«مردم کجا هستند؟! چرا هیچکس به من موز نمیدهد؟!»
چگونه کووید-19 فیلهای اسیر آسیا را در بحرانی تازه فرو برد
«مردم کجا هستند؟! چرا هیچکس به من موز نمیدهد؟!» این سوالی است که در روزهای بیفروغ کرونایی فیلهای آسیایی از خود میپرسند! «آنها افسردهاند، احساس بیهودگی دارند و به یکدیگر حمله میکنند!» کرونا ثابت کرد دردی است که فیل را هم از پا درمیآورد! کووید-19 فیلهای اسیر آسیا را در بحرانی تازه فرو برد. حالا صاحبان فیلها در هند و تایلند، محروم از پول گردشگری، در تلاشند فیلهای خود را زنده نگه دارند.
فرشته کیانی، شهروندآنلاین: سال گذشته برای بسیاری سخت بود و فیلهای منطقه حفاظتشده Elefanjoy در جیپور هند هم از این قاعده مستثنی نبودند! همزمان با وقوع همهگیری در ماه مارس، هند مقرراتی سختگیرانه در سراسر کشور اِعمال کرد و دهها فیل منطقه حفاظتشده دیگر نمیتوانستند به پیادهروی روزانه 30 مایلی خود بروند، که برای کشش پاها و کمک به هضم غذایشان حیاتی است.
مشکلات سلامتی شروع شد و با روحیه افسردهای که گریبان بشر و جانوران ساکن این منطقه حفاظتشده را گرفت، به اوج رسید.
فعالان حقوق حیوانات تأکید میکنند آموزش فیلهای اسیر، برای گردشگری، بیرحمانه و نوعی بدرفتاری است. در کشورهایی مانند هند و تایلند، که در آنجا گردشگری فیل صنعتی پردرآمد و پررونق است، غیبت گردشگران آسایش و رفاه حیوانات را با بحران مواجه کرده است.
آنکیت پاریک، که منطقه حفاظتشده Elefanjoy را اداره میکند، گفت: «فیلها احساس استرس و اضطراب انسانها را درک میکردند. بسیاری از آنها افسرده شدند، زیرا دیگر از گردشگرانی که با آنها قدم میزدند، آنها را میشستند، با آنها بازی میکردند و سلفیهای زیبا با آنها میگرفتند و اینگونه سرگرمشان میکردند، خبری نبود. ما خیلی نگران فیلها بودیم.»
اما از آنجا که تکیه پاریک فقط به درآمد و کمکهای مالی حاصل از گردشگران بود، نگرانیهای بیشتری داشت. فیلها روزانه تا 200کیلوگرم غذا میخورند که هزینه آن برای هر حیوان تا 5هزار روپیه (51 پوند) میرسد.
پاریک که از کودکی با فیلها زندگی و کار کرده است، گفت: «ما اصلا نمیخواستیم فیلها رنج بکشند؛ آنها سزاوار عشق و احتراماند، بنابراین برای تأمین هزینههای غذا وام گرفتهایم. اما اگر گردشگران خارجی به زودی برنگردند، برای ما بسیار بد است.»
فعالان حقوق حیوانات مدتها بر این نکته تأکید کردهاند که آموزش فیلهای اسیر، برای گردشگری، بیرحمانه و نوعی بدرفتاری و سوءاستفاده است. در کشورهایی مانند هند و تایلند، که در آنجا گردشگری فیل صنعتی پردرآمد و پررونق است، غیبت گردشگران آسایش و رفاه حیوانات را با بحران مواجه کرده است.
با این حال، فعالان امیدوارند این وقفه سرانجام به استثمار حیوانات از طریق گردشگری پایان دهد.
در سپتامبر 2020، چهار فیل که برای حمل گردشگران تا قلعه آمبر جیپور آموزش دیده بودند، تلف شدند. فدراسیون سازمانهای حمایت از حیوانات هند (FIAPO) دریافت که آنها به دلیل پاندمی، ماهها با غذا و آب محدود محبوس بودهاند که عوارض مرگباری برایشان در پی داشته است.
واردا مهروترا، مدیر اجراییFIAPO، گفت: «سالهاست میخواهیم اثبات کنیم چقدر وضعیت فیلهای اسیر هندی بد است. کووید-19 تمام مشکلاتی را که ما سالهاست مطرح میکنیم، تشدید کرده و اکنون فیلها میمیرند.»
