یادتان هست فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ برای اینکه مسابقات لیگ نوزدهم را استارت بزنند، دست روی چه گذاشته بودند؟ مصاحبه‌های مدیران ارشد فوتبال را به یاد دارید؟ حتما فراموش نکردید که مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال بیشتر از یک‌ماه به صورت هفتگی در مصاحبه‌هایش شروط شروع لیگ که ظاهرا در راستای رفاه تماشاگران برای لذت‌بردن از فوتبال بود را اعلام می‌کرد. شروط را هم که به خاطر دارید؛ ورزشگاه‌های تجهیزشده، بلیت‌فروشی الکترونیک، صندلی‌های شماره‌دار و… در راستای ایمن‌شدن میزبان‌های مسابقات لیگ نوزدهم.
حدود یک‌ماه‌ونیم طول کشید تا سریال طنز فوتبال ایران به پایان برسد و مسئولان امر بتوانند لیگ برتر را در ورزشگاه‌های اصطلاحا «استاندارد» برگزار کنند. بعد از این مدت طولانی اگرچه تغییراتی در ورزشگاه‌ها ایجاد شد و عملیات عمرانی را تقریبا در همه آنها شاهد بودیم، اما در عمل هیچ‌کدام از ورزشگاه‌ها نه‌تنها به‌طور کامل الزام‌هایی که تاج گفته بود را برخوردار نشدند، بلکه بسیاری از عملیات‌های ساخت‌وساز و تجهیز نیمه‌کاره رها شد. اقدامی که علاوه بر زیرسوال‌بردن زیبایی ظاهری بخش‌هایی از ورزشگاه‌های مختلف خرابی‌های عجیبی هم به بار آورد!
حالا در اکثر ورزشگاه‌های میزبان لیگ برتر شاهد آثار خرابی باقیمانده از عملیات تجهیز هستیم که بر اثر فشار فدراسیون به ورزشگاه‌ها به وجود آمده؛ باقی‌ماندن داربست‌هایی که برای نصب گیت‌های الکترونیکی به کار گرفته شده بود، خرابی‌های ناشی از کنده‌کاری جهت ردکردن فیبرهای نوری از زیر سازه ورزشگاه، دوربین‌های مداربسته‌ای که به دلیل نبود اتاق مونیتورینگ در اکثر ورزشگاه‌ها عملا کارآیی ندارد و… همه و همه بخشی از اتفاقاتی است که عدم نظارت دقیق فدراسیون و سازمان لیگ روی استانداردسازی ورزشگاه‌ها مسئول آنهاست.
در چنین شرایطی دردناک‌ترین خبر ممکن مرگ پسربچه 6ساله بر اثر برخورد صورتش با داربست در ورزشگاه آزادی و برق‌گرفتگی است؛ فاجعه‌ای که بعید است هیچ کجای دنیا شاهدش باشیم؛ اما این داربست‌ها برای چه در مقابل گیت‌های الکترونیکی قرار داده شده؟ برای استانداردسازی ورزشگاه و مشخص‌کردن راه ورود و خروج تماشاگران به ورزشگاه. داربست‌هایی که در راستای فشار فدراسیون برای تجهیز نصب شده و هیچ نظارتی روی آن وجود نداشته که مبادا به کابل برق فشار قوی متصل باشد. به عبارت بهتر، فدراسیون و سازمان لیگ که حدود 45روز لیگ برتر را به تعویق انداختند و میلیاردها تومان هزینه را به باشگاه‌ها تحمیل کردند تا رفاه برای هواداران را پدید آورند، با شروع لیگ هیچ نظارتی روی اجرای درست روند استانداردسازی نداشتند و حالا حاصل این اقدام جز فاجعه‌ای که برای عماد صفی‌یاری رخ داد، نیست.
یادتان نرود که این حادثه در ورزشگاه آزادی، یعنی بهترین و استانداردترین ورزشگاه ایران رخ داده؛ وقتی آزادی چنین فاجعه‌ای به بار می‌آورد، آیا تضمینی وجود دارد که در سایر ورزشگاه‌های کشور و درمحروم‌ترین نقاط ایران در تجهیز ورزشگاه‌ها ایمنی دقیق در دستور کار بوده باشد؟ ما که بعید می‌دانیم.