نجاتگران روستای لک‌لک‌ها
چطور اهالی روستای ینگیجه در مریوان به کمک مردم محلی و کوهنوردان گمشده آمده‌اند؟
خانه هلال روستای ینگیجه، یکی از خانه‌های هلال‌احمر فعال روستایی است. از وقتی چراغ این خانه هلال در روستای ینگیجه روشن شده است، اهالی از پیر و جوان گرفته تا کودک و سالمند، هلال‌احمری شده‌اند و خیال‌شان راحت است که هنگام بروز هر حادثه‌ای قبل از اعزام نیروهای امدادی و اورژانس می‌توانند یاریگر هم باشند. برکت فعالیت خانه هلال در روستای ینگیجه به‌عنوان روستایی زیبا و گردشگری علاوه بر مردم روستا شامل حال گردشگران و کوهنوردان بومی و غیربومی منطقه هم می‌شود. در گفت‌وگو با اهالی روستا و مسئولان جمعیت هلال‌احمر گوشه‌ای از این فعالیت‌ها را روایت کرده‌ایم.
در نزدیکی‌های مرز باشماق (مرز ایران و عراق) روستایی واقع شده به نام روستای ینگیجه. البته این روستا را بیشتر به نام روستای لک‌لک‌ها می‌شناسند و به همین علت همواره گردشگران زیادی برای دیدن لک‌لک‌ها به ینگیجه سفر می‌کنند. در بین روستاهای شهرستان مریوان، ینگیجه، آخرین روستای بخش خاومیرآباد است که اتفاقا جاده گردشگری دریاچه زریوار هم از آن می‌گذرد. تمامی جاذبه‌های گرشگری طبیعی منطقه باعث شده تا همواره این منطقه پذیرای گردشگران بسیاری باشد که به دلایل مختلفی در کوه، دریاچه یا جنگل‌های اطرافش زمینگیر و نیازمند امدادرسانی می‌شوند.
فریادرس گمشده‌ها
مسئول خانه هلال ینگیجه از جوان‌های همین روستاست. سعدی امانی، جوان 29ساله‌ای که سکان هدایت دهیاری روستا را عهده‌دار است، به همراه هم‌روستایی‌هایش بستر راه‌اندازی خانه هلال را فراهم کرده است: «برای راه‌اندازی خانه هلال، بخشی از هزینه‌ها را اهالی متقبل شدند و بخشی را بخشداری. از امکانات دهیاری برای راه‌اندازی این خانه استفاده کردیم و جمعیت هلال‌احمر مریوان هم آن را تجهیز کرد. با راه‌اندازی این خانه خوشبختانه مردم روستا استقبال خوبی کردند و با شرکت در دوره‌های آموزشی کمک‌های اولیه، فوت و فن امدادگری را آموخته‌اند.»
در کنار تمام اهالی روستا که آموزش کمک‌های اولیه را فرا گرفته‌اند، 15نفر از آمادگی لازم در برابر مخاطرات برخوردارند: «روستای ما در منطقه‌ای کوهستانی و جنگلی قرار گرفته و همواره شاهد گم‌شدن تعداد زیادی از کوهنوردان و طبیعت‌گردان در آن هستیم. در این مواقع فقط بومی‌های منطقه می‌توانند به فریاد گمشده‌ها برسند، چون نیروهای امدادی دیگر هم به منطقه آشنا نیستند.»
توزیع بسته‌های معیشتی بین نیازمندان
از وقتی خانه هلال در روستای ینگیجه راه‌اندازی شده است، گستره کمک‌ها به مردم در روستا هم بیشتر شده است: «در دوره کرونا که نیاز بود وسایل و امکانات بهداشتی در اختیار مردم قرار بگیرد، کار توزیع این امکانات را با کمک امدادگران روستایی انجام دادیم. علاوه بر این، با توزیع بسته‌های معیشتی بین نیازمندان روستا به جبران گوشه‌ای از خسارت‌های کرونا در چنین خانواده‌هایی پرداختیم.»
در روستای ینگیجه امدادگران علاوه بر امدادرسانی به انسان‌ها، از تیمار حیوانات آسیب‌دیده هم غافل نیستند: «منطقه جنگلی و کوهستانی یگینجه پذیرای گونه‌های جانوری بسیاری است که گاه زخمی می‌شوند و نیاز به رسیدگی دارند. نیروهای امدادی ما که آموزش پانسمان و… را دیده‌اند، در این مواقع به یاری حیوانات هم می‌روند.»
