ارکان آینده سوریه باید بشردوستانه باشد

دغدغه کمیته بین‌المللی صلیب سرخ درباره لزوم حمایت بشردوستانه از سوریه و منطقه

سوریه بزرگ‌ترین و پیچیده‌­ترین عملیات کمیته بین­‌المللی صلیب سرخ در جهان است. نزدیک به سه‌چهارم مردم به کمک نیاز دارند که این مقدار در طول 12 ماه گذشته 20درصد افزایش داشته است. ده­‌ها هزار نفر کماکان مفقود هستند و دسترسی به خدمات اولیه همچنان یک چالش روزانه است.

پیتر مائورر،ریاست کمیته بین­‌المللی صلیب سرخ در کنفرانس پنجم بروکسل درباره حمایت از آینده سوریه و منطقه یک سخنرانی مفصل درباره سوریه و شرایطی که این کشور بعد از یک دهه جنگ و آوارگی تجربه می‌کند، ارایه داد. متن این سخنرانی در ادامه آمده است.

من به تازگی از سفر به دمشق، خیابان‌­های بمباران­‌شده داریا و اردوگاه الهول در شمال شرق سوریه بازگشته‌ام. در طول سالیانی که [از این کشور] بازدید کرده‌­ام، مردم سوریه از زندگی­‌­های ویران‌شده­‌شان برای من گفته‌­اند. اما امروز مردم نه تنها از درد و رنج­ خود از مخاصمه وحشیانه بلکه از بحران اقتصادی فلج‌­کننده، تأثیر تحریم‌­ها و کووید-19 صحبت می‌­کنند. فقدان امید کاملا فراگیر است.

سوریه بزرگ‌ترین و پیچیده‌­ترین عملیات کمیته بین­‌المللی صلیب سرخ در جهان است. نزدیک به سه‌چهارم مردم به کمک نیاز دارند که این مقدار در طول 12 ماه گذشته 20درصد افزایش داشته است. ده­‌ها هزار نفر کماکان مفقود هستند و دسترسی به خدمات اولیه همچنان یک چالش روزانه است.

بدون شک این مخاصمه با نقض منظم حقوق بین‌­المللی بشردوستانه شناخته شده‌ ­است: حملات نامتناسب در مناطق شهری، هدف قراردادن غیرنظامیان و خدمات ضروری و بازداشت بدون [حق] تماس با خانواده.

مخاصمات دیگری در جهان وجود دارند که در آنها نیز شاهد نقض­‌های شرم­‌آور حقوق بین‌­المللی بشردوستانه هستیم، اما سطح ویرانی در سوریه است که آن را متمایز می‌­کند؛ هنگامی که شهرهای با خاک یکسان‌شده حمص، حلب، رقعه و مردم بیشماری که آواره و مفقود شده­‌اند را به خاطر می‌­آوریم.

برای ده سال، کمیته بین‌­المللی صلیب سرخ به همراه جمعیت هلال احمر سوریه و شرکای نهضت تلاش کرده است تا برای آوارگان غذا و سرپناه فراهم کند، زخمیان را درمان کند، از افرادی که در جست‌وجوی اعضای مفقودشده خانواده‌­شان هستند حمایت کند و از بازداشت‌­شدگان بازدید کند.

همکاران عزیز دهه گذشته از خشونت و شقاوت قلب­ مردم سوریه را شرحه شرحه کرده است.

آینده همچنان تاریک خواهد بود –مگر آنکه جامعه جهانی رویکرد خود را، از امروز، تغییر دهد.

غیرنظامیان بهای فقدان یک راه‌حل سیاسی و همچنین رویکرد معامله‌­گرایانه تمامی طرف­‌های درگیر به اقدام بشردوستانه را می­‌پردازند.

مردم نباید در چادر زندگی کنند، به تانکرهای آب و توزیع غذا متکی باشند، چه رسد به سال­‌ها، چه رسد به یک دهه.

