10 سال پیش ما فلسطینی‌ها به تغییر خوشبین بودیم. فکر می‌کردیم جهان به تدریج به موقعیت ما آگاه شده و عدالت و آزادی سهم ما خواهد شد.
اما خیلی چیزها تغییر کرده و امروزه به شکل محسوسی شاهد بالا رفتن جایگاه سیاسی و دیپلماتیک اسراییل در جهان، عادی‌سازی اشغال سرزمین‌هایمان، خصوصا با صادرات از سرزمین‌های اشغالی به امارات متحده عربی تحت عنوان «ساخت اسراییل»، و بی‌تفاوتی جامعه جهانی نسبت به وضعیت موجود هستیم. امضای قرارداد با تعدادی از کشورهای عرب و واکسیناسیون شهروندانش در برابر کرونا، تبدیل به تبلیغ رسانه‌ای برای اسراییل شده است و با وجود ادامه جنایاتش در فلسطین و نقض قوانین بین‌المللی نه تنها از طرف جامعه جهانی طرد و تحریم نشده بلکه روابط سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک آن با جهان مستحکم‌تر شده است.
در همین حال وضعیت ما رو به وخامت گذاشته است. با گسترش دیوار حائل اسراییل در کرانه غربی و ساخت‌وسازهای غیرقانونی و راندن هرچه بیشتر فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان، ساخت پل‌های میانبر برای شهرک‌نشینان و فرستادن نیروهای امنیتی‌اش به مراکز فلسطینی‌نشین نظیر رام‌الله، اسراییل قصد دارد «اشغال موقتی‌اش» را به واقعیتی جهنمی تبدیل کند و همه اینها در قلب پاندمی کرونا اتفاق می‌افتد.
اسراییل با واکسینه کردن اکثر جمعیتش مورد تحسین جهان قرار گرفت، اما کسی از وجه تاریک این موفقیت حرف نمی‌زند؛ اینکه میلیون‌ها فلسطینی تحت اشغال اسراییل واکسینه نشده‌اند و اسراییل هم برنامه‌ای برای واکسینه کردن آنها ندارد. اسراییل به اخذ سیاست تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه در زمینه واکسیناسیون کووید-19، در تضاد با قوانین بین‌المللی که اسراییل را ملزم به فراهم آوردن امکانات پزشکی برای فلسطینیان می‌داند، متهم است، اما جامعه جهانی و حتی شهروندان اسراییل که فلسطینیان را همسایه‌ای مزاحم می‌دانند نه مردمی تحت اشغال، فشاری بر دولت اسراییل برای واکسینه کردن فلسطینی‌ها وارد نمی‌کنند.
و امروز ما فلسطینی‌ها مجبور به سکوت شده‌ایم، خاموش شده‌ایم؛ بدون هیچ امیدی برای آینده.
منبع: الجزیره