رهنورد زریاب برای نویسندگان افغانستانی از اعتبار و شأن بسیار زیادی برخوردار بود. او نویسندهای بود که جامعه ادبیات افغانستان بزرگش میخواندند و نگاهش را در نویسندگی پذیرفته بودند. از جمله پاکیزه دانستن زبان فارسی و اصرار نکردن به خواندن و نوشتن به زبان دری.
شهروندآنلاین: محمداعظم رهنورد زریاب، نویسنده مشهور افغانستان، امروز در 76 سالگی درگذشت. او سال ۱۳۲۳ متولد شد. در رشته خبرنگاری دانشگاه کابل تحصیل کرد و مدتی بعد از پایان تحصیل با استفاده از بورس تحصیلی به بریتانیا رفت و مدرک کارشناسی ارشد گرفت. رهنورد زریاب به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان افغانستان در این سالها مطرح بوده است. از آثار او میتوان به «هذیانهای دور غربت (طنزها)»، «آزای اندیشه و گفتار (مجموعه مقالههای پژوهشی)»، «درویش پنجم (رمان)»، «گلنار و آیینه (رمان)»، «داستانها» (مجموعه ۶جلدی داستانهای کوتاه)»، «زیبای زیر خاک خفته (گزیده داستانهای کوتاه)» و … اشاره کرد.
عالیه عطایی، از نویسندگان ایرانی-افغانستانی در صفحه اینستاگرام خود با اشاره به این موضوع نوشته است: «اهمیت این نام در دوران به حاشیه راندن زبان فارسی در افغانستان میدرخشد، این نام در زمانی میدرخشد که با دیدن جنایات کمونیستها و دعوت کارمل، هرگز به حزب نپیوست. این نام وقتی مهم است که زبان فارسی را پالوده خواند و اصراری به کلام دری / فارسی نداشت. این نام نشان میداد که در ۵۰ سال جنگ و آوارگی، باز هم میشود نوشت و راوی بود. زریاب نویسنده بزرگی بود، چون بیشک میدانست تمدن زبانی ما، ورای مرزهای سیاسی است و به جد و به قدر آدم زبان فارسی بود و روزگار مردمانش را میشناخت.»
خانه ادبیات افغانستان با اعلام این خبر نوشته است: «استاد محمداعظم رهنورد زریاب، نویسنده نامدار افغانستان، نامی است که در یاد همگان به ویژه نویسندگان و دوستداران ادب و فرهنگ زبان فارسی جاودانه خواهد ماند. حضورش در جشنواره قند پارسی و شبهای کابل همیشه مایه دلگرمی اعضای خانه ادبیات افغانستان بود. یادش گرامی باد.»