در این شرایط اضطراری طولانی‌مدت، ما باید به مردم کمک کنیم تا زندگی‌­شان را دوباره بسازند.

در میان ویرانی­‌ها و بن­‌بست سیاسی، ارکان آینده سوریه بشردوستانه است و باید بشردوستانه باشد.

حقوق بین‌­المللی بشردوستانه راهنمای عملی برای کمک و حمایت از غیرنظامیان است.

همکاران امروز من از جامعه جهانی می­‌خواهم که در این چهار رکن کلیدی بشردوستانه سرمایه­‌گذاری بلندمدت مالی و سیاسی انجام دهد:

 

اول: علیرغم بن‌بست­‌های سیاسی، ما باید راه­‌هایی را برای پایدار‌کردن خدمات ضروری بیابیم تا از فروپاشی بیشتر جامعه جلوگیری کنیم.

در داریا من مردمی را دیدم که در میان خرابه­‌های ساختمان­‌های بمباران‌شده زندگی می­‌کنند. آنها به‌شدت هم اینک نیازمند کمک­‌های اولیه، مانند آب، برق، خدمات درمانی هستند.

پایدارسازی زیرساخت­‌های اساسی را نمی­‌توان به تعویق انداخت –فروپاشی این خدمات میلیون­‌ها سوری را به سمت یک بحران انسانی عظیم سوق خواهد داد. در سر تا سر این کشور، بیش از یک دهه، تولید نیرو 70درصد کاهش داشته است، 30 تا 40درصد از تولید آب آشامیدنی از بین رفته است، 50درصد از بیمارستان‌­ها آسیب‌دیده یا نابود شده­‌اند.

کمیته بین‌­المللی صلیب سرخ در حال بازسازی خدمات ضروری در سراسر کشور و حمایت از کسب‌وکارهای کوچک است. اولویت ما فراهم‌کردن کمک­‌های امدادی در مقیاس بزرگ در جایی است که بیشترین نیاز به آنها وجود دارد تا بتوانیم زندگی را تا حد امکان قابل تحمل کنیم.

هنگامی که سازمان‌­های بشردوستانه مانند کمیته بین‌­المللی صلیب سرخ، زیرساخت­‌ها را ترمیم می­‌کنند ممکن است مانند «بازسازی» یا «توسعه» به نظر آید. اما این امر تا واقعیت فاصله بسیاری دارد. این پروژه­‌های مهندسی بزرگ و پیچیده بشردوستانه توقفی در شکاف به‌وجود آمده هستند تا از فروپاشی تمامی سیستم­‌ها جلوگیری کنند.

جامعه بین‌­المللی باید حمایت سیاسی و مالی خود را برای یک واکنش گسترده بشردوستانه شامل تعهدات چندساله آغاز کند. تحریم­‌هایی که موجب درد و رنج جمعیت غیرنظامی می‌­شوند، خدمات ضروری و امنیت غذایی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند باید اصلاح شوند.

 

دوم: بافت جامعه سوریه نیاز به ترمیم دارد و این ممکن نخواهد مگر آنکه حقوق همگان امروز حفظ شود.

پیشرفت در گفت‌وگوهای سیاسی متکی بر حل‌وفصل انسانی مسائل کلیدی مانند مسأله مفقودان و بازداشت خواهد بود. این­ها نیازمند حمایت و تعهد بلندمدت است اما اکنون کارهای بسیاری می­‌توان انجام داد.

جست‌وجوی مفقودان و پاسخ به نیازهای خانواده‌­های آنها ضروری و فوری است. ده‌­ها هزار خانواده در انتظار خبری [از عزیزان­‌شان] هستند و بسیاری از آنها با مشکلات شدید اقتصادی مواجهند. آنها اکنون و برای دهه‌­های پیش­رو نیاز به حمایت‌شدن دارند.

