سرزمین‌هایی که از غم کووید-19 آزادند!
تعدادی از کشورها روزگار را بی‌ویروس کرونا می‌گذرانند، اما زندگی در آنها کاملا هم بی‌تغییر نمانده است
«شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل/ کجا دانند حال ما، سبکباران ساحل‌ها» حالا حکایت جهان ما و کروناست. سرزمین‌هایی وجود دارند که ویروس جهانگیر نتوانسته مردمانش را خانه‌نشین کند، ماسک بر صورت‌شان بنشاند و اقیانوس آرامش‌شان را متلاطم کند. هر چند ساکنان اقیانوس آرام از پیامدهای آن کاملا هم بی‌نصیب نمانده‌اند.
فرشته کیانی- شهروندآنلاین: با وجود همه قدرت بیماری‌زایی‌اش، با سرعت نفسگیرش که به نظر می‌رسید در همه جای کره زمین رخ نموده است، هنوز مکان‌هایی روی کره خاکی وجود دارد که پای کووید-19 به آنجا نرسیده است و شاید هرگز هم نرسد.
سرزمین‌هایی بی‌ماسک صورت یا تماس آرنج‌ها، بی‌کدهای QR، بی‌محدودیت، بی‌قرنطینه و بی‌فاصله اجتماعی! (کد QR روشی است برای کدگذاری مطالب مختلفی مانند نام، ایمیل، آدرس سایت، کد محصول، توضیحات و… که حاصل آن یک تصویر است. این تصویر با استفاده از بیشتر گوشی‌های دوربین‌دار قابل فهم است و همین باعث شده شرکت‌ها و افراد بسیاری از این کد روی محصولات و کارت‌های ویزیت استفاده کنند.)
تعداد انگشت‌شماری از کشورها در سراسر جهان وجود دارند -بسیاری از آنها جزیره یا در دوردست هستند- که در فرار از بیماری همه‌گیر کامیاب بوده‌اند.
کووید-19 با همه قدرتش نتوانسته آرامش اقیانوس آرام را بر هم بزند تا بیشتر کشورهایی که از غم ویروس فارغند، اینجا روزگار آرامی داشته باشند. در جزایر کوک، ویروس کرونا شبحی است که هرگز از سایه خارج نشده است. (مجموعه جزایر کوک کشوری جزیره‌ای و خودمختار واقع در اقیانوس آرام جنوبی است. با وجود استقلال اما هنوز در دفاع و سیاست‌های خارجی تحت کنترل نیوزیلند است. کشور کوک مجموعه‌ای از ۱۵ جزیره است که مساحت تمام آنها به ۲۴۰ کیلومتر مربع می‌رسد. با اینکه اهالی کوک همگی شهروندان نیوزیلند هستند، ملیتی جدا از دیگر مردمان نیوزیلند به آنها داده می‌شود.)
در ماه‌‌های ابتدایی شیوع کرونا، مدارس در راروتونگا، پُرجمعیت‌ترین جزیره، تعطیل و رعایت فاصله اجتماعی در مکان‌های عمومی توصیه و تشویق شد.
چند هفته با آرامش گذشت و اینها سختگیرانه‌ترین اقداماتی بود که تجربه زندگی با این ویروس را برای اهالی کوک رقم زد!
اما در کشوری که فقط 22 پزشک و دو دستگاه تنفس مصنوعی برای جمعیت 17 هزار و 500 نفری دارد، بسیاری از مردم با ترس شیوع ویروس زندگی کردهاند.
گردشگری بیش از دوسوم تولید ناخالص داخلی جزایر کوک را در برمی‌گیرد، بنابراین هنگامی که دولت در اواسط ماه مارس مرزها را به روی مسافران بین‌المللی بست، تأثیر آن سریع و چشمگیر بود.
مارک براون، نخست‌وزیر، گفت: «لحظه‌ای که مرزهای خود را بستیم، جیب مردم ما خالی شد.»
از آن زمان، اقتصاد با بسته امداد دولت سر پا نگه داشته شده که کارگران را در مشاغل و بخشی از فعالیت‌های تجاری در غیاب دلارهای حیاتی گردشگری حفظ کرده است.
در جزایر کوک ویروس کرونا شبحی است که هرگز از سایه خارج نشده است. در ماه‌‌های ابتدایی شیوع کرونا، مدارس در راروتونگا، پُرجمعیت‌ترین جزیره، تعطیل و رعایت فاصله اجتماعی در مکان‌های عمومی تشویق شد. اینها سختگیرانه‌ترین اقداماتی بود که تجربه زندگی با این ویروس را برای اهالی کوک رقم زد!