کمک به قربانیان مین
به گفته محمد شادمان اسدی، معاون هلال‌احمر مریوان، محدوده روستای یگینجه در کنار تمام این زیبایی‌ها در دل خاک حاصلخیزش، مین‌های به‌جا مانده از دوران جنگ تحمیلی را دارد. مین‌هایی که در طول هر‌سال قربانیان زیادی را از بین گردشگران، کولبران و قاچاقچیان کالا می‌گیرد: «مردم این منطقه اکثرا کولبر هستند و عده‌ای به کشاورزی مشغولند. بارش‌های فصلی گاه موجب جابه‌جایی مین‌ها زیر خاک می‌شوند و هنگام تردد کولبران، کوهنوردان و طبیعت‌گردان حادثه‌های دلخراشی را رقم می‌زنند. تکرار این حوادث و ضرورت امدادرسانی سریع به این حادثه‌دیدگان تأسیس خانه‌های هلال در روستا را واجب کرده بود.»
نجات گمشده‌ها
درست پشت روستای یگینجه کوه بلندی است به نام «میراجی». این کوه در فصل بهار پوشیده از گیاهان دارویی شده و جمعیت زیادی از طرفداران گیاهان دارویی را به منطقه می‌کشاند اما گاه ناآشنایی به مسیر باعث گم‌شدن کوهنوردان می‌شود. اسدی قصه گمشده‌های این کوه در بهار گذشته را برایمان روایت می‌کند: «ارتفاع این کوه 1920 متر است. سال گذشته گروهی از طبیعت‌گردان راهی این کوه شده بودند و به علت ارتفاع بلند کوه، یک‌نفر از آنها که بیماری قلبی هم داشت، زمینگیر شده بود. گرچه این موضوع به اورژانس گزارش شده بود اما خودروهای اورژانس امکان حضور در منطقه را نداشتند و ما همراه با خودروهای کمک‌دار به منطقه اعزام شدیم. اطلاعی از نقطه دقیق حضورشان نداشتیم، به همین علت سریعا با خانه هلال روستا تماس گفتیم و با راهنمایی یکی از امدادگران روستا خود را به کوهنوردان رساندیم و موفق شدیم به موقع این بیمار را به بیمارستان منتقل کنیم. در واقع اگر کمک اهالی روستا و اعضای خانه هلال نبود، محال بود با سرعت این مأموریت انجام شود.»
اکنون 62 خانه هلال در این استان راه‌اندازی شده است که این تعداد تا پایان سال‌جاری به 100 خانه می‌رسد. عمده این خانه‌ها در دهیاری‌ها، مساجد و خانه‌های بهداشت فعال شده‌اند.
کمک به مهار آتش
مشارکت خانه‌های هلال منطقه در خاموش‌کردن آتش جنگل‌های زاگرس و کمک به جلوگیری از پیشرفت زبانه‌های آتش در این منطقه، یکی دیگر از اتفاقات خوبی است که زیر سایه فعالیت خانه‌های هلال صورت می‌گیرد: «خاک این منطقه یکی از خاک‌های حاصلخیز برای کشت انگور و… است. به همین علت گاهی اهالی با آتش‌زدن جنگل‌های بلوط قصد تبدیل این اراضی به اراضی کشاورزی را دارند. گاهی هم به علت گرمای هوا آتش به جان جنگل‌ها می‌افتد. با راه‌اندازی خانه‌های هلال و تجهیز آنها به کپسول‌های آتش‌نشانی و کیف کمک‌های اولیه برای کمک به مصدومان احتمالی، سرعت خاموش‌کردن حریق بیشتر شده است.»
62 خانه هلال در کردستان
از 8 خانه هلال راه‌اندازی‌شده در مریوان 3 خانه فعال و 5 خانه نیمه فعال است و به گفته معاون جمعیت هلال‌احمر، مریوان تا پایان سال‌جاری 4 خانه هلال دیگر به این مجموعه افزوده می‌شود.
به گفته جبار رحمانی، معاون امور داوطلبان جمعیت هلال‌احمر استان کردستان تاکنون 62 خانه هلال در این استان راه‌اندازی شده است که این تعداد تا پایان سال‌جاری به 100 خانه می‌رسد. عمده این خانه‌ها در دهیاری‌ها، مساجد و خانه‌های بهداشت فعال شده‌اند.
اسم روستا ینگیجه صحیح است نه یگینجه لطفا اصلاح نمایید