کِی در امان خواهیم بود؟

حکایت تقلا برای پاسخ‌دهی به یکی از رویدادهای تلخی که دیگر در افغانستان عادی شده‌ است

شادمانی احمدلله و دوستانش دوام زیادی نداشت؛ هنگامی که انفجار یک بمب ماشین آنها را منهدم کرد و منجر به کشته‌شدن یکی از دوستان او و جراحت دیگران شد، به سرعت به یک شب تلخ تبدیل شد.

آن‌شب قرار بود شب جشن و پایکوبی و آوازخوانی و غذای دلچسب برای احمدالله، کشاورز جوان و سخت­کوش و چهارنفر از دوستانش باشد؛ وقتی که رهسپار جشن عروسی در روستای­شان در منطقه زرای در ولایت قندهار بودند.

این شادمانی اما، هنگامی که انفجار یک بمب ماشین آنها را منهدم کرد و منجر به کشته‌شدن یکی از دوستان او و جراحت دیگران شد، به سرعت به یک شب تلخ تبدیل شد.

آن صحنه هنوز به شکل مبهم در حافظه احمدالله مانده، در حالی که درد جسمی و روحی ناشی از آن شدید است.

زین‌الدین 11 ساله که در یک انفجار مین در هلمند زخمی شده است، در بیمارستان میرویس تحت درمان است./ کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

این جوان 23ساله که پس از یک جراحی بطنی در تخت بیمارستان منطقه‌ای میرویس قندهار دراز کشیده است، به زحمت می‌گوید: «ما کی در امان خواهیم بود؟ این خشونت‌ها کی به پایان خواهند رسید؟» نگرانی‌های او را، زین‌الدین 11ساله که روی تختی در کنار احمدالله دراز کشیده و در وضعیت احیا از جراحات ایجادشده ناشی از انفجار مین در منطقه موسی قلعه هلمند است، نیز دارد.

یکی از برادران زین‌‌الدین در این انفجار مین کشته­ شد و برادر دیگرش دچار قطع عضو.

جای دیگری برای درمان دردهایمان نداریم

همه تخت­‌های بیمارستان پر است و حتی راهروها مملو از بیمار است. مانند احمدالله و زین‌‌الدین، بسیاری از این بیماران خودشان را به دلیل جراحات ناشی از انفجار مین یا حملات هوایی به بیمارستان رسانده‌­اند.

محمد نسیم، پدر احمدالله، می­‌گوید که اخیرا حملات افزایش یافته و غیرنظامیان دوباره میان طرف‌­های در حال جنگ گیر افتاده‌­اند.

او می­‌گوید: «در طول 10سال گذشته اوضاع آرام بود؛ اما بمباران و انفجار دوباره عادی شده است. ما جای دیگری نداریم که برای درمان به آنجا برویم. حتی با وجود مسافتی که دوساعت با ماشین طول کشید، پسر من به اینجا آورده شد تا بتواند درمان مورد نیازش را دریافت کند.»

او ادامه می‌دهد: «خوشبختانه جاده­‌ها از روستای ما به سمت شهر خوب ساخته شده، در غیر این صورت این سفر بسیار طولانی­‌تر می­‌شد و نمی‌­دانیم چه اتفاقی ممکن بود بیفتد.»

محمد نسیم که یک خانواده بزرگ 22نفره دارد، از حمله‌­ای که می‌­توانست جان احمدالله را نیز بگیرد، هراسان بود.

محمد نسیم می‌گوید: «او یک بچه نوزاد دارد.»

دکتر قدت­الله حکیمی، رئیس بخش جراحی بیمارستان می­‌گوید: «درحالی که جهان در حال مبارزه با همه­‌گیری کووید-19 است، کارکنان بیمارستان میرویس به‌شدت مشغول مداوای زخمیان جنگی هستند.»

دکتر قدرت‌الله حکیمی احمدالله را که پس از جراحت در بمباران تحت عمل قرار گرفته است معاینه می‌کند./ کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

او می‌­گوید: «ما به‌طور متوسط 10 عمل در روز انجام می‌­دهیم و اغلب آنها برای درمان جراحات ایجادشده توسط مخاصمه درحال وقوع است. موارد تصادفی نیز رایج هستند.»

حکیمی که اکنون 11سال است در بیمارستان میرویس کار می‌­کند، در این‌باره می‌­گوید که چطور سال­‌ها جنگ، سیستم مراقبت درمانی این کشور را تضعیف کرده است: «به دلیل کمبود امکانات مراقبت درمانی در قسمت جنوبی کشور، بیماران از تمامی منطقه از جمله روستاهای دورافتاده بسیار در ولایت­‌های مجاور، نزد ما آورده می­‌شوند.»

زنان و کودکان بیشترین تعداد مجروحان انفجارها در افغانستان را تشکیل می­‌دهند

او می‌­گوید اما به دلیل مسافت، حمل‌ونقل ضعیف و وضعیت بد شبکه­‌های جاده‌­ای، تقریبا بیش از 50درصد بیماران قادر نیستند به موقع به ما برسند و به دلیل خونریزی زیاد فوت می­‌کنند یا شرایط‌­شان بسیار وخیم‌ تر از زمانی می­‌شود که کمک به موقع و مناسب دریافت می­‌کردند.

به گفته این پزشک، زنان و کودکان بیشترین تعداد بیماران را تشکیل می‌­دهند.

شرایط چه زمانی تغییر می‌کند

دکتر حکیمی، تنها پزشکی که در بیمارستان جراحی­‌های پلاستیک انجام می‎­دهد نی،ز بیان می‌­کند که به دلیل اینکه میز جراحی یا امکانات جراحی پلاستیک به اندازه کافی وجود ندارد، باید بیماران را منتظر نگه داشت.

پزشکان در حال عمل در بیمارستان میرویس. / کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

او می­‌گوید: «بیمارانی که دچار تغییر شکل فیزیکی شده‌­اند یا آنهایی که برای جراحات­‌شان جراحی عمومی روی آنها انجام شده، به جراحی پلاستیک نیاز پیدا می‌­کنند. ما دو روز در هفته را برای این کار اختصاص داده‌­ایم اما این زمان برای رسیدگی به تمامی این موارد مراجعه کافی نیست.»

با از یک تخت به تختی دیگر شتابان رفتن کارکنان مراقبت درمانی در بخش­‌های پر ازدحام بیمارستان میرویس، سوال احمدالله همچنان در فضا سنگینی می­‌کند، «چه زمانی شرایط تغییر خواهد کرد؟»

گزارش اصلی در ICRC

ممکن است به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید
ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از اینکه دیدگاه خود رو با ما در میان گذاشتید، خرسندیم.