بهروز بقایی گفت: «من در دانشکده هنرهای دراماتیک تحصیل کردم و از استادان بسیاری همچون رکن‌الدین خسروی، اسماعیل شنگله، پرویز پرورش، حسین پرورش، دکتر روشن، موحد زیرمغانی و خیلی معلم‌های دیگر خیلی چیزها آموختم.»
شهروندآنلاین: بهروز بقایی در برنامه «خارج از کادر» آی‌فیلم، با مرور سیر حرفه‌ای کارش ابراز کرد: «در کارهای تلویزیون مهربانی کم است و کاربردی ندارد.»
بهروز بقایی گفت: «خانواده‌ام هیچ مشکلی با بازیگرشدن من نداشتند که ای کاش مخالفت می‌کردند. این‌گونه شد که من در دانشکده هنرهای دراماتیک تحصیل کردم و از استادان بسیاری همچون رکن‌الدین خسروی، اسماعیل شنگله، پرویز پرورش، حسین پرورش، دکتر روشن، موحد زیرمغانی و خیلی معلم‌های دیگر خیلی چیزها آموختم.»
بقایی با بیان اینکه اولین کار تئاتر حرفه‌ای‌ام، با آقای رکن‌الدین خسروی، استاد دانشگاه‌مان در سال ۵۲ بود به اسم «لبخند باشکوه آقای گیل»، اظهار کرد: «حتی در دوره انقلاب فرهنگی هم تئاتر داشتیم و اجرا می‌کردیم.»
او افزود: «اوضاع عمومی جامعه روی هنر بسیار مؤثر است؛ مخصوصا هنر نمایشی و اوضاع عمومی جامعه بعد از جنگ خیلی دگرگون شد، آرامش زیادی به خانواده‌ها و جامعه تزریق شد و همین باعث شد بتوانیم راحت‌تر فکر کنیم، راحت‌تر کار کنیم و راحت‌تر تصمیم بگیریم. این بود که زمینه کار بازتر شد و توانستیم در خیلی زمینه‌ها حرف بزنیم.»
این بازیگر و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان از اولین تجربه سینمایی‌اش برای آی‌فیلمی‌ها گفت: «سال ۵۹، اولین فیلم سینمایی که بازی کردم، به کارگردانی هادی صابری بود. به این ترتیب وارد سینما شدم و بعد از آن دیگر خواه و ناخواه کارمان ترکیبی از تئاتر و سینما و تلویزیون بود.»
او از تجربه کارگردانی سریال «نوعی دیگر» در سال ۱۳۷۵ سخن گفت: «اولین بار بود که بیژن بیرنگ و مسعود رسام، به من پیشنهاد کار کارگردانی کردند، ولی من جرأت نمی‌کردم بروم سراغ کارگردانی. فکر می‌کردم که کارگردان باید حتما دانشی بیشتر از بازیگر و در کل گروهی داشته باشد که با آنها کار می‌کند. البته خوشبختانه مشکلی پیش نیامد. از اقبال‌های این سریال، این بود که علاوه بر شبکه دو، شبکه پنج تازه افتتاح شده بود و سریال را پخش می‌کرد که همین دو بار پخش‌شدن باعث شده بود کار بیشتر بگیرد.»
او در پایان ابراز کرد: «مهربانی چیزی است که در کارهای تلویزیون الان کم است، ولی باید آن را نشر و نما داد.»