تولد پژمان، تولد یک ستاره!

پولاد امین، شهروند آنلاین: چند سال پیش، زمانی که نام پژمان جمشیدی برای اولین‌بار به عنوان نامزد بخش بهترین بازیگر مکمل مرد برای نقش‌آفرینی در فیلم سینمایی «سوء تفاهم» مطرح شد، بسیاری از اهالی سینما و رسانه به این قضیه اعتراض کردند -و بسیاری نیز به این انتخاب خندیدند. واکنشی نه چندان انسانی نسبت به بازیگری که اگر چه از دنیای فوتبال پای به دنیای سینما گذاشته بود، اما در همان اولین تلاش‌هایش در دنیای سینما -و البته تلویزیون- نشان داده بود برای ماندن پای به این دنیا گذاشته، نه برای اینکه بیاید و سلامی بدهد و برود.

مسیر سه ساله یک بازیگر

حالا سه سال از آن روز تلخ گذشته. پژمان که آن روز کارنامه‌ای شامل سریال «پژمان» و فیلم‌هایی ازقبیل «آتش‌بس 2»، «خوب بد جلف»، «تگزاس»، «سوء تفاهم»، و «لونه زنبور» را داشت، حالا در این سه سال با حضور در شماری از بهترین آثار سال‌های اخیر پخته‌تر و قوی‌تر شده است. او در سه سال اخیر در فیلم‌هایی چون «ما همه با هم هستیم»، «هزارتو»، «ایده اصلی»، «جهان با من برقص»، «خوب بد جلف 2»، «دوزیست»، «کوسه»، «مجوز خروج» و البته سریال‌های «زیر خاکی» و «دیوار به دیوار» را بازی کرده -و در جشنواره امسال نیز با فیلم‌های «شیشلیک» و «خط فرضی» حضوری پررنگ دارد. اینها همه یعنی که پژمان جمشیدی امسال با پژمان جمشیدی سه سال پیش تفاوت‌های بسیاری دارد. او امسال بازیگر تثبیت‌شده‌ای است که در هر دو فیلمی که امسال در جشنواره دارد، یکی از برگ برنده‌های فیلم است. آن هم در دو فیلم متفاوت -در فیلم کمدی شیشلیک و البته فیلم تلخ اجتماعی خط فرضی.

تولد یک بازیگر

اما در نشست رسانه‌ای فیلم «خط فرضی» پژمان جمشیدی درست مانند همان سه سال پیش (که حتی آن زمان نیز چنان برخوردی با بازیگری که سریال «پژمان» و فیلم «خوب بد جلف» را در کارنامه داشت، غیرمنصفانه بود) با بی‌انصافی مواجه شد و خبرنگاری او را متهم کرد که «تلاش می‌کند به هر قیمتی دیده شود». دیروز اما اهالی رسانه یکپارچه پشت پژمان ایستادند و از او حمایت کردند تا مشخص شود مسیر سه ساله پژمان باور شده و حالا او را به عنوان بازیگری می‌شناسیم که حضوری تثبیت‌شده و امن در سینما دارد. اتفاقی که بی‌تردید برای پژمان باید اهمیت زیادی داشته باشد. اینکه بازیگری که درست یا غلط، بیشتر به عنوان فوتبالیست سابق مطرح می‌شد تا بازیگر، در مواجهه‌اش با یک خبرنگار از سوی اهالی رسانه مورد حمایت قرار گیرد، به این معناست که جامعه رسانه‌ای کشور احترام زیادی برای او و مسیری که پیموده است، قائلند.

این زندگی بی‌ارزش!

پژمان جمشیدی اما ترجیح داد پاسخ آن خبرنگار را ندهد. او گفت: «اگر کسی من را نشناسند فکر می‌کند زندگی برای من خیلی ارزشمند است، نه دیده‌شدن و نه زندگی برای من این‌ همه ارزشمند نیست که هر کاری برای آن کنم من تا حالا نقد شخصی درباره خودم در طول سال‌هایی که در جشنواره بودم ندیدم. سه روز پیش سر صحنه به من گفتند نقد خوبی درباره حضور تو در «شیشلیک» نوشته شده. به محض اینکه آن نقد را خواندم خبر بعدی همان صفحه خبر فوت علی انصاریان بود. این موضوع تلنگری به من زد پس زندگی آن قدر برای من ارزشمند نیست که برای دیده‌شدن هر کاری کنم. من فقط خودم را سرگرم می‌کنم.»

کمدی یا جدی؟

جمشیدی که امسال یک فیلم کمدی و یک فیلم تلخ اجتماعی در جشنواره دارد، درباره اینکه به چه نوعی علاقه دارد، می‌گوید: «من با نقش کمدی وارد این عرصه شدم. به همین دلیل سخت است که به‌ عنوان بازیگر کمدی وارد سینما شوی و در ادامه نقش‌های جدی بازی کنی به همین علت خیلی وقت‌ها مجبور شدم. نقش‌های کوتاه اینچنینی را بپذیرم تا من را باور کنند، درنهایت فیلمنامه‌ای را که دوست داشته باشم با بررسی جوانب انتخاب می‌کنم تفاوتی برای نقش کمدی و جدی قائل نیستم.»