شهرام شهیدی
سنگ اول
وزیر خارجه پرو به خاطر زدن واکسن کرونا خارج از نوبت استعفا کرد.
این جمله طنز نیست و خیلی جدی و واقعی منتشر شده، اما با وجود این یکی از کمدی‌ترین جمله‌هایی است که همه ما شنیده‌ایم. مطمئنم شما هم مثل من خنده‌تان گرفته که چطور یک مقام مسئول این‌قدر زود تسلیم می‌شود و این‌قدر نسبت به خدمت بی‌میل است.
من نمی‌دانم مگر به این فرنگی‌ها تکلیف نمی‌شود که باید تا جان در بدن دارند به میز مدیریت‌شان بچسبند؟ مگر نمی‌دانند یکی از اصولی‌ترین ارکان مدیریت موفق در کشور ما مدیریت کنه است؟ یعنی مدیری که چسبید به میز مدیریت، دیگر با اره هم نباید از آن جدا شود.
بعدش استعفا هم شد کار؟ آن هم استعفا از امر مطلوب خدمت؟ و استعفا نه به خاطر یک خطای بزرگ که به دلیل یک موضوع پیش پا افتاده و طبیعی؟ در ایران ما که حداقل 60میلیون نفر کارهایشان را تا جایی که ممکن است خارج از نوبت انجام می‌دهند.
سنگ دوم
بین این همه خبر جورواجور، خبر خاصی منتشر شد که نشان می‌داد کسانی که ترک تحصیل می‌کنند، درواقع خودشان را از ابتلا به بیماری روانی دور نگه داشته‌اند و بی‌خیال درس و مشق‌شدن، خیلی هم خوب است. خبر این بود: «جمعی از پژوهشگران اعلام کرده‌اند بیشترین اختلالات روانی در سن مدرسه اتفاق می‌افتد»، درواقع کسی که مدرسه نرود، خودش را از ابتلا به اختلالات روانی دور نگه داشته. آدم اطراف خودش را هم که نگاه می‌کند می‌بیند در جامعه وضع کسانی که درس خوانده‌اند، اصلا قابل مقایسه با بی‌سوادها نیست. حالا پاسخ دادن به موضوع انشای نوستالژیک «علم بهتر است یا ثروت؟» خیلی ساده‌تر خواهد بود.
سنگ سوم
گویا واقعا به مرحله سخت بزک نمیر بهار میاد رسیده‌ایم. با توجه به گسترش روزافزون ویروس کرونای انگلیسی و آفریقایی و ژاپنی و… و سخنان وزیر بهداشت درخصوص احتمال موج جدید شیوع این ویروس در اسفند ماه، باید دعا کنم که من و بزک در روزهای پایانی سال نمیریم که بهار بیاید و من بتوانم توأمان هم کمبوزه و خیار را در قرن جدید مزه‌مزه کنم.