پایانِ زمین

یک میلیارد سال پس از این، اتمسفر زمین اکسیژن کافی برای بقای حیات روی کره زمین را نخواهد داشت و غیرقابل زندگی خواهد شد. امروزه اکسیژن حدود 21% اتمسفر زمین را تشکیل می‌دهد. این میزان اکسیژن برای حیات جانداران بزرگ و پیچیده نظیر انسان ایده‌آل است، اما در اوایل حیات زمین، سطح اکسیژن بسیار پایین‌تر بوده است و احتمالا در آینده دور نیز سطح اکسیژن کاهش خواهد یافت. کازومی اوزاکی از دانشگاه توهو در فوناباشی ژاپن و کریس رینهارد از انستیتو فناوری جورجیا در آتلانتای آمریکا، سیستم آب‌وهوایی، زیست‌شناختی و زمین‌شناختی زمین را مدل‌سازی کرده تا بتوانند تغییرات شرایط جوی آینده زمین را پیش‌بینی کنند. محققان می‌گویند که سطح اکسیژن در اتمسفر زمین تا یک میلیارد سال آینده بالا خواهد ماند، اما پس از آن به‌شدت افت کرده و به میزان اولیه آن در حدود بیش از دو میلیارد سال گذشته باز خواهد گشت.
یک دلیل اصلی این کاهش پیر شدن خورشید است. با بیشتر شدن سن خورشید، سطح آن داغ‌تر شده و انرژی بیشتری آزاد خواهد کرد که باعث کاهش شدید دی‌اکسیدکربن خواهد شد؛ زیرا مولکول‌های دی‌‌اکسیدکربن در اتمسفر این گرما را جذب کرده و شکسته می‌شوند.
با کاهش شدید دی‌اکسیدکربن، ارگانیسم‌های فوتوسنتز کننده، از جمله گیاهان، قادر به بقا و تولید اکسیژن نخواهند بود. مرگ آنها به معنای عدم تولید اکسیژن و کاهش شدید آن در اتمسفر، حدود یک میلیون بار کمتر از میزان کنونی آن است. همچنین میزان متان موجود در اتمسفر 10 هزار برابر خواهد شد. این تغییرات به‌سرعت و در یک بازه 10 هزار ساله اتفاق خواهد افتاد. بیوسفر قادر به تطبیق با این شرایط نخواهد بود و پس از آن منحصرا حیات میکروبی روی زمین باقی خواهد ماند. لایه اُزُن از بین رفته و زمین و اقیانوس‌ها در معرض اشعه سوزان آفتاب و میزان بالای اشعه ماورابنفش خواهند بود و اینگونه همه چیز به نقطه آغاز خود باز خواهد گشت.
منبع: NewScientist
مترجم: مهرناز الماسی