میرعابدین کابلی، باستان‌شناس پیشکسوت و مدیرکل سابق موزه ملی ایران، پنجشنبه، دوازدهم فروردین به دلیل نارسایی کلیه در زادگاه مادری خود در شهر بابل درگذشت و جمعه، سیزدهم فروردین، در آرامگاه معتمدی در همین شهر به خاک سپرده شد.
شهروندآنلاین: درگذشت میرعابدین کابلی ضربه بزرگی به حافظه باستان‌شناسی ایران بود، او تاریخ شفاهی باستان‌شناسی را خوب می‌دانست و گنجینه‌ای از اسرار باستان‌شناسی دوره معاصر ایران بود.
میرعابدین کابلی، باستان‌شناس پیشکسوت و مدیرکل سابق موزه ملی ایران، پنجشنبه، دوازدهم فروردین به دلیل نارسایی کلیه در زادگاه مادری خود در شهر بابل درگذشت و جمعه، سیزدهم فروردین، در آرامگاه معتمدی در همین شهر به خاک سپرده شد.
استاد کابلی از نسلی از باستان‌شناسی بود که شانس داشت در دوره دانشجویی شاگرد استاد دکتر نگهبان باشد و در زمان استخدام در مرکز باستان‌شناسی دستیار و معاون دکتر فیروز باقرزاده بود. استاد کابلی با این استادان و بزرگان زندگی کرد و رفتارش نیز متأثر از این دو بزرگ بود. او به اخلاق در حرفه باستان‌شناسی پایبند بود و برای پیشرفت آن تلاش می‌کرد. در هر نشست، همایش، کنگره و جلسه‌ای که استاد کابلی حضور داشت، تأثیرگذار بود و صادقانه نظرش را می‌گفت.
او دغدغه حفاظت و صیانت از میراث فرهنگی ایران را داشت و برای اعتلای باستان‌شناسی مجله باستان‌شناسی و تاریخ را با یاری همکارانش راه‌اندازی کرد؛ مجله وزینی که متأسفانه اکنون دیگر منتشر نمی‌شود.
در کاوش بسیاری از محوطه‌های کلیدی مانند هفت‌تپه، ابوفندوای خوزستان، تپه یحیی کرمان، حصار دامغان، شهداد کرمان، شوش و قره تپه قمرود قم حضور داشت و در شهداد، شوش و قره تپه قمرود سرپرستی کاوش با او بود. در دوره بازنشستگی کارهای منتشرنشده خودش را تکمیل و به‌تدریج منتشر می‌کرد و در این سال‌ها مشغول گزارش شوش بود که اجل به او مهلت نداد.
امیدواریم شاگردانش به تکمیل و انتشارش اقدام کنند. درگذشت او ضربه بزرگی به حافظه باستان‌شناسی ایران بود. تاریخ شفاهی باستان‌شناسی را خوب می‌دانست و گنجینه‌ای از اسرار باستان‌شناسی دوره معاصر ایران بود.