان های منطقه 9 جارو می زده است با خنده ریزی می کند و می گوید : برج آزادی را که ساختند هر کارگری آرزو می کرد که در این محدوده کار کند و پزش را به فامیل ها و دستانش بیاید هر بار هم که به روستا برمی گشتم کل شب را دوستانم دورم می نشستند تا من از شگفتی های تهران و برج میلاد برایشان بگویم

عمو اسکندر مهربان صفتی است که مردم بر روی او گذاشته اند و انقدر آن را دوست دارد که بارها و بارها در صحبت هایش به آن اشاره می کند و هر بار برق چشمانش نشان می دهد از این نام ته دلش غنج می رود.

همیشه با مردم

عمو اسکند که گوشه جدول فضای سبز خیابان  می نشیند تا کمی خستگی اش کم شود می گوید: خوبی کار ما در کنار همه سختی‌هایش این است که اصلاً دلت نمی‌گیرد و مدام کنار مردم هستیم. شادی و غصه‌هایشان را می‌بینیم و درک می‌کنیم. گاهی شاهد به دنیا آمدن بچه های محل بوده ام همان ها بزرگ شده اند و برای عروسیشان من را دعوت کردند. حالا بچه های آنها نیز به من عمو اسکندر می گویند.

یاور سالخوردگان محل

هر کسی از کنار عمو اسکندر عبور می کند دستی به نشانه احوال پرسی برای او بالا می برد و با یک خسته نباشی عمو اسکندر عبور می کند او هم هیچ سلامی را بی پاسخ نمی گذارد و همانطور که صحبت می کند پاسخ اهالی را می دهد.

عمو اسکندر همان طور که مشغول صحبت است طبق عادت مدام نگاهش به زمین است که زباله ای جا نمانده باشد و خم می شود تا دستکش پلاستیکی که روی زمین افتاده را در سطل زباله سیاری که با خودش به این طرف و آنطرف می کشد بیندازد.

تعریف می کند که چند خانواده شهید و چند نفری هم سالمند هستند که در این روزهای کرونایی سختشان است، بیرون بیایند. برای همین، لیست خریدهای هفتگی‌شان را به من می‌دهند تا برایشان تهیه کنم. گاهی هم که مسافرت می‌روند، به خانه‌شان سرکشی می‌کنم. البته شناسایی خانواده‌های نیازمند هم در سایه این روابط و تعامل‌های خوب محلی موجب شده که برخی از کاسبان سراغم بیایند و بخواهند کمک‌های مادی یا معنوی‌شان را به دست آنها برسانم. این افتخار است که نصیبم شده و من برکت آن را در سلامتی و تربیت 5 فرزندم احساس می‌کنم.

او می گوید بچه ها هر وقت به من زنک می زنند با پدر نمونه مکالمه شان را شروع می کنند هیچ وقت با شغلم مشکل نداشته اند و ان را بهترین شغل دنیا می دانند.

عمو اسکندر از همسرش با احتران صحبت می کند و معتقد است هر چه دارد از بزرگواری و گذشت اواست. « به محض اینکه به خانه می رسم لباس هایم را می شورد و هر بار صبح که از خانه بیرون می آیم به لباس هایم عطر می زند تا بوی بد زباله ها اذیتم نکند.

عمو اسکندر اهالی محل را هم مثل خانواده اش دوست دارد و می گوید هر روز غذایی را که آورده ام در یکی از مغازه ها داغ می کنم و نمازم را هم در مسجد محل می خوانم حتی وقت هایی که خسته یا کمی بی حال هستم اهالی جارویم را می گیرند و چند متری را کمکم جارو می کنند.

خدا کند کرونا برای همیشه برود

این روزها عمو اسکندر آرزویی جز از بین رفتن کرونا ندارد دوست دارد که دوباره شرایط به دوره ای برگردد که بشود لبخند بچه ها را بدون ماسک ببیند و معتقد است برای آنکه از شر این ویروس راحت شویم باید همه با هم رعایت کنیم تا این ویروس از بین برود. اما یک درخواست هم از مردم دارد و آن هم اینکه ماسک هایشان را روی زمین نریزند زیرا در این روزهای پاییزی به اندازه کافی برگ روی زمین ریخته است و کار در این روزها چند برابر شده است و جمع کردن ماسک ها و دستکش ها نیز کار را سخت تر می کند

او می گوید مدام ماسک روی صورتم است و نفس کشیدن برایم سخت تر است اما با این وجود هر بار که می خواهم نفسی تازه کنم باید ماسک جدید استفاده کنم و این باعث شده که مصرف ماسکم بالا برود.

پاکبان نمونه محل

انتخاب عمو اسکندر به عنوان پاکبان نمونه پاسخ همه اهالی محل به مهربانی اوست. مردم آنقدر به شهرداری زنگ زدند و از خوبی های او تعریف کردند که حالا نمره او در سامانه 137 بسیار بالا است و امسال جزو 5 پاکبان نمونه ای شده که شهردار تهران نیز از او تقدیر کرده است .

خودش می گوید ما کارگیم و هر کاری که انجام داده ایم وظیفه مان بوده است اما مردم به من لطف داشته اند و من را به عنوان پاکبان نمونه معرفی کردند لبته این چندمین سالی است که به عنوان پاکبان نمونه انتخاب شده است اما هر سال وقتی به عنوان پاکبان نمونه انتخاب می شود با آنکه از ته دلش خوشحال می شود اما ته دلش احساس مسئولیت بیشتری می کند و زیرا معتقد است که این اعتماد راحت به دست نیامده و باید ان را حفظ کند.

انتخاب پاکبان نمونه توسط مردم

«مصطفی دینی»، سرپرست معاونت خدمات شهری و محیط‌زیست شهرداری منطقه ۹، با اشاره به شاخص‌های انتخاب پاکبان نمونه منطقه، می‌گوید: «برخورداری از حسن اخلاق و معاشرت، امانت‌داری، خیرخواهی، کمک‌رسانی به شهروندان، رعایت مسائل ایمنی و بهداشتی، مشارکت مؤثر در شرایط بحرانی و ترغیب دیگران به حفظ پاکیزگی از جمله این شاخص‌ها است که پاکبان ناحیه یک، براساس آنها انتخاب شده است.» او ادامه می دهد: «پاکبان نمونه هر منطقه با گذراندن دوره‌های آموزشی محیط‌زیستی که از سوی سازمان «مدیریت پسماند» برگزار می‌شود، به‌عنوان «همیار طرح کاپ» در محله‌ها فعالیت می‌کند.»