قرارداد نوشتن دردی را از کسی دوا نمی‌کند
طیبه رسول‌زاده، طنزنویس / حتما تا الان خبر غرامتی را که باید به ویلموتس بپردازیم، شنیده‌اید و دُنگ‌تان را هم حساب کرده‌اید. ما ترجیح دادیم به جای آنکه بنشینیم و حساب‌کتاب کنیم و از اینکه پولی نداریم تا در این امر خیر سهیم باشیم، غصه بخوریم، به نوبه خودمان کمک کوچکی به فدراسیون کنیم و یک فرم مشخص برای قراردادها بسازیم. همان‌طور که آقای تاج گفتند کسانی که این قرارداد را بستند، خیلی مسلط نبودند. ما هم مثل آنها. این چیزها خیلی اطلاعات حقوقی نمی‌خواهد. کمی خدمتگزار باشی و دست و دل و مغزت پاک باشد کافی است.
حالا اگر دیدید قرارداد خوبی هم از آب درنیامد، فدای سر مردم. خوبیت ندارد این مسائل کوچک را توی سر مسئولان فدراسیون بکوبیم. بالاخره این قرارداد هم نقاط قوت خودش را داشته. مثلا در صورت فسخ آن از جانب هر طرف، طرف مقابل مجبور به پرداخت جریمه خواهد بود. ما مانند کارشناسان حقوقی فدراسیون موافقیم که خیلی مهم نیست که این جریمه چقدر باشد. اگر مربی خارجی یک‌طرفه قرارداد را فسخ کرد، ما با او قهر می‌کنیم. خوب می‌دانید که بی‌توجهی کشنده‌ترین سلاح است. البته این خارجی‌ها بی‌احساسند و این چیزها حالی‌شان نیست. حتما به جای جریمه، پول دریافت خواهند کرد. اصلا برای اینکه نشان‌دهیم ما چه آدم‌های دل گنده‌ای هستیم، جلوی مبلغ را خالی می‌گذاریم که خودشان هر چقدر خواستند بنویسند. دوبار مردم کشتی‌های اجاره‌ای نفتی‌شان را ببرند و بیاورند پولش جور می‌شود. شما هم فکر کنید یکی دوتا اختلاسگر این پول را برده‌اند. آن‌وقت روح‌تان از این موضوع باخبر می‌شد؟
تازه الان کلی پایه‌های ریاضی‌تان قوی شده. راستش را بگویید چند نفر از شما ۶میلیون را ضربدر ۲۸هزار تومان و تقسیم بر ۸۵میلیون نفر کرده‌اید؟ یا ۶میلیون را تقسیم بر ۱۴ گل کامبوج؟ چند نفر قیمت هر بشکه نفت خام را پیدا کرده‌اند تا ببینند برای جور کردن ۱۷۰میلیارد تومان باید چند بشکه نفت خام بفروشیم؟ اصلا همین معادلات اقتصادی کمک می‌کند در محاسبات بورسی‌تان هم موفق باشید و نگذارید حقوقی‌ها سر حقیقی‌ها را ببرند.
البته همه چیز قرارداد نیست. انسانیت خود مربی هم شرط است. حالا ما هی قرارداد پر جزئیات و حقوقی تهیه کنیم. تهش اگر طرف خراب از آب دربیاید، نمی‌شود کاری کرد. اینکه می‌گویند اگر می‌خواهید کسی را بشناسید با او غذا بخورید هم خیلی چیزی را مشخص نمی‌کند. مگر رئیس فدراسیون و همراهانش برای مذاکره با ویلموتس به رستوران نرفتند؟ مگر پول ناهار را ویلموتس حساب نکرد و از بچه‌های ما دُنگ هم نگرفت؟ حالا چنین آدم به ظاهر باصفا و بامرامی پایش را که از ایران بیرون گذاشته، از ما شکایت کرده.
با این اوصاف قرارداد نوشتن دردی را از کسی دوا نمی‌کند، ولی برای اینکه کمی به موضوع رسمیت دهیم، به دلسوزان فدراسیون پیشنهاد می‌دهیم، برای مربی‌های بعدی چند برگه سفید آچار بردارند، بالای آن بنویسند قرارداد با مربی خارجی. بعد اینتر بزنید و زیرش بنویسید کاملا محرمانه. اگر در قرارداد با ویلموتس این کلمه را نوشته بودند، فیفا یا ملت ایران به خودشان اجازه نمی‌دادند آن را بخوانند و براساسش فدراسیون را قضاوت کنند. از قدیم گفته‌اند اونلی جاج گاد.
حالا دوباره اینتر بزنید و بنویسید Dear و چند نقطه جلویش بگذارید که طرف اسمش را بنویسد. این جوری دانش انگلیسی‌تان را هم به رخ او کشیده‌اید. بقیه برگه‌ها را هم خالی بگذارید که خودش هر چه خواست در آن اضافه کند. نگران نباشید. هر چیزی بنویسد از آن چیزی که ما بنویسیم بهتر از آب درمی‌آید و بیشتر به نفع مردم ایران است.