به طور حیاتی و فوری: باید با بازداشت‌­شدگان انسانی و کرامت‌­آمیز رفتار شود. دلایل بازداشت‌­شان هر چه هست، آنها باید اجازه داشته باشند تا پیوندهای نظام‌­مند با خانواده‌­های خود داشته باشند و روند قانونی لازم برای آنها طی شود. کمیته بین‌المللی صلیب سرخ به بازدید از بازداشت­‌شدگان در تعدادی از زندان‌­ها در سوریه ادامه خواهد داد. ما پیوسته و محرمانه با مقامات در حال گفت‌وگو هستیم تا شرایط بازداشت را در خصوص رفتار انساندوستانه و اجازه به خانواده­‌ها برای حفظ تماس‌شان بهبود بخشیم.

 

سوم: افراد بازداشت­‌شده یا آنها که در وضعیت بلاتکلیفی حقوقی به سر می­‌برند نیازمند پاسخ­‌هایی انسانی و پایدار هستند.

 

در شمال شرق سوریه، مانند اردوگاه الهول، ده­‌ها هزار نفر که غالبا زن و کودک هستند در وضعیتی اسفناک زندگی می­‌کنند.

من صراحتا از این شرایط شوکه شدم؛ در میان بدترین چیزهای که دیده‌­ام –کودکان دچار سوءتغدیه و ناقص رشدکرده؛ آنها از امراض قابل درمان هلاک می‌­شوند. چادرهای موقت نه در برابر خشونت­‌های در حال افزایش از آنها حفاظت می­‌کنند، نه در مقابل شرایط سخت جوی. حقوق آنها نادیده گرفته می‌­شود: بعضی بدون تابعیت هستند، بعضی دیگر در خطر به فراموشی سپرده‌شدن در مراکز تأدیب و اماکن بازداشت قرار دارد.

تخمین‌زده می­‌شود که حدود 40هزار کودک در آن اردوگاه وجود دارند که اکنون دو سال را در شرایط ناامن و همراه با تهدیدات جانی به سرکرده­‌اند: «این بدون شک یک بحران حمایت از کودک در مقیاس بزرگ است».

اینکه جامعه جهانی نه به دلیل چالش­‌های بشردوستانه غیر قابل رسیدگی بلکه به علت واگرایی‌­های سیاسی به چنین مکانی اجازه ادامه یافتن می­‌دهد، یک رسوایی است.

دولت‌­ها نتوانسته‌­اند به مسئولیت­‌های حقوقی خود چه در قبال بیگانگان چه برای سوری‌­ها و عراقی‌­ها عمل کنند و به آنها پشت کرده‌­اند.

وقت آن است که پیش از آنکه جان افراد بیشتری از بین رود و آینده افراد بیشتری ویران شود یک اراده سیاسی برای عمل بیابیم؛ مثال­‌های مثبت از بازگشت به موطن و ادغام دوباره وجود دارد. چالش‌­های فراوان را نمی­‌توان بهانه‌­ای برای بی‌­عملی قرار داد.

 

درنهایت ما خواهان رفع محدودیت­‌ها بر اقدامات بشردوستانه بیطرف، بی­غرض و مستقل هستیم.

زمانی که شدیدا به اقدامات نجات‌­دهنده نیاز است، حلقه طناب بر گردن آن تنگ‌­تر می­‌شود. بن‌بست فرامرزی و میدانی جان میلیون‌ها نفر را به گروگان گرفته است. کمیته بین‌المللی صلیب سرخ آماده است تا اقدامات نجات‌دهنده خود را در سراسر سوریه، ازجمله در بخش ادلب افزایش دهد اما سیاست مانع از اقدام ما می‌شود.

همکاران عزیز واضح است: سوریه در گرداب مرگبار درد و محنت قرار دارد که باید با پاسخ‌­های مشخص و اقدام عملی از آن حمایت کرد.

مردم سوریه نمی­‌توانند سالی دیگر در این شرایط ناامیدکننده تاب آورند، چه رسد به یک دهه دیگر.

ممکن است به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید
ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از اینکه دیدگاه خود رو با ما در میان گذاشتید، خرسندیم.