پیر کاردین طراح افسانه‌ای فرانسوی از شاگرد خیاطی وارد دنیای طراحی لباس شد. او اولین پیراهن‌های زنانه آماده پوشیدن فرانسوی را با برچسب اختصاصی خود روانه بازار کرد.
راضیه زرگری- پیر کاردین، طراح مشهور فرانسوی، که پیشگام صدور مجوز برای طراحان لباس بود، در نودوهشت سالگی درگذشت. این طراح فرانسوی اولین نفری بود که وارد بازار مد آسیا شد. میلیاردر نودوهشت ساله در بیمارستانی در حومه پاریس فوت کرده است.
کاردین در سانبیاگو دی کالاتا در ایتالیا زاده شد و در کودکی همراه با خانواده پرجمعیتش به جنوب فرانسه مهاجرت کرد.
او به خاطر وسعت و سبک طراحی‌هایش شناخته شده است. شروع کارش به عنوان شاگرد خیاط در تئاتر بود.
او در اواخر 1940 میلادی در خیاطی کریستین دیور شروع به کار کرد و پس از چند سال خانه مد زد. چندی پیش او در پاریس بوتیک مبلمان ایجاد کرده بود.
طراح فرانسوی لباس زنانه با درج نام خود روی لباس‌های مختلف بلکه عینک آفتابی، چمدان، فرش و لوازم آشپزخانه پیشگام تجارت مجوز طراحی به حساب می‌آمد.
آکادمی هنرهای زیبای فرانسه که کاردین از سال 1992 عضو آن بود، روز سه‌شنبه در توییتی مرگ او را اعلام کرد.
کاردین که در اتاق کار پاریس کریستین دیور، السا اسکیاپارلی و ژان پاکوین آموزش دید، سالن خود را در سال 1950 افتتاح کرد. 9 سال بعد او روال سنتی لباس‌های آن زمان را نقض کرد و یک مجموعه از طرح‌های لباس حاضری در بخش پاریس فروشگاه منتشر کرد.
با این کار او اولین پیراهن‌های زنانه آماده پوشیدن فرانسوی را با برچسب اختصاصی خود روانه بازار کرد.
این اولین سری از نوآوری‌های کاردین بود که استانداردهای جدیدی را برای طراحان مد لوکس تعیین کرد. در اوایل دهه 1960 او اولین طراح لباس زنانه بود که مجموعه‌ای برای مردان راه‌اندازی کرد.
او طراحی برای مردان را با دستمال‌گردن شروع کرد. طرح‌ها با پیراهن و ست کامل لباس مردانه شامل کت‌وشلوار و لوازم جانبی گسترش پیدا کرد.
پبر‌کاردین اولین طراح و مدرس فرانسوی بود که به بازار مد آسیا راه یافت و در ژاپن از سال 1957 و چین در دهه 1970 تجارت کرد.
او اولین نمایش مد لباس فرانسه را در سال 1979 در پکن به صحنه برد.
والری استیل، مورخ مد در موسسه فناوری مد شهر نیویورک، چند سال پیش به تایمز گفت: «کاردین آینده‌نگر بود. امروزه صنعت مد نه تنها برای تولید لباس بلکه به عنوان یک بازار مصرف عمده به آسیا بسیار بستگی دارد.
او مجوز طراحی را اختراع نکرد. کارفرمای سابق او، دیور، در اواخر دهه 1940 وقتی نام خود را روی جوراب‌های زنانه ساخت یک تولیدکننده آمریکایی گذاشت، وارد صحنه طراحی شده بود.
کاردین بوتیک طراحی را نیز اختراع نکرد. یکی دیگر از کارفرمایان سابق او، اسکیاپارلی، بوتیکی در پاریس داشت که در نوع خود جدید بود.
با این حال کاردین بود که این عقاید را به مقیاس جهانی گسترش داد.
ویکتوریا استیل، مورخ مد، در مصاحبه‌ای با تایمز گفت: «او یک طراح بااستعداد و یک تاجر بااستعداد بود. او در طراحی‌های مد و رویکردش در تجارت با شرایط همان زمان سازگار بود که نوع خاصی از زیرکی را نشان داد.»
کاردین در سال 2000 به روزنامه فایننشال تایمزلندن گفت: «تمام پول من برای نمایش‌های مد می‌رفت و برای حمایت از كارمندانم به رویکرد تجاری احتیاج داشتم. به دوستی كه شركت كراوات داشت مراجعه كردم و گفتم که چرا چیزی که تولید می‌کنید را من طراحی نکنم؟»
نام او به‌سرعت شمایلی از اشکال هندسی جسورانه و سرشار از اعتمادبه‌نفس جوانی را تزریق کرد.
او یک پیراهن راسته کوتاه را برای پوشیدن با چکمه‌های بلند طراحی کرد یا یک لباس «حبابی‌شکل» که صرفا با یک بند «کمری» در یک لبه جمع شده بود به آن فرم خاص می‌داد.
کت‌های بدون یقه او برای مردان موجی را در اروپا و ایالات متحده ایجاد کرد که بیتل‌ها از اوایل دهه 1960 شروع به پوشیدن آنها کردند.
در طول یک دهه، سبک غیر متعارف کاردین محدودیت‌هایی را در زمینه مد فرانسه ایجاد کرد؛ صنعتی که هنوز هم عمدتا به وسیله پول محافظه‌کار سنتی پشتیبانی می‌شد.
در حالی که بیشتر طراحان فرانسوی در سطح او فقط از ابریشم و پشم باکیفیت برای طراحی استفاده می‌کردند ، کاردین پارچه‌های مصنوعی را آزمایش کرد.
او به عنوان طراح «عصر فضا» شناخته شد؛ به دلیل لباس هایی در فرم کپسول فضایی و لباس‌های سه‌لایه شبیه بشقاب‌های معلق. حضور ستاره‌های سینما در ردیف اول نمایش‌های مد کاردین در پاریس تصویر برند او را پرزرق‌وبرق‌تر کرد.
مردی پرسروصدا، با نشاط و چشمان تیزبین و تیره کاردین این واقعیت که کار و بازی برای او یکسان است را پنهان نکرد.
او به طور مداوم به مسافرت می‌رفت، هرگز ازدواج نکرد و دوستان کمی داشت. برای چندین سال از اواسط دهه 1950 ثابت‌ترین همراه او آندره اولیور، دستیار برجسته طراحی او بود.
گشت‌زدن روی کره خاکی برای دیدار با افراد مشهور و انداختن نام آنها بر سر زبان، از اصول راهنمای زندگی کاردین بود.
او در سال 1986 به لس‌آنجلستایمز گفت: «من همه ستاره‌ها را می‌شناسم. گریگوری پك، كری گرانت، باربرا استرایسند، لیزا مینلی، مادام گورباچف، مادام ایندیرا گاندی و ملکه ژاپن؛ کسانی هستند که از ملاقات آنها لذت بردم.»
او از دهه 60 و 70 جایگاه خود در رأس دنیای مد را حفظ کرد.
کاردین مدت‌ها پس از اوج شکوفایی تحسین می‌شد. والری استیل در مورد حرفه کاردین گفت: «طول عمر خالص او در زمینه رقابتی قابل توجه و تحسین است.»
او موفقیت خود را مرهون ایده‌های خلاقانه، فعالیت‌های نوآورانه مکرر و سیاست‌های تجاری خود می‌دانست. او در سال 1987 به نیویورک‌تایمز گفت: «من قرض نمی‌کنم. روز به روز و گام به گام برای خودم می‌سازم.»
متن اصلی گزارش در لس‌آنجلستایمز