«زندگی پس از زندگی» با اجرای عباس موزون، جزو پربارترین برنامه‌های ماه مبارک رمضان امسال است. تکه‌هایی از صحبت‌های میهمانان در این برنامه به شکل صوتی یا تصویری همچنان در بعضی شبکه‌های اجتماعی بازتاب دارد. به هر حال شنیدن تجربه‌های نزدیک به مرگ میهمانان، برای هر مخاطبی، شنیدنی است. ضمن اینکه اجرای عباس موزون در این برنامه هم متناسب با فحوای آن پیش می‌رود.
برنامه‌های ویژه سحر و افطار، یکی از مهم‌ترین برنامه‌ها در ایام ماه مبارک رمضان است. بعضی از این برنامه‌ها سوابقی طولانی دارند و سال‌هاست روی آنتن می‌روند. «ماه عسل» هم بین همین نوع برنامه‌ها بود که دیده شده و احسان علیخانی در اجرای آن به شهرت رسید. هنوز البته هیچ کدام از برنامه‌های سحر و افطار به موفقیت این برنامه نرسیده‌اند؛ هرچند گاهی تلاش کرده‌اند به نوعی کپی‌برداری از این برنامه برسند که از جمله آنها می‌شود به برنامه «مثل ماه» با اجرای رسالت بوذری اشاره کرد. مابقی برنامه‌های سحر و افطار، عموما با مجریانی باسابقه کار خود را به شکلی بی‌تغییر آغاز کردند و در حال به پایان بردن این ماه مبارک هستند. در این گزارش با نگاهی به چند برنامه سحر و افطار، مروری هم به شیوه اجرایی هر کدام از مجریان داریم.
حسن سلطانی
شبکه یک برنامه قبل از سحر ماه رمضان را با «ماه خدا» آغاز کرد. برنامه حدود ساعت 2 بامداد پخش می‌شود و طبیعتا ابتدای امر، مخاطبان فراوانی ندارد. به هر حال روزه‌داران هنوز برای تناول سحری، بیدار نشده‌اند و مدت زمان زیادی تا اذان صبح باقی مانده. حسن سلطانی اجرای این برنامه را به عهده داشت و برای مخاطب، چهره‌ای آشناست. لحن و گفتار او از سال‌های پیش در خاطرمان مانده و البته سلطانی در این مدت تغییر خاصی هم در شیوه اجرایش نداده است. هرچند همیشه گفته‌های خوبی برای بینندگان و شنوندگان دارد. او روایات و حکایاتی را انتخاب می‌کند که در این ایام، به کار مخاطبان بیاید و آنها را برای فضای نزدیک به اذان صبح آماده کند. همین جملات و گفته‌های منتخب، می‌تواند بهترین شروع برای روزه‌داران باشد.
عباس موزون
«زندگی پس از زندگی» شاید پربارترین برنامه ماه مبارک رمضان از صداوسیما باشد. تجربه‌های پیش از مرگ برای هر مخاطبی شنیدنی هستند و میهمان‌های برنامه در «زندگی پس از زندگی» چنین ارمغانی برای بینندگان و شنوندگان خود دارند. روایت‌های زندگی بعضی میهمانان حتی چنان جذاب است که گاهی در شبکه‌های اجتماعی هم بازتاب پیدا می‌کند یا بین مردم به شکل شفاهی نقل می‌شود. عباس موزون در این برنامه که حدود یک ساعت و نیم قبل از افطار از شبکه چهار پخش می‌شود، اجرایی هدفمند دارد. کاملا مشخص است که همه چیز در این برنامه از قبل برنامه‌ریزی شده و قرار است پیامی مشخص به مخاطبانش بدهد. از این جهت اجرای موزون نیز کاملا در مسیری مشخص پیش می‌رود و متناسب با محتوای برنامه است.
محمد برمایی
برنامه «دعوت» به قبل از افطار اختصاص دارد. حجت‌الاسلام برمایی حدود یک ساعتی از شبکه یک، اجرای این برنامه را به عهده دارد. هرچند چهره‌ای با لبخند و صمیمت کمک کرده تا فضای برنامه، القاکننده مهر و محبت و برکت در ماه رمضان باشد، با این حال لحن و گفتار مجری گاهی حالت نصیحت‌وار به خود می‌گیرد و مخاطب را به شنونده محض تبدیل می‌کند. البته برنامه «دعوت» با سبک و سیاقی که برای خود تعریف کرده، قرار است چنین فضایی را ایجاد کند. با این حال الگوبرداری برنامه از «ماه عسل» کاملا مشخص است. «دعوت» از میهمان‌هایی دعوت می‌کند که اغلب گمنام هستند تا از این طریق بتواند خصایلی ویژه این ایام ماه مبارک را بیشتر احیا کند.
کاظم احمدوند
قبل از افطار در برنامه «آدم‌های خوب شهر» حدود یک ساعتی با اجرای کاظم احمدوند مواجه بودیم؛ چهره‌ای آشنا برای مخاطبان که به‌ویژه او را در ایام ماه رمضان با برنامه «جشن رمضان» به یاد دارند. «جشن رمضان» از شبکه پنج پخش می‌شد و احمدوند حالا چند سالی هست که به شبکه دو آمده است. لحن و گفتار و شیوه اجرای احمدوند مثل همیشه است و تغییر خاصی در این سال‌ها در آن به وجود نیاورده. هرچند شاید بتوان گفت این نوع شیوه اجرایی، حس و حالی از نوعی سبک شخصی را برایش به وجود آورده. با این حال برنامه‌ریزی و هدف خاصی در گفته‌ها و مصاحبه‌های احمدوند در این برنامه وجود ندارد. در واقع بیشترین چیزی که در «آدم‌های خوب شهر» به چشم می‌آید، نوعی فضاسازی بداهی برای ورود به فضای افطار است.
ساعد باقری
مجری خود شاعر است و شروع برنامه عموما با شعر. ساعد باقری اجرای برنامه «سحوری» را در سحرهای این ماه رمضان از شبکه چهار سیما به عهده داشته. سطح اطلاعات باقری در حوزه شعر و ادب، چنان است که بینندگان خواهان مطالب ارزنده را پای برنامه می‌کشاند. به هر حال ادبیات کهن ایران پر است از تلمیح و روایات و احادیث و باقری با تسلطی مثال‌زدنی، دری از این گنجینه به روی مخاطب باز می‌کند. البته روند برنامه بی‌افت و خیز پیش می‌رود؛ باقری حکایات و اشعار و روایاتی می‌خواند، دعا و مناجاتی پخش می‌شود و پس از آن دوباره به خوانش‌های خود ادامه می‌دهد. در کلیت، سال‌های قبل هم این برنامه به همین شکل و سیاق پیش می‌رفت و جز تغییراتی مختصر، چیز تازه‌ای در آن نمی‌بینیم. هرچند باید تأکید کرد که حضور مجری مسلطی چون ساعد باقری، خودش از محاسن مثال‌زدنی این برنامه است.