مهروترا گفت یک مسأله مهم این بود که فقط حدود هشت مکان برای نگهداری فیلها در هند وجود داشت و بیشتر آنها هم جایی برای فیلهای از کارافتاده و گرسنه نداشتند.
بسیاری از 1800 فیلی که در هند مالک خصوصی دارند، در آیینهای هندو، معروف به پوجا یا مراسم عروسی وسیلهای برای درآمدزایی هستند که همه آنها به دلیل محدودیتهای همهگیری ممنوع است.
هارشبابو رنگان 37ساله که خانوادهاش در ایالت تامیل نادو هند صاحب دو فیل 40ساله هستند، به ویدیوهایی در شبکههای اجتماعی و یک صفحه سرمایهگذاری جمعی متوسل شده تا هم برای فیلهایش و هم برای دیگران که با این مشکل مواجهاند، پول جمع کند.
در تایلند، از 2هزار فیل در کمپهای گردشگری نگهداری میشده و اکنون این حیواناتِ اسیر رها میشوند! با وجود اینکه دولت اوایل سال کمکهای ضروری از جمله علف و یونجه ارایه کرد، برخی از کمپها چارهای جز تعطیلی نداشتند.
پیامد این وضعیت، مهاجرت فیلها در سراسر تایلند بود. حدود یکهزار فیل روزها راهپیمایی کردند تا به روستاهای صاحبانشان که غالبا محل تولد آنها بود، برسند؛ مکانهایی که دههها از آن دور بودند.
در ماه مارس، فردی با سه فیل ماده به پارک طبیعت فیلها متعلق به خانم سانگدون چایلرت در چیانگ مای، شهری در تایلند آمد. صاحب فیلها از مسئولان این منطقه حفاظتشده درخواست کرد زمانی کوتاه در آنجا استراحت کند. صبح نشده، او رفته بود! بدون فیلها! بعدا در توضیح این کارش گفت منابع کافی برای مراقبت از حیوانات ندارد، به همین سادگی!
سانگدون گفت: «مثل اینکه مردم سگی را به کلینیک بیاورند و بعد آن را به مسئولان آنجا بسپارند! فکر کردم این اتفاق فقط برای سگ یا گربه میافتد؛ اکنون آنان فیلها را نزد ما رها میکنند.» مرکز او 97 فیل دارد، عمدتا پیر و بازنشسته؛ حیواناتی که از سواریدادن و پیادهروی نجات یافتهاند!
به گفته سانگدون، این بحران باعث شده قیمت فیلها در تایلند کمتر از نصف شود. او نگران بود خانوادههایی که چندین نسل مراقب فیلها بودهاند، دیگر از آنها نگهداری نکنند و اینکه ارزان به شرکتهای بزرگ فروخته شوند.
فیلهایی که در کمپهای تایلند باقی ماندهاند، زندگی را چون اسیری در غل و زنجیر میگذرانند. سانگدون گفت: «آنها افسردهاند، بسیار ناامیدند، احساس بیهودگی دارند و به یکدیگر حمله میکنند!»
بعضی از کمپها تعداد پیلبانان را کاهش دادهاند، بنابراین مراقبت از فیلها هم کاهش یافته است.
تیراپات ترانگپراکانا، رئیس اتحادیه فیلهای تایلند، گفت درخواستکنندگان کمک دامپزشکی از ماه مارس افزایش یافتهاند.
پاتیتا تراوت، رئیس منطقه حفاظتشده Elephant Jungle که در سراسر تایلند شعبه دارد، گفت که او توانسته است از پسِ نگهداری حیوانات برآید، اما فیلها غیبت گردشگرانی را که به آنها موز و آناناس میدادند، حس میکنند! او افزود: «فیلها در آغاز گیج بودند؛ مردم کجا هستند؟! چرا هیچکس به من موز نمیدهد؟!»
با همه اینها، برای صدها فیل که با نگاهبانان خود به خانه بازگشتهاند، بیماری همهگیر کرونا ممکن است فرصتی برای جستوخیز در جنگلها و رودخانههای محل تولدشان فراهم کرده باشد.
اکنون بسیاری از مردم امیدوارند که حتی با بازگشت گردشگران، این فیلها برای همیشه در زیستگاه طبیعی خود ساکن شوند.
منبع: گاردین
اینجا کلیک کنید.