براون معتقد است با وجود یا به دلیل این سختی و تنگنا، روحیه قوی‌تری در جامعه به وجود آمده است. او گفت: «مردم از یکدیگر مراقبت می‌کنند، مواظب همسایه‌ها و خویشاوندان خود هستند و در غذایی که به دست آورده‌اند با دیگران شریک می‌شوند.»
در سرتاسر اقیانوس آرام دور ماندن از ویروس نیازمند بستن قاطعانه مرزهاست.
تونگا (تنها کشور پادشاهی در اقیانوس آرام) تقریبا تمام سفرها به داخل و خارج پادشاهی را متوقف و از ورود ویروس جلوگیری کرده است؛ کیریباتی، نیووی و تووالو (کشورهای جزیره‌ای در اقیانوس آرام) و نائورو (کشور جزیره‌ای کوچک در میکرونزی، شمال شرقی استرالیا) نیز چنین کردهاند.
گاهی قرنطینه اجباری به دوری از ویروس کمک می‌کند؛ مثلا روی زمین دو مکان وجود دارد که با یکدیگر ارتباط هوایی ندارند (توکلائو، کشوری کوچک در جنوب اقیانوس آرام که نیوزیلند آن را اداره می‌کند و جزیره پیت کرن، جزو قلمرو بریتانیا) و از غم کووید-19 هم آزادند!
جزایر پولینزی فرانسه در جولای مرزها و بند قرنطینه را گشود تا اقتصاد وابسته به جهانگردی راکد را دوباره زنده کند. در آن مرحله، این قلمرو فرانسه فقط 62 مورد تأییدشده ابتلا به کرونا داشت که اکنون به بیش از 15 هزار مورد تأییدشده ابتلا و 91 مورد مرگ رسیده است.
اما تعطیلی و قرنطینه پیامدهای خودش را داشته و اقتصادهای شکننده را در سراسر اقیانوس آرام ویران کرده است؛ به‌ویژه آنهایی که به گردشگری وابسته‌اند.
اقتصاد فیجی در سال 2020 بیش از 20درصد اُفت داشته است و هزاران نفر در آنجا مشاغل بخش‌های گردشگری را رها کردهاند تا به کشاورزی در سرزمین‌های اجدادی برگردند.
بر اساس بررسی بانک جهانی، در سراسر پاپوآ گینه نو بیش از نیمی از خانوارها (52درصد) به دلیل مسائل اقتصادی فرزندان خود را از مدرسه فراخوانده‌اند.
در جزایر سلیمان، که فقط 17 مورد ابتلا داشته است، 57درصد از کل خانواده‌های بررسی‌شده، به دلیل کاهش درآمد، غذای کمتری می‌خورند.
در کورور، بزرگ‌ترین شهر جمهوری پالائو در اقیانوس آرام، دورماندن از کووید-19 پس از یک سال ترکیبی از شانس است که با تصمیم اولیه بستن مرزها تقویت شده است. این کشور حتی 2 هزار و 800 دوز واکسن مادرنا از ایالات متحده دریافت کرده است و امیدوار است تا نیمه امسال کل جمعیت خود را واکسینه کند.
سمدیو دچرونگ، کارمند دولت، به گاردین گفت: «این باعث شده قدر فعالیت‌های عادی را بدانم ازجمله جمع‌های خانوادگی یا رویدادهای اجتماعی مانند جشن‌های فارغ‌التحصیلی.»
دچرونگ گفت نزدیکانی دارد که در ایالات متحده زندگی می‌کنند و برخی از آنان کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در خط مقدم بخش‌های اورژانس آمریکا هستند.
او گفت: «تصویر واضحی از وضعیتی که آنان ماه‌هاست با آن روبه‌رو هستند، دارم. در اینجا همیشه ترس وجود دارد که ممکن است یک مورد ابتلا داشته باشیم.»
اما منزوی‌بودن در طول مدت همه‌گیری، امید دچرونگ را برای گذراندن تعطیلات بیرون از جزیره لرزان کرده است.
او گفت: «زندگی در جزیره‌ای زیبا مزایای بسیاری دارد، اما قطعا خوب است که هر چند وقت یک‌بار کمی از آنجا دور شوید. این انزوا مجبورم کرده است مکان‌هایی را که مدت‌هاست فراموش کرده‌ام یا فرصت دیدن آنها را در جزیره نداشته‌ام دوباره ببینم. حفظ چشم‌انداز مثبت مرا از دوران قرنطینه و انزوا عبور خواهد داد. امیدوارم اعضای خانواده که می‌خواهند به خانه بیایند خیلی زود بتوانند این کار را انجام دهند.»
منبع: گاردین
اینجا کلیک کنید.