گرمای خورشید تایتانیک را ذوب کرد!

مترجم: فرشته کیانی| به گزارش دیلی میل، به گفته هواشناس مستقر در ایالات متحده، کشتی‌ای که هفته پیش شب‌هنگام در اقیانوس اطلس حرکت می‌کرد، تحت تأثیر  aurora borealis (نور طبیعی که در آسمان آشکار می‌شود و حاصل اختلال در میدان مغناطیسی زمین است ) قرار گرفت. این نور به دلیل اثر متقابل شعاع خورشید بر ذرات باردار جو بوده است.

در گزارش شاهدان عینی درباره آشکار شدن نور در آن شب، آمده است: «طوفان ژئومغناطیسی» ممکن است به اندازه کافی برای تأثیرگذاری روی هدایت کشتی‌ای به این کوچکی بزرگ باشد، اما با وجود این، قدرت آن مهم است. این تداخل یا تأثیر دو موج هم بسامد صدا یا نور یا آب و غیره بر یکدیگر همچنین ممکن است به علت ایجاد اختلال در انتقال بی‌سیم بین کشتی غرق‌شده و سایر کشتی‌های مجاور آن باشد؛ آنچه می‌تواند باعث مسدود کردن برخی از تماس‌های اضطراری تایتانیک و پیام‌های ارسالی در پاسخ به آنها باشد.

شراره‌های خورشیدی اگر از شدت کافی برخوردار باشند، می‌توانند به طور قابل توجهی آسیب‌زا باشند. با این حال محققان ادعا می‌کنند که اختلال مغناطیسی ممکن است یک وجه مثبت نیز داشته باشد، یعنی کشتی دیگری را به طور تصادفی به سمت موقعیت درست کشتی‌های نجات هدایت می‌کند؛ آنچه می‌توانست به از بین بردن خطا در موقعیت امواج رادیویی تایتانیک کمک کند.

لارنس بسلی (1877- 1967 )، نویسنده انگلیسی و کسی که از حادثه تایتانیک جان به در برد، در گزارش خود از فاجعه رویت نور طبیعی در آسمان که عمدتا در مناطق با عرض جغرافیایی بالا دیده می‌شود، می‌گوید

به عنوان مثال طوفانی در سال 1859 جریاناتی در سیم‌های تلگراف به وجود آورد که اپراتورها را شوکه کرد. کارشناسان معتقدند اگر چنین اتفاقی امروز می‌افتاد باعث خسارات بی‌سابقه‌ای به شبکه‌های الکترونیکی و برق در سراسر جهان می‌شد و ممکن بود فاجعه‌ای هم تراز با تایتانیک رخ دهد.

میلا زینکوا، محقق مستقل آب و هوا و برنامه‌نویس بازنشسته رایانه‌ای به مجله «هاکای» گفت: «بیشتر افرادی که درباره تایتانیک می‌نویسند، نمی‌دانند نوری در آن شب دیده شده ‌است. اگر قطب‌نما فقط یک درجه حرکت می‌کرد، ممکن بود سرنوشت متفاوتی رقم می‌خورد.»

لارنس بسلی (1877- 1967 )، نویسنده انگلیسی و کسی که از حادثه تایتانیک جان به در برد، در گزارش خود از فاجعه رویت نور طبیعی در آسمان که عمدتا در مناطق با عرض جغرافیایی بالا دیده می‌شود، می‌گوید: «بعد از اینکه کشتی زیر آب رفت، نشسته در قایق‌ نجات، درخششی ضعیف در آسمان دیدم، جلوتر از بخش سمت راست کشتی، نوری که با درخشش آن فکر کردیم آفتاب طلوع کرده است. ما تصوری از زمان نداشتیم و شاید تاریکی تسکینی برایمان بود. تنها چیزی که خوشحال‌مان می‌کرد، این بود که رو به روی یکدیگر بودیم و این از خوش‌شانسی ما بود. ما محکوم به ناامیدی بودیم. نور ملایم چند لحظه بالا گرفت و بعد از بین رفت، دوباره درخشید و برای چند دقیقه ثابت ماند.    The Northern Lights(نور طبیعی که در آسمان آشکار می‌شود و حاصل اختلال در میدان مغناطیسی زمین است که بر اثر باد خورشیدی به وجود می آید.)! این نور ناگهان به سوی من تابید.»

همچنین جیمز بی‌ست، افسر دوم، که با کشتی مسافربری عازم اتریش بود و برای نجات بازماندگان تایتانیک به محل حادثه رفت، حدود یک ساعت قبل از برخورد تایتانیک با کوه یخ، در گزارش سفرنامه کشتی درباره نوری که از آسمان ساطع شد، نوشت. «هوا آرام و دریا صاف بود. باد نمی‌وزید. ابری در آسمان نبود و ستاره ها می‌درخشیدند. ماه در آسمان نبود، اما نوری از افق شمالی در آسمان برق می‌زد.»

کریس اسکات، فیزیکدان از دانشگاه ردینگ به مجله «هاکای» گفت: «این واقعیت که افراد بسیاری شاهد نوری در آسمان بوده‌اند به من اطمینان می‌دهد که یک اتفاق جوی رخ داده است. یونیسفر زمین در شب فاجعه و شبیه‌سازی امواج رادیویی ارسال شده توسط کشتی‌ها در مجاورت تایتانیک، به پاسخ این سوال کمک می‌کند که چرا برخی از پیام‌ها دریافت شد و برخی نه.»

تیم مالتین که درباره تایتانیک مطالعه و تحقیق کرده است نیز به مجله «هاکای» گفت که او موافق است با اینکه شواهد کافی مبنی بر همزمانی طوفان خورشیدی و فاجعه  تایتانیک وجود دارد، اما فکر می‌کند عامل مهمی در غرق شدن آن نبوده است.